Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΓΣΕΕ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

26 Ιουνίου 2013

Σας παρουσιάζουμε παρακάτω την ομιλία του προέδρου της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλου στο σεμινάριο υψηλού επιπέδου της ΔΟΕ, το οποίο διοργανώθηκε στην Αθήνα, στο Ξενοδοχείο Hilton, με θέμα  "Αντιμετώπιση της εργασιακής κρίσης στην Ελλάδα: Ποιές
προοπτικές;"

 

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΓΣΕΕ

"κ. Επίτροπε, κ.
ΓΔ/τη της ΔΟΕ, κ. Υπουργέ

Κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι,

Με ιδιαίτερη χαρά παρευρίσκομαι και χαιρετίζω το
Υψηλού Επιπέδου Σεμινάριο της ΔΟΕ με θέμα την εργασιακή κρίση στην Ελλάδα.

Το θέμα δεν είναι απλώς επίκαιρο ή επείγον. Τα
ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά της εργασιακής κρίσης στην Ελλάδα επιβάλλουν
προσέγγιση με όρους ‘κατάστασης έκτακτης ανάγκης’. Πως αλλιώς θα μπορούσε να
αντιμετωπιστεί η τραγική εργασιακή συγκυρία που συμπυκνώνεται σε συνολικό
ποσοστό ανεργίας 27% με 64% για τους νέους, υπονομεύοντας ουσιαστικά το μέλλον
του τόπου.

Στη διάρκεια του διημέρου θα αναφερθούμε
εκτενεστέρα στα ζητήματα αυτά.

Άλλωστε για τη ΔΟΕ
το εργασιακό τοπίο στην Ελλάδα δεν είναι άγνωστο. Θεωρώ ότι η σημερινή ανώτατου
επίπεδου παρουσία της οργάνωσης στην Αθήνα επιστεγάζει τον αγώνα της ΓΣΕΕ που
συνεχίζεται από τον Αύγουστο του 2010 όταν καταθέσαμε την πρώτη προσφυγή μας καταγγέλλοντας
την παραβίαση των Διεθνών συμβάσεων από τη δέσμη μέτρων του 1ου Μνημονίου. Συμβάσεων
που έχουν επικυρωθεί τόσο από την Ελλάδα όσο και από τις χώρες μέλη της ΕΕ.

Οι επικαιροποιημένες
παρεμβάσεις μας ενώπιον της ΔΟΕ τεκμηριώνουν το θλιβερό χρονικό της αποδόμησης
των εργασιακών σχέσεων μέσα από την αποσάθρωση του θεσμικού πλαισίου για την
διασφάλιση της εσωτερικής υποτίμησης.

Με απλά λόγια: χαμηλότεροι
μισθοί, χειρότερες συνθήκες εργασίας και ανασφάλεια με ταυτόχρονη αποστέρηση κρίσιμων
ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων σε συνθήκες υψηλής ανεργίας και
χαμηλής ανάπτυξης.

Πρόκειται για βίαιη
μεταβολή του κοινωνικού ισοζυγίου εις βάρος των εργαζομένων και προς όφελος της
εργοδοσίας με μόνιμα, μη αναστρέψιμα και μονομερή μέτρα και ανισοβαρείς
διανεµητικές επιδράσεις.

Τα κείμενα της ΓΣΕΕ προς τη ΔΟΕ καταγράφουν επίσης:

•     
τον
οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο της πασιφανώς αποτυχημένης προσαρμογής που σάρωσε
τα εργαζόμενα νοικοκυριά, τους συνταξιούχους, τις ΜΜΕ και τα πιο αδύναμα
κοινωνικά στρώματα εξαφανίζοντας τη μεσαία τάξη.

Και όμως,  πρόσφατα όμως μια κρίση αισιοδοξίας
κατέλαβε τους κυβερνώντες ότι η ελληνική οικονομία βαίνει από την εντατική με
αναφορές μάλιστα και σε κάποιες ιδιωτικές
μελέτες ροών προσλήψεων-απολύσεων στην αγορά εργασίας. 

Δυστυχώς στην πραγματικότητα:

•     
Η υποτιθέμενη
επιτυχία των μνημονιακών πολιτικών οφείλεται στην τερατώδη ύφεση. Στην πιο δραστική μείωση
πρωτογενούς ελλείμματος στην Ευρώπη τα τελευταία 30 χρόνια χάρη στην ραγδαία
φτωχοποίηση των Ελλήνων και την αφαίμαξη πόρων από την οικονομία.

•     
Στην
πραγματικότητα η κατακρημνισμένη ελληνική οικονομία παραμένει για 6 χρόνια παγιδευμένη
στο φαύλο κύκλο λιτότητας/ύφεσης/ανεργίας μέσα σε συνθήκες αποεπένδυσης και
συρρίκνωσης του παραγωγικού της ιστού. 

•     
Αυτό ανατρέπει
τους δημοσιονομικούς στόχους της χώρας με αρνητική επίδραση σε βασικά μεγέθη
της οικονομίας.  Αυτό σημαίνει ανάσχεση της ανάπτυξης για τουλάχιστον μια δεκαετία.

Κυρίες και κύριοι, 

Σ’αυτό το σκηνικό λοιπόν συντελείται η καταιγιστική επίθεση σε εργασιακούς
θεσμούς και δικαιώματα.

Σ’αυτό το σκηνικό φαντάζουν ως επιεικώς ασυνάρτητες και παραπλανητικές οι
αιτιάσεις τρόικας και κυβέρνησης περί τόνωσης ανταγωνιστικότητας που σίγουρα
προϋποθέτει κάτι παραπάνω από την αφαίμαξη και την θεσμική αποδυνάμωση των
εργαζομένων.  

Σ’ αυτό το σκηνικό
κατεγράφη και η σημαντική παράπλευρη απώλεια του κοινωνικού διαλόγου καθώς
σύμφωνα με την κυβέρνηση δεν υπήρξε χρόνος διότι πίεζε η σωτηρία της οικονομίας...
που όμως τελικά δεν εσώθη, όπως ψελλίζει τώρα και το ΔΝΤ.

Έτσι καταστρατηγήθηκε
το 2012 η συμφωνία των κοινωνικών εταίρων, παραβιάστηκε η ΕΓΣΣΕ και η υπ.αριθ.
98 Διεθνής Σύμβαση και καταλήξαμε στην αυταρχική μονομερή νομοθετική ρύθμιση
του κατώτατου μισθού.   

Η απαξίωση του
κοινωνικού διαλόγου «λόγω βιασύνης» κτλ. αποτελεί κάκιστο δείγμα μιας κοινωνικής
μηχανικής που οδηγεί ευθέως σε αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης εις βάρος της
κοινωνίας και της  δημοκρατίας.

Η ΓΣΕΕ αποδεδειγμένα πιστεύει στην
προστιθέμενη αξία του διαλόγου ως κρίσιμο εργαλείο κοινωνικής διαβούλευσης και
συνοχής ιδιαίτερα σε καιρούς κρίσης––όπως όμως τον προσδιορίζει επίμονα η ΔΟΕ: αποτελεσματικός,
έντονος και ειλικρινής και όχι προσχηματικός.

Τελειώνοντας, θέλω στο
πρόσωπο του Γ.Δ. Γκάι Ραϊντερ  να
ευχαριστήσω τη ΔΟΕ και τα εποπτικά της όργανα για την αμερόληπτη και καίρια εξέταση
των προσφυγών της ΓΣΕΕ η οποία μας δικαίωσε εκπέμποντας ένα ισχυρότατο μήνυμα
για την ανάγκη τήρησης και σεβασμού των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων.

Εντούτοις τα
προβλήματα είναι καταλυτικά και επίμονα.

Ελπίζω η  παρουσία της ΔΟΕ στην χώρα μας, με αφετηρία
τις διεργασίες του διημέρου,  να στείλει
για άλλη μια φορά αυτό το κρίσιμο μήνυμα και να αποτελέσει μοχλό  εποικοδομητικών διεργασιών. 

Ευχαριστώ για την
προσοχή σας."

Σχόλια