Ακόμα χωρίς χρήματα πίστωσης οι κάρτες σίτιτσης

Σε ένα κράτος χρεοκοπημένο, η Θεανώ Φωτίου προσπαθεί να
ασκήσει κοινωνική πολιτική και να αντιμετωπίσει με επάρκεια και κυρίως με
αξιοπρέπεια, τη σοβαρή ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η χώρα. Δυστυχώς, οι
κρατικές δομές δεν την βοηθούν και η αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής
Αλληλεγγύης βρίσκεται διαρκώς εκτεθειμένη, παρά τις αγαθές προθέσεις της. Η
καταβολή της β' δόσης για την κάρτα σίτισης αποτελεί τη νέα «πέτρα του
σκανδάλου». 

Η πρώτη δόση καταβλήθηκε στις 24 Ιουλίου και υπήρχε η αρχική
δέσμευση ότι το αργότερο ένα μήνα αργότερα, δηλαδή έως τις 24 Αυγούστου θα
μπορούσε να καταβληθεί και η β' δόση. Τελικά, όπως όλα δείχνουν τα 16,3 εκατ.
ευρώ που απαιτούνται για να καλυφθεί το ποσό που αναλογεί σε όλους τους
δικαιούχους (145.359 οικογένειες), δεν πρόκειται να πιστωθούν στους
λογαριασμούς τους, έως την παραπάνω ημερομηνία. 

Η πληροφόρηση που έχει το
υπουργείο Εργασίας, είναι ότι το εν λόγω κονδύλι θα μπορεί να εκταμιευθεί προς
τους δικαιούχους, κατά την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου.

Μάλιστα, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει να προκύψει και νέα
καθυστέρηση και τελικά να καταβληθούν τα ποσά στους δικαιούχους, τις πρώτες
ημέρες του Σεπτεμβρίου.

Στο αναλυτικό ρεπορτάζ του dikaiologitika.gr, τονίζεται πως
οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας, δέχονται σωρεία παραπόνων από
δικαιούχους της κάρτας σίτισης, αφού η καθυστέρηση της μηνιαίας επιδότησης (70
– 220 ευρώ ανά περίπτωση) για εκείνους είναι ζήτημα επιβίωσης. Μην λησμονούμε
ότι όσοι έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας,
συνεπώς η οικονομική στήριξη που αποφάσισε να τους παράσχει, επιτέλους, η
Πολιτεία, είναι ζωτικής σημασίας. Η φράση να μπορέσουν οι οικογένειες αυτές να
βρουν «το γάλα του παιδιού τους», αποκτά κυριολεκτική έννοια, όταν αναφερόμαστε
σε περιπτώσεις όπου και οι δύο γονείς βρίσκονται χωρίς δουλειά για πολύ μεγάλο
χρονικό διάστημα. Από την άλλη πλευρά, ίσως χρειάζεται, ακόμα και αν είναι
δύσκολο, οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας να επιδείξουν λίγη υπομονή. Έχουν
απέναντί τους ένα χρεοκοπημένο κράτος, που αποφάσισε, ακόμα και με καθυστέρηση
μιας ολόκληρης πεναετίας, να τους στηρίξει.