Δεν είμαστε...., της μιας χούφτας αργύρια και του ενός πινακίου χολής

Η εκδικητική  επιμονή σε όσους αντιστέκονται στις άδικες και ερασιτεχνικές του αποφάσεις, αλλά  και ο τυχοδιωκτισμός των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του Γαλέριου  Μίδα (των καζίνων), κάνουν εμφανή μια επιχειρηματική ανεπάρκεια και μια επικίνδυνη βεντετολαγνία  εις βάρος όλων αυτών που με τον κόπο τους τον έκαναν Κροίσο, εν μέσω κρίσης. 

Ως φαίνεται βιώνουμε την εποχή που οι ύαινες πήραν την θέση του λέοντα, και οι «Λουδοβίκοι» του κεφαλαίου (ελέω της πολιτείας και χρηματοδοτούμενοι απ’ αυτήν) καρατομούν Ροβεσπιέρους. 

Ανερυθρίαστα άβουλο το
ενοχικό κράτος της ακράτιας, της οσφυοκαμψίας και της λοιδορούσας κατάχρησης, παρακολουθεί αμέτοχο τους Λουδοβίκους του πλούτου να δουλοποιούν, να τρομοκρατούν και να εκβιάζουν τους εργαζόμενους, δείχνοντας τους την γκιλοτίνα των απολύσεων, απαιτώντας την άνευ όρων παράδοση τους.

Η συμπεριφορά των μικρο-απατεώνων  του άκοπου πλούτου και των αρχιτεκτόνων της κρίσης, φέρνουν όλο και πιο κοντά την ώρα της επιστροφής του μπούμερανγκ. Θα έπρεπε (τουλάχιστον) να γνώριζαν ότι τους Ροβεσπιέρους τους φτιάχνουν οι συνθήκες και οι θυσίες και  πως "...ποτέ ξυπόλητοι, φτωχοί και εργάτες δεν δημιούργησαν οικονομική κρίση στην παγκόσμια ιστορία".
Πως είναι αδύνατον να πιστεύουν οι θλιβεροί Λουδοβίκοι των οικονομικών κρίσεων και της παγκοσμιοποιημένης βλακείας, ότι θα καταφέρουν να ναυλώσουν εκ νέου δουλεμπορικά που θα ταξιδεύουν στο παρελθόν, κόντρα σε αγώνες, όνειρα και κεκτημένα, χαράζοντας ρότα προς τον μεσαίωνα του τίποτα και του ποτέ.  

Τα σαπιοκάραβα των εργασιακών σχέσεων του τρόμου και του εκβιασμού, της μιας χούφτας αργύρια και του ενός πινακίου χολής θα τσακιστούν στους ύφαλους των αγώνων και θα καταποντιστούν στους ωκεανούς του αίματος όπου κοινώνησαν γενιές και γενιές, προκειμένου να μετουσιώσουν την σκλαβιά σε δημοκρατία και αξιοπρέπεια.