Με άλλα λόγια, η επιστροφή των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών στη δουλειά τους, που πανηγυρίστηκε με πομπώδη, αλλά και συμβολικό τρόπο, από την
ίδια την κυβέρνηση, όπως επίσης η επαναλειτουργία της ΕΡΤ με την επαναπρόσληψη όλων των πρώην εργαζομένων, δημιουργούν, χωρίς αμφιβολία, ένα προηγούμενο. Και πάνω σε αυτό μπορεί να θελήσουν να στηριχθούν όλοι όσοι θέλουν να διεκδικήσουν την επάνοδό τους σε υπηρεσίες και οργανισμούς, αυξάνοντας τον αριθμό των υπαλλήλων του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα.
Γίνεται αντιληπτό ωστόσο ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας, η οποία, δεδομένης της έλλειψής ρευστότητας, βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη στάση πληρωμών, όχι μόνο δεν μπορεί να βελτιωθεί, αλλά, αντιθέτως, επιδεινώνεται με τις επαναπροσλήψεις ή και με τους νέους διορισμούς που προωθούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε διευκολύνεται η διαπραγματευτική προσπάθεια για την επίτευξη συμφωνίας με τους πιστωτές από πράξεις που αναβιώνουν τις πελατειακές σχέσεις προηγούμενων δεκαετιών οι οποίες ευθύνονται σε καθοριστικό βαθμό γιατί φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Σε μια περίοδο που έχουν σκουπιστεί ακόμα και τα ταμειακά διαθέσιμα των δημόσιων οργανισμών, προκειμένου να εξευρεθούν χρήματα για την πληρωμή των υποχρεώσεων της χώρας, είναι αυτονόητο ότι τα κρατικά ταμεία δεν επιτρέπουν να προσληφθούν όλοι στο Δημόσιο.
Από την άλλη, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν έχουμε δει την ίδια ευαισθησία από τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ για τα χιλιάδες «αντίσκηνα» που στήνουν νοερά στον ιδιωτικό τομέα οι εργαζόμενοι που χάνουν τη δουλειά τους. Ετσι, αντί η κυβέρνηση να προτείνει μέτρα που θα περιορίζουν δραστικά τις κρατικές δαπάνες και θα περιλαμβάνουν λιγότερη φορολογία, ετοιμάζεται να επιβαρύνει νοικοκυριά και επιχειρήσεις με νέους δυσβάσταχτους φόρους που θα τροφοδοτήσουν την ύφεση.
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος