Γερνάει το προσωπικό της Ευρώπης-Χρειάζεται νέους εργαζόμενους

Όλοι φοβόμαστε τα
γηρατειά και δεν μιλάμε γι‘αυτά. Όμως η γήρανση του πληθυσμού εντείνεται
και αποτελεί κίνδυνο για τη μελλοντική ανάπτυξη και όταν η κρίση χρέους
θα έχει παρέλθει, η Ευρώπη θα παλεύει με ένα ακόμη σοβαρότερο πρόβλημα:
το πώς θα τα βγάλει πέρα με τον αυξανόμενο αριθμό των ηλικιωμένων.

Αντιπαραγωγικό

Το
εναπομείναν εργατικό δυναμικό, είναι όλο και μεγαλύτερο σε ηλικία, άρα
και λιγότερο παραγωγικό, κάτι που θα οδηγήσει σε φθίνουσα πορεία τα
επίπεδα ζωής, ενώ οι τάξεις των συνταξιούχων πληθαίνουν, απειλώντας τόσο
τη χρηματοδότηση των συνταξιοδοτικών συστημάτων, όσο και τη λειτουργία
του συστήματος πρόνοιας.

Η
Γερμανία επιστρέφει στις μέρες των δεκαετιών του ΄50 και του ΄60 
καθώς  έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια προσέλκυσης εργατικού δυναμικού σε
τομείς τόσο των υπηρεσιών όσο και του δευτερογενούς τομέα. Στην
πραγματικότητα, η αναζήτηση εργαζομένων από το εξωτερικό αφορά σε   όλο
το φάσμα της γερμανικής οικονομίας: από τα πανεπιστήμια μέχρι τα
κομμωτήρια και από τα νοσοκομεία μέχρι τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία.

Το
Βερολίνο προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα προσελκύοντας ανθρώπους  από
τον ευρωπαϊκό Νότο.Από την έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού,
πλήττονται κυρίως οι κλάδοι της μηχανολογίας, της ηλεκτρολογίας, του
μετάλλου, της κατασκευής μηχανημάτων, της αυτοκινητοβιομηχανίας, της
πληροφορικής, της δημόσιας υγείας, των μεταφορών, ακόμη και ο εμπορικός
κλάδος.Στην παρούσα φάση υπολογίζεται ότι μένουν κενές περί τις 137.000
θέσεις εργασίας στους τομείς των μαθηματικών, της πληροφορικής, των
θετικών επιστημών και της τεχνολογίας.

 Κάθε
συνταξιούχος στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στηρίζεται σήμερα από
τέσσερις εργαζόμενους. Μέχρι το 2050 αυτή η αναλογία θα έχει πέσει στο 2
προς 1, σύμφωνα με προβολές των Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ.

Η Λετονία

Ακραίο
παράδειγμα αυτής της τάσης αποτελεί η Λετονία. Στη βαλτική χώρα, μέχρι
το 2060 τέσσερις εργαζόμενοι θα αναλογούν σε τρεις 65ρηδες… Ανάλογη
είναι και η κατάσταση στην Πορτογαλία. Προκειμένου να διατηρηθεί ο
υπάρχων πληθυσμός της Πορτογαλίας, κάθε γυναίκα έπρεπε κάποτε να γεννά,
σύμφωνα με το ποσοστό γονιμότητας της χώρας 2,1 παιδιά. Πλέον αυτό το
ποσοστό έχει πέσει στο 1,32. Το 2012 γεννήθηκαν μόνο 90.000 παιδιά,
αρνητικό ρεκόρ αιώνα στην ιβηρική χώρα. Ο λόγος φυσικά, είναι η
οικονομική κρίση, η οποία προκαλεί αμφιβολίες στα νέα ζευγάρια. Με άλλα
λόγια, η διαδικασία της γήρανσης είναι προδιαγεγραμμένη. Μέχρι το 2050 η
Πορτογαλία θα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό 60ρηδων και άνω σε σύγκριση με
κάθε άλλη χώρα της Ένωσης. Η ηλικιακή ομάδα των 60+ θα αντιπροσωπεύει
στην Πορτογαλία το 40% του πληθυσμού, έναντι 24% που είναι σήμερα. Σαν
αυτό να μην ήταν αρκετό, περίπου 100.000-120.000 Πορτογάλοι, δηλαδή 1%
του πληθυσμού, μεταναστεύουν κάθε χρόνο, αναζητώντας καλύτερες
εργασιακές συνθήκες. Έτσι όμως, αφαιρούν από τη φορολογική βάση και
προσθέτουν δυσχέρειες στη συντήρηση του κοινωνικού κράτους.

«Η
γήρανση του πληθυσμού θα υπονομεύσει την οικονομική ανάπτυξη τις
επόμενες δύο δεκαετίες»: σύμφωνα με μελέτη του Οίκου Αξιολόγησης Moody’s
για τις επιπτώσεις της υπογεννητικότητας, σε παγκόσμιο επίπεδο, δύο
είναι οι κίνδυνοι: μείωση του εργατικού δυναμικού και παράλληλη μείωση
των αποταμιεύσεων, που χρηματοδοτούν τις επενδύσεις. Σύμφωνα με την
έρευνα, η υπογεννητικότητα θα αφαιρέσει από την παγκόσμια ανάπτυξη 0,4%
κάθε έτος, για τα επόμενα πέντε χρόνια. Η Moody’s εκτιμά ότι η αύξηση
του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, την περίοδο 2015-2030, θα είναι η
μισή από αυτή της 15ετίας που προηγήθηκε.

Πάντως,
οι προειδοποιήσεις της Moody’s έρχονται σε αντίθεση με τη σκληρή
πραγματικότητα που αντιμετωπίζει τώρα η παγκόσμια οικονομία. Πάνω από
200 εκατομμύρια εργαζόμενοι, σε όλο τον κόσμο, δεν μπορούν να βρουν
δουλειά. Μόνο πέρυσι, 5 εκατομμύρια προστέθηκαν στις λίστες των ανέργων.
Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) προειδοποιεί, ότι η παγκόσμια
ανάπτυξη δεν είναι αρκετά ισχυρή για να απορροφήσει το αυξανόμενο
εργατικό δυναμικό.