Ποιοί είναι οι κουκουλοφόροι;

Τους κουκουλοφόρους τους γνώρισαν με τραγικό τρόπο οι Έλληνες στην Κατοχή. Τότε ήταν άνθρωποι του εχθρού, καταδότες που αμείβονταν για να διαλύουν τις αντιστασιακές οργανώσεις, να καρφώνουν τα στελέχη και να σπάνε το ηθικό του λαού, ώστε να μένουν οι Έλληνες κλεισμένοι στα σπίτια τους. Ποιος είναι ο στόχος τους τώρα; αναρωτιούνται εκείνοι που προσπαθούν μέσα σε ένα σύννεφο χημικών να κρατηθούν όρθιοι και να κρατήσουν την πλατεία Συντάγματος και στα συλλαλητήρια των συνδικάτων; Ποιοι και γιατί κρύβονται πίσω από την κουκούλα και τι επιδιώκουν;

Εκδοχή πρώτη: Είναι ηλίθιοι, χρήσιμοι στο σύστημα, που πιστεύουν ότι το να ρίχνουν πέτρες
και μολότοφ στους αστυνομικούς τους κάνει φοβερούς επαναστάτες. Και μπροστά στην επίδειξη φοβερής επαναστατικότητας αδιαφορούν για τις «παράπλευρες απώλειες» που προκαλούν, βοηθώντας τα ΜΑΤ να διαλύσουν μεγάλες λαϊκές εκδηλώσεις. Είναι τόσο καμένοι, ώστε να μην αναρωτιούνται καν γιατί η αστυνομία ρίχνει χημικά ικανά να διαλύσουν πενήντα χιλιάδες ανθρώπους, ενώ κυνηγάει μικρές ομάδες των πέντε και δέκα ατόμων.

Εκδοχή δεύτερη: Πρόκειται για άτομα που μισούν εξίσου τόσο την αστυνομία όσο και τους ειρηνικούς διαδηλωτές. Που δεν ξεχωρίζουν τον Τσίπρα από τον Καρατζαφέρη, τον ειρηνικό διαδηλωτή της πλατείας Συντάγματος από τον βαμμένο ναζί της Χρυσής Αυγής. Όλοι γι’ αυτούς είναι εχθροί, και πριν απ’ όλους οι αστυνομικοί, άρα όλοι είναι στόχοι. Αν ρίχνοντας τρεις πέτρες και δέκα μολότοφ στα ΜΑΤ δίνουν την ευκαιρία να διαλυθούν τεράστιες λαϊκές διαδηλώσεις, τόσο το καλύτερο.

Εκδοχή τρίτη: Καθοδηγούνται –πράγμα καθόλου δύσκολο με τα μυαλά που ΔΕΝ έχουν- από παρακρατικά κέντρα και κρατικές υπηρεσίες με ειδίκευση στην προβοκάτσια. Το γεγονός ότι εμφανίζονται κάθε φορά που το «σύστημα» ανησυχεί για τις λαϊκές αντιδράσεις και θέλει να στείλει τον κόσμο πίσω στον καναπέ, αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι μόνο τυχαία δεν είναι η δράση τους. Την οποία παρεμπιπτόντως όλα τα αριστερά κόμματα καταγγέλλουν ως ύποπτη και επιζήμια.

Εκδοχή τέταρτη: Είναι αστυνομικοί που με την δικαιολογία της προστασίας του πλήθους, ενσωματώνονται και δρουν είτε ανάμεσα στους πολίτες (χωρίς κουκούλα), είτε ανάμεσα στους κουκουλοφόρους (με κουκούλα). Ενίοτε δε, εμφανίζονται ως απλοί πολίτες που φοράνε την κουκούλα και "ξεφυτρώνουν" αίφνης ανάμεσα από τις τάξεις των απλών πολιτών...

Όποια εκδοχή κι αν ισχύει πάντως –το πιθανότερο είναι να ισχύουν και οι τρεις και πίσω από την κουκούλα να κρύβονται και ηλίθιοι, και εξτρεμιστές και προβοκάτορες, με τους τελευταίους να έχουν το κουμάντο- το καρκίνωμα αυτό, που βολεύει μια χαρά αυτή τη στιγμή τον Παπανδρέου καις τις δυνάμεις του Μεσοπρόθεσμου, είναι ανάγκη να ξεριζωθεί.

Αυτό που βιώνει το κέντρο της Αθήνας σήμερα είναι μία επίθεση κατά του ελληνικού λαού από συμμορίες μπαχαλάκιδων υπό την κάλυψη μίας ψευδοιδεολογίας που προσβάλει τους αληθινούς και γνήσιους υποστηρικτές αυτής της ιδεολογία.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι γνωστοί-άγνωστοι επετέθησαν το μεσημέρι στους εργαζομένους της ΕΘΕΛ επειδή κρατούσαν ελληνικές σημαίες. Αντίστοιχο περιστατικό είχαμε και στην Πάτρα όπου ομάδα αντιεξουσιαστών επιτέθηκαν σε στρατιώτη ο οποίος βρισκόταν σε άδεια και ο οποίος έκανε το λάθος να φορά ένα μπλουζάκι παραλλαγής με την ελληνική σημαία απάνω του.

Πάντα βάσει μαρτυριών, οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι άρχισαν να χτυπούν δυνατά με καδρόνια τον άτυχο στρατιώτη, ο οποίος με το ποδήλατο είχε επιχείρησε νωρίτερα να περάσει μέσα από μπλοκ που βρισκόταν στην "ουρά" της πορείας που γινόταν σήμερα με αφορμή την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.

Με παρέμβαση των ψυχραιμοτέρων μέσα από το μπλοκ της πορείας, οι μαινόμενοι νεαροί σταμάτησαν την επίθεση και προχώρησαν στην συνέχεια της πορείας, όμως ο νεαρός είχε ήδη τραυματιστεί σοβαρά. Καταστηματάρχες της οδού Αγίου Ανδρέου έσπευσαν στο σημείο προκειμένου να του βάλουν πάγο στα τραύματα και να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες.

Σε προσωπικό επίπεδο μπορώ να κατανοήσω μέχρι ενός βαθμού την οργή τους. Και εγώ πέρασα την ηλικία των 16-20 χρονών και εγώ συγκρούστηκα, όντας μαθητής, με τις δυνάμεις της αστυνομίας την περίοδο της δολοφονίας του Νίκου Τεμπονέρα, αλλά ποτέ δεν αμφισβήτησα και δεν απαξίωσα τους ιερούς θεσμούς εκπροσώπησης της εργατικής τάξης. Υπάρχουνε και όρια στη δράση μας. Και βεβαίως δεν έχω σε καμία απολύτως υπόληψη δήθεν "αντιεξουσιαστές" που επιτίθονται με σφοδρότητα στις δομές του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος και "παραλείπουν" ν' ασχοληθούν με τις οργανωμένες ή ακόμα και διεφθαρμένες πολλές φορές δομές της εξουσίας (Περιφέρειες, Δήμους, Εφορίες, Πολεοδομίες, κ.λ.π).

Και κλείνοντας τις σκέψεις μου, απευθύνομαι στα "συντρόφια" δήθεν "αντιεξουσιαστές" και τους στέλνω χαιρετίσματα....«Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι…»