Η ΔΑΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Η Εργατική Πρωτομαγιά
σηματοδοτεί τους διαχρονικούς αγώνες του κόσμου της εργασίας και των Συνδικάτων
για αξιοπρεπή δουλειά, μια δίκαιηκοινωνία και ένα καλύτερο αύριο, υπενθυμίζοντας
πως όλα κατακτήθηκαν και τίποτε δεν μας χαρίστηκε.

Η 1η Μαΐου του 2012 βρίσκει την Ελλάδα
σε κατάσταση έκτακτης κοινωνικής ανάγκης με την ανεργία να ξεπερνά το 21%, τη
φτώχεια να πολιορκεί κάθε εργατικό νοικοκυριό, τους αστέγους και τα συσσίτια να
πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα διαμορφώνοντας συνθήκες βαθιάς ανθρωπιστικής
κρίσης.

Με άλλοθι τον κίνδυνο της

Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις
υπονομεύονται και καταστρατηγούνται στην πράξη. Οι εκβιαστικές ατομικές
συμβάσεις εξαπλώνονται σαν “επιδημία” σε μια αγορά εργασίας που περισσότεροι από
500 χιλιάδες εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι για πάνω από 6 μήνες. Η αυταρχικού
τύπου νομοθετική παρέμβαση για την καθιέρωση βασικού μισθού 480€ βυθίζει
χιλιάδες συμπολίτες μας στην ανέχεια, με την άναρχη και καταχρηστική επέκταση
των ευέλικτων μορφών εργασίας να δημιουργεί τη “γενιά των 245€”.

Οι συνεχείς μειώσεις στις
αποδοχές σε συνδυασμό με τις ανεξάντλητες φοροεπιδρομές, τα “χαράτσια” και τις
αυξήσεις σε τιμές και οικιακά τιμολόγια έχουν υφαρπάξει σε 2 χρόνια πάνω από το
40% του πραγματικού εισοδήματος των μισθωτών. Η αδυναμία εκπλήρωσης δανείων που
χορηγήθηκαν με όρους άλλων εποχών, και κάποιοι αρνούνται να “κουρέψουν”,
γενικεύει τον εφιάλτη του πλειστηριασμού πάνω από τη μικρή ιδιοκτησία.

Το Οκτάωρο - βασική διεκδίκηση της Πρωτομαγιάς
του 1886- καταργείται από την εκ περιτροπής εργασία και τη μερική απασχόληση που
γίνονται “εργασιακός μονόδρομος”. Οι 1000 απολύσεις την ημέρα υποσκάπτουν κάθε
δυνατότητα επαγγελματικής σταδιοδρομίας και η απελπισία καταδικάζει τη νεολαία
μας στη μετανάστευση και την περιπλάνηση. Το Κράτος Πρόνοιας απαλλοτριώνεται και
το Ασφαλιστικό Σύστημα διανέμει “φιλοδωρήματα ελεημοσύνης” σε εισφορές μιας
ζωής.

Η “συνταγή” της ακραίας λιτότητας
και της μετατροπής της Ελλάδας σε χώρας φθηνού εργασιακού κόστους οδηγεί με
ακρίβεια στην κοινωνική κατάρρευση, την παραγωγική περιθωριοποίηση και την
εθνική ταπείνωση.

Η ακολουθούμενη πολιτική παράγει “λουκέτα” και
αναπαράγει εξαθλίωση “στρώνοντας το χαλί” για το βίαιο ξεπούλημα της δημόσιας
περιουσίας -των “ασημικών” μας- σε ξένα funds. Η ύφεση
ανακυκλώνεται, οι δυσβάσταχτες θυσίες του ελληνικού λαού “δεν πιάνουν τόπο”, η
μικρομεσαία επιχειρηματικότητα καταρρέει και η ανάπτυξη μοιάζει με όνειρο
θερινής νυκτός…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το
ζωτικό χώρο της Ελλάδας και η ευρωπαϊκή προοπτική είναι επιβεβλημένη χωρίς,
όμως, η χώρα μας να καταστεί Ειδική Οικονομική Ζώνη, και “Ινδία” της Δύσης. Δεν
μπορεί να υπάρξει πρόοδος χωρίς τον “σπόρο” της κοινωνικής συνοχής.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι
συνταξιούχοι πρέπει να ενώσουμε τις φωνές και τις δυνάμεις μας, να φυλάξουμε
“Θερμοπύλες” και να βρεθούμε σε θέσεις μάχης προκειμένου να αποκρούσουμε τις
ληστρικές απαιτήσεις των διεθνών τοκογλύφων, που επιβουλεύονται μια “κοινωνία
νεόπτωχων”. Όλοι μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε ένα νέο “κοινωνικό συμβόλαιο”
μέσα από ένα βιώσιμο και ανθρώπινο αναπτυξιακό πρότυπο που θα τοποθετήσει την
Πατρίδα μας στις ράγιες της ανάκαμψης και της ευημερίας. Όλοι μαζί δίνουμε τον
αγώνα μας από κάθε μετερίζι δημιουργώντας εστίες γόνιμης αντίστασης,
δημιουργώντας τη δική μας “Πρωτομαγιά”.

Αγωνιζόμαστε για
να μην καταντήσει ο άνθρωπος “πραμάτεια”