Η παρέμβαση Καραγεωργόπουλου για την Κεντροαριστερά: Μιλά για Θεοδωράκη-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ

Του Δημήτρη Καραγεωργόπουλου*

"Θα τολμήσω να ισχυριστώ ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης, έχει βάλει πολύ καλές ιδέες στο τραπέζι της συζήτησης για την κεντροαριστερά.

Η ηλεκτρονική ψήφος, η δημιουργία νέου φορέα από το μηδέν, η δυνατότητα ψήφου για τη νέα ηγεσία όσων δεν ψήφισαν στον πρώτο γύρο, η επί τριμήνου προεκλογική περίοδος, όπως επίσης και το αίτημα να μην υπάρξει καμία συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, εμένα και αρκετούς της δίκης μου γενιάς, αλλά και των νεοτέρων, με τους οποίους συζητώ, μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους.

Η Ελλάδα θα ανακάμψει και θα επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης χάρη στο εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό της και στην ικανότητά της για καινοτομία και αλλαγή. Η χώρα αναζητά νέες μορφές πολιτικής ηγεσίας, νέες ιδέες, νέα πρότυπα, νέους τρόπους για την επίτευξη στόχων. Η ίδια η Ελλάδα, η ίδια η κεντροαριστερά θα αποφασίσει για το μέλλον της, βεβαίως. Αλλά εάν πρόκειται να ξαναχτίσουμε την κοινωνία και την οικονομία της χώρας ως κεντροαριστερά, όπως είμαι βέβαιος ότι θα κάνουμε, θεωρώ ότι είναι προς το συμφέρον όλων να στηριχτούν νέες ιδέες και να υπάρξει στήριξη και ενθάρρυνση για τους νέους και μελλοντικούς ηγέτες που μπορούν να εντοπίσουν και να εφαρμόσουν αυτές τις νέες ιδέες.

Αν κάποιοι στην κεντροαριστερά και δη στο ΠΑΣΟΚ δεν καταλαβαίνουν μόνοι τους ότι πρέπει να κάνουν χώρο, να έχουν ανοιχτό μυαλό, ν’ ακούνε τα κελεύσματα της ιστορίας, τότε ίσως ο μόνος τρόπος είναι να τους κερδίσεις είναι… «ενδοοικογενειακά»…
Και θεωρώ ότι ίσως και να ήταν λάθος πολλών εξ ημών που αποχωρήσαμε από το κόμμα, αφήνοντάς το έρμαιο στα χέρια ολίγων. Από την άλλη πνιγόμασταν τότε από το «σιωπητήριο» και την αδρανοποίηση που είχε επιβάλει στα όργανα του κόμματος η τότε ηγεσία…ελέω μνημονίου…

Κοιτάξτε φίλοι μου. Μεγαλώσαμε όλοι ακούγοντας συνέχεια για τα «παλιά ωραία χρόνια». Οι παλαιότερες γενιές που υποτίθεται πως τα έκαναν όλα σωστά, οι παλιότερες εποχές που ήταν πιο αγνές (μη περιμένετε κανέναν να εξηγήσει τι εννοεί με την «αγνότητα»), τα παλιά ήθη και έθιμα, οι παλιές πρακτικές που πρέπει να τηρούνται, κι ένα σωρό ωραιοποιημένες αηδίες που εξυμνούν την παλιά γενιά ως πολύτιμη αντίκα. Και αυτή η καραμέλα πιπιλίζεται όλα αυτά τα χρόνια και μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Η γενιά του Πολυτεχνείου, η γενιά της 3ης Σεπτέμβρη, η γενιά των παιδιών του Ανδρέα….η γενιά που ποτέ καμία από τις επόμενες δεν τόλμησε να αμφισβητήσει στα ίσια.

Και ομολογώ ότι η δική μου γενιά επαναπαύθηκε. Οι σημερινοί τριαντάρηδες και σαραντάρηδες δηλαδή. Όσες περιοχές, όσα σχολεία, όσες παρέες, όσα περιβάλλοντα, όσες συνδικαλιστικές οργανώσεις κι αν άλλαξα, δεν είδα κάτι διαφορετικό. Δεν υπήρχε. Πλην ελαχίστων περιπτώσεων, καμία δίψα για πολιτική γνώση, καμία οργή για αλλαγή, καμία έκρηξη αμφισβήτησης. Δε χρειάστηκε άλλωστε γιατί τα βρήκαμε έτοιμα, μασημένη τροφή. Μεγαλώσαμε βλέποντας τις πολιτικές φιγούρες περισσότερο σαν καρικατούρες, κι ενώ γελάγαμε με τους τσακωμούς παππούδων και θείων μας για τα μεγάλα κόμματα, καταλήξαμε να ψηφίζουμε τα ίδια και γινόμασταν οπαδοί κομμάτων και προσώπων, χωρίς να εμβαθύνουμε. Και ελάχιστοι ψηφίζαμε συνειδητά και «ψαγμένα». Και το «ψαγμένα» δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι θα γινόταν μια διαφορετική επιλογή.

Είδαμε να γίνονται μεγάλα έργα, είδαμε το ευρώ να έρχεται, είδαμε Ολυμπιακούς Αγώνες, Μουντιάλ, Eurovision, θαμπωθήκαμε με φανταχτερά ανοσιουργήματα δίχως να βλέπουμε το βούρκο που τα περιέβαλλε. Και όταν ζαλισμένοι πλέον ακούσαμε για «οικονομική κρίση», αρχίσαμε να γελάμε, να φωνάζουμε πιο δυνατά στο γήπεδο, να χορεύουμε περισσότερο πάνω στο τραπέζι. Κι όταν πήρανε και το γήπεδο και το τραπέζι, νευριάσαμε με τον μετανάστη και ψηφίσαμε και τους Νεοναζί.

Όμως αυτός που νευριάζει μόνο όταν ξεβολευτεί, δεν είναι επαναστάτης, αλλά παρτάλι…

Γι αυτό έχω και θα έχω ελπίδα για τη νέα γενιά. Γιατί είναι μια γενιά που δε μεγαλώνει με τη δική μας μασημένη τροφή, αλλά σε ένα κόσμο που σιγά σιγά τα ανθρώπινα δικαιώματα κερδίζουν έδαφος μπροστά στα δικαιώματα της Εκκλησίας. Γιατί η αμφισβήτηση δειλά δειλά ξανακερδίζει έδαφος μπροστά στον εκάστοτε ακροδεξιό ρήτορα ή όψιμο δημοκράτη και όψιμο προοδευτικό πολιτικό Μεσσία.

Είναι πλήρως ανυπόστατα λοιπόν τα παραμύθια περί «ανίκανης νέας γενιάς», «απολύτως καμίας ελπίδα για τους νέους», «η γνώση έρχεται με την ηλικία», κλπ. Η νέα γενιά είναι και θα είναι πάντα καλύτερη, διότι θα έχει τη γνώση όλων των παλαιότερων γενεών καθώς και τα λάθη αυτών.

Ας αφήσουμε λοιπόν ζωτικό χώρο στη νέα γενιά σοσιαλιστών και δημοκρατών και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, ώστε να δώσουμε μεν τα απαραίτητα εφόδια στη Νέα Γενιά, αφήνοντάς παράλληλα ελεύθερο το χώρο να τα αμφισβητήσει ή να τα βελτιώσει με τη μελλοντική γνώση, μια γνώση που κάποιοι «δεινόσαυροι» δε θα μάθουνε ποτέ τους.

Εξάλλου οι αρχές, οι αξίες τα ιδανικά μας και η πίστη μας στη δημοκρατία και το δημοκρατικό σοσιαλισμό, αποτελούν τον οδηγό μας σε αυτόν τον αγώνα που δίνουμε όλοι όσοι συστρατευτήκαμε σε αυτό τον πολιτικό χώρο…Τι, όχι;"

Δημήτρης Καραγεωργόπουλος: Πρόεδρος στην Ομοσπονδία Εργαζομένων του Ιδιωτικού Τομέα (ΟΙΥΕ) και Γραμματέας Τύπου & Δημοσίων Σχέσεων της ΓΣΕΕ