Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Δριμύ κατηγορώ συνταξιούχου ναυτεργάτη εναντίον του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ Αντώνη Νταλακογιώργου, τον οποίο, για τους δικούς του λόγους αποκαλεί "Νταλακαντώνη" (;;;).
Βασικές κατηγορίες "η μάχη για την εξασφάλιση της ισόβιας συνδικαλιστικής καρέκλας" και περίφημο "Θα κουρελιάσουμε το χαρτί της επιστράτευσης και θα το στείλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας", που φαίνεται να είχε πει το 2013 επί Κυβερνήσεως Σαμαρά, τ' οποίο "πήρε πίσω" την επομένη.
Διαβάστε παρακάτω την επιστολή του συνταξιούχου ναυτεργάτη:
"Αγαπητό ERGASIANEWS,
Καταρχήν να σας συστηθώ. Είμαι χρόνια ναυτικός και τα τελευταία 5 χρόνια απολαμβάνω τον συντάξιμο βίο μου. Αυτά που γράφω παρακάτω, τα γράφω με πόνο ψυχής. Όχι για μένα, μα για το παιδί μου που θαλασσοδέρνεται κι αυτό, όπως και εγώ και είναι απροστάτευτο απέναντι στα εφοπλιστικά συμφέροντα.
Αφορμή για όσα γράφω στάθηκαν οι (ομολογουμένως επιθετικές) ανακοινώσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών (ΠΕΝΕΝ), σε βάρος ενός άλλου Ναυτεργατικού Σωματείου των Ναυτεργατών στη Δυτική Ελλάδα και τα Ιόνια Νησιά. Γι' αυτό και αποφάσισα να σας γράψω αυτή την επιστολή και παρακαλώ για τη δημοσίευσή της.
Διαβάζοντας ως εμπειρότερος τα γραφόμενα ΠΕΝΕΝ, προφανώς δια χειρός του προέδρου "Νταλακαντώνη", αντιλαμβάνεται κανείς ότι εξακολουθεί να υφίσταται αυτή τη νοσηρή κατάσταση την οποία βιώνουμε χρόνια οι ναυτεργάτες. Από τη μια τα κύματα και οι αντίξοες συνθήκες εργασίας και από την άλλη τα συνδικαλιστικά "παιχνίδια" και οι ανίερες κόντρες που πάντα οδηγούσαν το ναυτεργατικό κίνημα από την μια ήττα στην άλλη. Η κατάσταση που επικρατεί στο ναυτεργατικό κίνημα εδώ και πολλά χρόνια είναι "αρρωστημένη". Δεν μας φτάνουν τα τεράστια προβλήματα που έχουμε και που ταλανίζουν τον κλάδο, έχουμε και τους "Νταλακαντώνηδες" να υπονομεύουν τους όποιους αγώνες και διεκδικήσεις με τη συμπεριφορά τους.
Κάποτε ζήσαμε άλλους καιρούς και δυνατές στιγμές του ναυτεργατικού κινήματος. Και είναι αυτή η ανάμνηση που προκαλεί μεγαλύτερο πόνο για τη σημερινή κατάσταση.
Από τη μία ο συνδικαλισμός εξυπηρέτησης των εφοπλιστικών συμφερόντων, που πάντα οδηγεί τους ναυτεργάτες σε διαρκή επιδείνωση της θέσης τους αλλά και στον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών από τα πλοία και από την άλλη οι επαγγελματίες "Νταλακαντώνηδες" με...μόνιμο "μπάρκο στη στεριά"... που καταπνίγουν στη λάσπη και τη συκοφαντία κάθε ναύτη που τολμά να σηκώσει κεφάλι και να ξεφύγει από το "άρρωστο μαντρί" τους...
Δόκιμος τη δεκαετία του 1980 γνώρισα στο λιμάνι ένα νεαρό ναύτη που δούλευε σε γκαζάδικο του Ωνάση, τον "Νταλακαντώνη". Γρήγορα όμως "μπάρκαρε στη στεριά"...ο "Νταλακαντώνης"....και ανέλαβε υπεύθυνη συνδικαλιστική θέση...με το "αζημίωτο" βέβαια. Όταν ορφάνεψε η ηγεσία της ΠΕΝΕΝ, με το θάνατο του Δεστούνη, ο "Νταλακαντώνης" παρέλαβε το τιμόνι της ιστορικής ένωσης των ναυτών.
Τον θυμάμαι σε εκείνα τα πρώτα του βήματα τα συνδικαλιστικά, ιδιαίτερα μαχητικό και με πλατιά απήχηση στο χώρο των ναυτεργατών.
Με ιδιαίτερη θλίψη σήμερα τον διαβάζω, διότι αντί να ασχολείται με τα προβλήματα των ναυτεργατών, εκείνος δίνει μάχη να κρατήσει την ισόβια συνδικαλιστική του καρέκλα, καταφεύγοντας σε διαρκείς φραστικές επιθέσεις εναντίον κάθε ναύτη που θα τολμήσει να εκφράσει διαφορετική από εκείνον άποψη. Και είναι τέτοιες οι επιθέσεις του, που φτάνουν ενίοτε και σε βαρύτατους χαρακτηρισμούς. Δεν διστάζει να καταφέρεται με πολύ σκληρές εκφράσεις, ακόμα και εναντίον όσων μέχρι χθες είχε για πρωτοπαλίκαρά του. Το έγκλημά τους; Έζησαν από κοντά τον "Νταλακαντώνη" και τον σιχάθηκαν. Αποφάσισαν να "απογαλακτιστούν" από τη συνδικαλιστική του "βυζάχτρα" που αντί να τους δίνει ψωμί και γάλα για τις οικογένειές τους, τους κερνούσε διαπλοκή, πόνο και ήττες. Και σας τα γράφει αυτά ένας που έζησε από μέσα τα πάντα...
Πως να ξεχάσουν σύντροφε "Νταλακαντώνη", οι συνάδελφοι σου του Πορθμείου Ρίου Αντιρρίου και οι υπόλοιποι ναυτεργάτες το περίφημο "Θα κουρελιάσουμε το χαρτί της επιστράτευσης και θα το στείλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας", όταν εσύ την επόμενη ημέρα έγινες το "κουρέλι" της Κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου και "κατάπιες" την κινητοποίησή μας;
Πως σύντροφε "Νταλακαντώνη" θα σε εμπιστευτούν οι ναυτεργάτες όταν "χέρι χέρι" με το Δρίτσα έκανες προεκλογικές βολτούλες στο λιμάνι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και μετά όταν ήρθε στην Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε το ξεπούλημα;
Έχεις ποτέ αναρωτηθεί μήπως με την στάση σου "Νταλακωντώνη", ίσως και εσύ να έχεις συμβάλει στη σημερινή κατάντια ενός νευραλγικό κλάδο όπως των ναυτών, σε κλάδο με κακοπληρωμένους, απογοητευμένους και φοβισμένους ναυτεργάτες; Έχεις διερωτηθεί ποτέ εσύ για τις δικές σου ευθύνες, όταν, διά της αφαιρετικής μεθόδου, αποφαινόσουν "άχρηστος ο ένας, κομματικός ο άλλος, συμβιβασμένος ο τρίτος" και ανακάλυπτες ότι οι "μοναδικοί αμόλυντοι", είστε εσύ και το επαγγελματικό σου "παρεάκι" στην ΠΕΝΕΝ;
Όπως και αν έχει, το θέμα η στάση και η κατάντια σου είναι μεγάλη μαχαιριά στην ψυχή όλων όσων νοιάζονται για το ναυτεργατικό κίνημα... Όχι συναισθηματικά, εκείνο που μας πονάει είναι κυρίως το αποτέλεσμα. Η τροχοπέδη που βάζεις στις αγωνιστικές διεκδικήσεις και σε καθέναν που θέλει να προσπαθήσει κάτι καλύτερο από εσένα.
Θα μπορέσει το κίνημα να βρει τον τρόπο να ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα;
Για το καλό του κλάδου, ελπίζω πως ναι. Αρκεί να μην είναι πια αργά...
Αλλιώς η ιστορία του ναυτεργατικού κινήματος θα επιδικάσει στον καθένα τις ευθύνες του χωρίς κανένα δικαίωμα παραγραφής. Ούτε καν με τα ελαφρυντικά της πάλαι ποτέ αγωνιστικής και μαχητικής στάσης. Οι συνδικαλιστές ούτως ή άλλως δε δικαιούνται επίκληση του αγωνιστικού τους παρελθόντος. Και ισχύει περισσότερο γι' αυτούς από πολλούς άλλους, το "μηδένα προ του τέλους μακάριζε!
Ν.Χ"
