ΘΥΜΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΕΠΕΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑΣ SUPER MARKET

"από πίσω τους ακολουθεί ο εφαψίας"

Μετά από μια ολόκληρη εβδομάδα προβληματισμού και σκέψης, η εργαζόμενη απευθύνθηκε σε γνωστό συνδικαλιστικό στέλεχος της περιοχής, ζητώντας ενημέρωση για τα δικαιώματά της και βεβαίως την βοήθεια του.

Η εργαζόμενη τελικά κατάφερε να ξεφύγει από τα χέρια του«ξαναμμένου» διευθυντή και τον απείλησε με καταγγελία στην αστυνομία. Εκείνος τρομοκρατημένος άρχισε να την απειλεί με απόλυση και ότι θα ενημερώσει το σύζυγο ότι όλα έγιναν με τη συναίνεση της διότι «δήθεν» διατηρούσαν για μεγάλο διάστημα εξωσυζυγική σχέση. Η εργαζόμενη προβληματίστηκε επί αρκετές ημέρες για το αν θα πρέπει να καταγγείλει το περιστατικό, καθώς είχε άμεση ανάγκη την εργασία της και τελικά αποφάσισε ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν πρέπει να παραμένουν στο σκοτάδι. Στην απόφασή της αυτή συνέβαλλε και το γεγονός ότι ο διευθυντής συνέχισε να την παρενοχλεί καθημερινά στο χώρο εργασίας,χρησιμοποιώντας την «εξουσία» του άλλοτε για να τις κάνει «καψόνια» και άλλοτε για να τις κάνει ειρωνικά «σχολιάκια» που παρέπεμπαν στο περιστατικό.

Ο συνδικαλιστής ήδη δρομολογεί, πάντα διακριτικά (για την προστασία της εργαζόμενης), διαδικασίες παρέμβασης των αρμοδίων αρχών, ενώ υπήρξε επικοινωνία και με τα κεντρικά της εταιρείας για την απομάκρυνση του «θερμόαιμου» διευθυντή. Βεβαίως αναμένεται και η υποβολή μήνυσης και η κατάθεση αγωγής εις βάρος του διευθυντή και της εργοδότριας εταιρείας.

Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι μόνο η τσέπη μας υποφέρει, αλλά μάλλον κάναμε το λάθος να μην κοιτάξουμε και λίγο παραδίπλα.

Εννοείται πως οι γυναίκες σηκώνουν εξ ολοκλήρου το σταυρό του μαρτυρίου, τον οποίο πρέπει να κουβαλήσουν επιδέξια χωρίς καθυστερήσεις μιας και από πίσω τους ακολουθεί τρέχοντας ο εφαψίας! Και σε αυτές τις περιπτώσεις η γυναίκα εργαζόμενη δεν μπορεί να καθαρίσει μ’ ένα απλό «μα ελάτε καλέ, τι είναι αυτά που κάνετε;» αφού γνωρίζει ότι τα αφεντικά διαθέτουν εξαιρετικά "επιδέξια χέρια": το ένα ματσακονιάζει και το άλλο σου δείχνει το δρόμο προς το λογιστήριο, σε μια ταχύτατη εναλλαγή που μπροστά της ωχριά ακόμα και ο τρόπος που ο Λούκι Λουκ τραβά περίστροφο (του οποίου φυσικά η σκιά έχει φάει προ πολλού σκόνη).

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο όταν το δύσμοιρο θύμα έχει να αντιμετωπίσει προϊστάμενο-διευθυντή-εργοδότη με συγκεκριμένα επίφοβα χαρακτηριστικά: εάν είναι ασουλούπωτος, άπλυτος, με μια αύρα κομπλεξισμού, ψωμόλυσσας εκ γενετής και με αριστερές γενικώς καταβολές, τότε οι εργαζόμενες θα πρέπει να κορνιζάρουν το σλόγκαν «τοίχο-τοίχο μη σε πετύχω» για να το βλέπουν και να είναι σε μόνιμη επαγρύπνηση.

Όπως και να’ χει, πρόκειται για μια άσκηση εξουσίας με την οποία δύσκολα μπορείς να τα βγάλεις πέρα. Η Ελλάδα είναι η χώρα της τεστοστερόνης, του άντρα του καραμπουζουκλή, όπου ο κάθε «μικροεξουσιαστής» μπορεί να ξεπεράσει τις όποιες εμφανισιακές δυσαρμονίες του προκειμένου να ξεστομίσει το επικό «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» Αν μάλιστα ο κρότος του κομπολογιού συνδυαστεί και με μια υπόγεια καταπίεση (ο εργοδότης που η σύζυγος τον έχει ρημάξει στην παντόφλα, διακρίνεται συνήθως από μια ιδιάζουσα ψυχοπαθολογία), τότε ο μονόδρομος φαντάζει βέβαιος: εάν του γυαλίσεις του καταπιεσμένου, ή θα πρέπει να αράξεις στο κρεβάτι ή στη γκιλοτίνα!