Ολισθηρό πατινάζ στον (Άρειο) Πάγο

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Τι συμβαίνει στον Άρειο Πάγο; Γιατί το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας λειτουργεί σαν να έχει αντικαταστήσει την τυφλότητα της Δικαιοσύνης με το πονηρό κλείσιμο του ματιού σε πολύ συγκεκριμένες υποθέσεις και κατηγορούμενους;

Αν παρατηρήσει κάποιος τη λειτουργία του Δικαστηρίου στο πρόσφατο παρελθόν, διακρίνει δύο παράξενα πράγματα. Το πρώτο είναι ότι υποθέσεις που έχουν κριθεί με εμπεριστατωμένο τρόπο από τα προηγούμενα δικαστήρια,(και μάλιστα με τρόπο που το Εφετείο επιβεβαιώνει πλήρως την απόφαση του Πρωτοδικείου) αναιρούνται από τον Άρειο Πάγο. Αυτές οι περιπτώσεις είναι δίκες με έντονη πολιτική χροιά.

Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την καταδικαστική απόφαση δύο δικαστηρίων για τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Η καταδίκη, λένε

Στην περίπτωση του Εφραίμ,του Αρσένιου και της δικαστικού Ψάλτη, ο Άρειος Πάγος έχει επίσης ζητήσει να ξαναγίνει η δίκη τους. Είχαν υπάρξει δύο καλά τεκμηριωμένες αποφάσεις δικαστηρίων,καταδικαστικές για τους τρεις.Η πρόεδρος του δικαστηρίου Ψάλτη,που δίκαζε το θέμα της κυριότητας της λίμνης Βιστωνίδας, δεν είχε καθαρογράψει την απόφαση του δικαστηρίου που δικαίωνε το ελληνικό Δημόσιο. Και όχι μόνο αυτό.Ενημέρωσε τον Εφραίμ και τον Αρσένιο για την απόφαση ώστε να κινηθούν «πολιτικά». Οι τρεις καταδικάστηκαν με τεκμηριωμένα στοιχεία. Αλλά το Ανώτατο δικαστήριο της χώρας θεώρησε πως πρέπει να ξαναγίνει η δίκη.

Στην περίπτωση του Γιώργου Μπατατούδη όμως, πολυκατηγορούμενου και ομοτράπεζου υπουργών, του οποίου η διαχείριση από την Δικαιοσύνη είναι σκανδαλώδης, ο Άρειος Πάγος δεν θέλησε να κάνει καμία παρέμβαση. Μια σοβαρή υπόθεση του Μπατατούδη παραγράφηκε γιατί διήρκεσε πολύ η ανάκριση! Ο Άρειος Πάγος σιώπησε. Σε μία άλλη υπόθεση στην οποία καταδικάστηκε με 11 χρόνια χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα και διέφυγε στην Λιβύη, αποφασίστηκε πριν από λίγους μήνες να του δοθεί αναστολή. Και πάλι ο Άρειος Πάγος δεν συγκινήθηκε

Το δεύτερο παράξενο που συναντά κάποιος στην λειτουργία του Αρείου Πάγου τα τελευταία χρόνια, είναι η συνεχής παραγωγή αντικρουόμενης νομολογίας.Ενώ δηλαδή υπάρχουν αποφάσεις του Αρείου Πάγου που αποτελούν σαφείς ερμηνείες νόμων και περιστατικών,άρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως νομική βάση,ένα άλλο τμήμα του Αρείου Πάγου, όταν εξετάζει αντίστοιχες υποθέσεις, αντί να κάνει αναφορά στην υπάρχουσα νομολογία, βγάζει μια διαφορετική απόφαση.Έτσι εμφανίζεται το τραγελαφικό, δύο κατηγορούμενοι σε δύο δικαστήρια για το ίδιο έγκλημα,ο ένας να αθωώνεται με την νομολογία ενός τμήματος του Αρείου Πάγου και ο άλλος να καταδικάζεται με την νομολογία ενός άλλου τμήματος.Είναι προφανές πως ο Άρειος Πάγος δεν μπορεί να δίνει διαφορετικές ερμηνείες για τον ίδιο νόμο και το ίδιο αδίκημα. Το κάνει όμως.

«Εκφραστικό» παράδειγμα, είναι η περίπτωση του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου της «Ελεύθερης Ώρας». Ο Μιχαλόπουλος είχε καταδικαστεί σε 9 χρόνια κάθειρξη για εκβιασμό των επιχειρηματιών Λάτση και Αγγελόπουλου.Το 2008 ο Μιχαλόπουλος επιχείρησε να κάνει χρήση των ευνοϊκών διατάξεων του νόμου γιατί ήταν πλέον υπερήλικας. Το δικαστικό συμβούλιο με το βούλευμα 1012/2008 αποφάσισε πως αυτό δεν μπορεί να γίνει γιατί με βάση τον νόμο,έπρεπε ο κατηγορούμενος να έχει εκτίσει πρώτα το ένα τρίτο της ποινής.Ο Μιχαλόπουλος προσέφυγε στο συμβούλιο εφετών Πειρειά,το οποίο με το βούλευμα 97/2009, είπε ακριβώς το ίδιο πράγμα.Οπότε την σκυτάλη πήρε ο Άρειος Πάγος ,ο οποίος αποφυλάκισε τον Μιχαλόπουλο. Έχει σημασία, πως ο Άρειος Πάγος είχε αποφανθεί για το θέμα αυτό σε αίτημα άλλου κατηγορουμένου. Το 1998 ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Σταύρος Κουτελιδάκης, είχε γνωμοδοτήσει πως ο νόμος ήταν σαφής και προκειμένου να αποφυλακιστεί υπερήλικας πρέπει να έχει συμπληρώσει το ένα τρίτο της ποινής.Ο Άρειος Πάγος όμως «παρήγαγε» περιέργως νέα νομολογία για τον Μιχαλόπουλο αν και ο ίδιος ο νόμος δεν χρειάζεται καμιά ερμηνεία.Με αυτή τη νομολογία απελευθερώθηκε και ο Παντελεήμων Αττικής ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 6 χρόνια για κατάχρηση 190.000 ευρώ από την Μονή Εφραίμ και είχε βρεθεί στους λογαριασμούς του 1,5 δις δραχμές «για τα γεράματα»

Τι συμβαίνει λοιπόν στον Άρειο Πάγο; Γιατί παράγει ανασφάλεια Δικαίου;Γιατί παράγει νομολογία και «ερμηνείες» που δεν χρειάζονται,και γιατί αμφισβητεί συστηματικά αποφάσεις δικαστηρίων όταν πρόκειται για συγκεκριμένες υποθέσεις; Τις μοναδικές ίσως που δηλώνουν στην κοινή γνώμη πως υπάρχει Δικαιοσύνη και μπορεί να απευθύνεται προς πάσα κατεύθυνση.

Θεσμικά υπάρχει ένα μεγάλο θέμα.Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας ελέγχει την απονομή της Δικαιοσύνης αλλά και τον εαυτό του. Ίσως είναι αναγκαίο ένα ελεγκτικό όργανο σαν αυτά που υπάρχουν στην Ευρώπη.Μέχρι να εξεταστεί η δημιουργία του, πρέπει να σταματήσει το ολισθηρό πατινάζ. Στον Άρειο Πάγο