ΕΚ ΚΕΡΚΥΡΑΣ: "Οι εγκεφαλικές κενώσεις του ΠΑΜΕ"

Οι ανακοινώσεις του ΠΑΜΕ – ΚΚΕ αποτελούν πλέον μνημείο εγκεφαλικών κενώσεων οι οποίες έχουν πάρει πια διαρροϊκή μορφή. Και δυστυχώς μέχρι να εφευρεθεί το διανοητικό ιμόντιουμ, εμείς και ο υπόλοιπος εχέφρων κόσμος πρέπει να βρούμε άλλο τρόπο να προφυλαχθούμε από τα δημοσιεύματα συστηματικού ψεύδους και ακατάσχετης λασπολογίας που παράγουν τα νοσηρά μυαλά του κομματικού σωλήνα.

Τούτη τη φορά, φαίνεται πως οι γνωστοί εργατοπατέρες και αυτόκλητοι σούπερ-ήρωες της εργατικής τάξης φόρεσαν τις καινούριες τους στολές, φτιαγμένες από ανθρακο(μ)νήματα. Πρόκειται για νέο υλικό που παράγεται από την απανθράκωση και τον βαθύ ενταφιασμό οργανικών υλών, όπως δημοκρατικά ιδεώδη, ηθικοί φραγμοί, συνδικαλιστική ανεξαρτησία και κοινή τσίπα.

Με αυτές τις στολές και χωρίς συστολές νομίζουν, λοιπόν, ότι μπορούν να υπερίπτανται πάνω από νόμους, θεσμούς, δημοκρατικές διαδικασίες και υπολήψεις. Ενώ πρόσφατα είχαν δηλώσει απερίφραστα πως δεν τους δεσμεύουν οι δικαστικές αποφάσεις(!), ενώ γελοιοποιούν την έννοια των γενικών συνελεύσεων, ενώ επικαλούνται φανταστικές αποφάσεις δικαστηρίων και ανύπαρκτους νόμους ενώ λοιδορούν δικηγόρους που δεν τους κάνουν τα χατίρια, ενώ διαλύουν με φασιστική βία εκλογικά συνέδρια σωματείων, ομοσπονδιών και κάθε είδους συνδικαλιστικών οργανώσεων όπου αποτελούν αμελητέα μειοψηφία, πλέον αψηφούν και τις δημοτικές αρχές και τον Ο.Α.Ε.Δ.!

Ούτε λίγο ούτε πολύ, με ύφος κακομαθημένης κορασίδας, θεωρούν ότι, εφόσον το νησί μας έχει πρόβλημα με τα σκουπίδια, δε θα κάνει μεγάλη διαφορά που έχουν πλημμυρίσει κι αυτοί την πόλη με εκατοντάδες αφίσες που προπαγανδίζουν το ψέμα τους και την ξεδιαντροπιά τους! Με εξίσου προσβλητικό τρόπο για τη νοημοσύνη του μέσου ανθρώπου δικαιολογούν και την καθόλα παράνομη αλλαγή της κλειδαριάς της κεντρικής εισόδου του Εργατικού Κέντρου.

Ειλικρινά, πλέον, τα πολλά λόγια περιττεύουν. Το μόνο που αναρωτιόμαστε πια είναι το εξής: Όταν κάθονται και γράφουν αυτά τα λιβελογραφήματα γελάνε μεταξύ τους ή πραγματικά τα πιστεύουν; Οποιαδήποτε από τις δύο περιπτώσεις μάς φαίνεται εξίσου θλιβερή.

Ε.Κ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ