τον οποίο περιγράφεται μία ψυχολογική κατάσταση που πολλοί μπορεί να
υποφέρουν από αυτήν αλλά να μην το γνωρίζουν. Είναι αυτοί που
φορτώνονται όλη την δουλειά σε σημείο κάποια στιγμή να χάνουν τον έλεγχο
και να καταρρέουν…
Πρόκειται για μία ψυχολογική κατάσταση πολύ ύπουλη, που εκδηλώνεται
σιγά-σιγά. Τόσο αργά που στην αρχή δεν το καταλαβαίνουμε. Ασχέτως του
είδους της εργασίας μας, αρχίζουμε να αναλαμβάνουμε όλο και περισσότερη
δουλειά, οι άλλοι μας δίνουν όλο και περισσότερα πράγματα να κάνουμε και
λίγο-λίγο αναλαμβάνουμε ευθύνες και εργασία που έπρεπε να κάνουν οι
άλλοι.
Φτάνουμε να γίνουμε ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές, αυτός που όλοι τον
εκμεταλλεύονται και τελικά ο μοναδικός που «τρέχει» για όλους τους
άλλους. Στο τέλος όμως οι δουλειές μας ξεπερνούν, γίνονται τόσο πολλές
που χάνουμε τον έλεγχο, τρέμουμε από τον φόβο ότι θα κάνουμε κάποιο
λάθος, δεν μπορούμε πια να ανταποκριθούμε και το αποτέλεσμα είναι
νευρικός κλονισμός.
Οι άνθρωποι που μπορούν να «κυλήσουν» στο «πεδίο ερπυσμού» είναι αυτοί
που έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και όσοι προσπαθούν πάντα να
ευχαριστήσουν τους πάντες γιατί πιστεύουν ότι μόνο τότε θα τους δώσουν
σημασία, θα τους κάνουν παρέα ή θα τους αγαπούν. Η καθηγήτρια Ψυχολογίας
του Πανεπιστημίου της Ναβάρρα, Marie-Anne Reynell, η οποία δούλεψε πολύ
πάνω στο scope creep, επισημαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να βγει κανείς
όσο είναι νωρίς από αυτή την κατάσταση είναι να είναι ρεαλιστής ως προς
το πόση δουλειά μπορεί να βγάλει, να μάθει να βάζει όρια και να
κερδίζει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη των άλλων με διαφορετικό
τρόπο.