Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Γιατί αλήθεια εμείς οι γυναίκες, μόλις γινόμαστε μαμάδες υιοθετούμε πιο αυταρχικές συμπεριφορές με τους συντρόφους μας, όσο κι αν τους αγαπάμε; Μήπως αυτό οφείλεται στην ψυχική ενέργεια που καταναλώνουμε εμείς ως μητέρες που είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που καταναλώνουν εκείνοι ως μπαμπάδες; Μήπως επειδή, εκείνοι βρίσκουν πάντα χρόνο για τον εαυτό τους ενώ εμείς ποτέ; Ή μήπως μερικές φορές απλώς τους φωνάζουμε άδικα; Να, λοιπόν οι πιο δημοφιλείς λόγοι που μια μαμά φωνάζει στον άντρα της!
1. Φωνάζω στον άντρα μου γιατί…δε μπορώ να φωνάξω στο μωρό!
Ναι, ομολογώ ότι (κατά 90%) οι φορές που φωνάζω στον άντρα μου, οφείλονται στα νεύρα που μου έχει προκαλέσει το μωρό!Κλαίει το μωρό; Φταίει εκείνος που δεν το κρατάει καλά! Δεν κοιμάται το μωρό; Φταίει εκείνος που έχει την τηλεόραση ανοιχτή. Γκρινιάζει το μωρό; Ε, σε ποιον άλλον έμοιασε… στον πατέρα του!
2. Φωνάζω στον άντρα μου γιατί…δε μπορώ να φωνάξω στο αφεντικό μου (και τους συναδέλφους μου)
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερή που έχω αυτή τη δουλειά. Μου αρέσει πραγματικά πολύ η δουλειά μου, και εκτός από χρήματα μου εξασφαλίζει ισορροπία και ένα είδος ελευθερίας. Όταν όμως μοιράζόμαι 40 ώρες την εβδομάδα με τους ίδιους ανθρώπους, αυτοί οι άνθρωποι γίνονται «οικογένεια» μου. Μόνο που σε αυτήν την οικογένεια δεν έχω ούτε το θάρρος, ούτε την οικειότητα να φωνάξω. Οπότε (καταλήγουμε ξανά), φωνάζω στον άντρα μου!
3. Φωνάζω στον άντρα μου γιατί…δεν έχω φάει τίποτα όλη την ημέρα
Από τη στιγμή που αποκτήσαμε μωρό μεταλλάχθηκα σε μια μονίμως πεινασμένη γυναίκα. Δουλειά, φροντίδα μωρού, ξενύχτι, αυπνία….οπότε το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι μέσα στην ημέρα είναι τι θα μαγειρέψω να φάμε. Είμαι συνήθως τόσο απασχολημένοι με το να ταίζω το μωρό, που ξεχνάω να ταίσω τον εαυτό μου. Αν τολμήσει να γυρίσει σπίτι χωρίς ψωμί, ή κάποιο σνακ, γίνομαι θηρίο…έτοιμο να τον «φάω»! Μα, σας είπα: πεινάω!
4. Φωνάζω στον άντρα μου γιατί…δεν έχω κοιμηθεί για μέρες (ίσως και μήνες)
Δεν είναι τυχαίο που η στέρηση ύπνου χρησιμοποιείται ως μια από τις χειρότερες μορφές βασανιστηρίου για τους αιχμαλώτους πολέμου. Το ανάλγητο αυτό πρόγραμμα «τάισμα – ξύπνημα -δίωρος ύπνος», «τάισμα –ξύπνημα - μονόωρος ύπνος», με μεταμόρφωσε σε αληθινό αιχμάλωτο πολέμου. Και όταν ο άυπνος αιχμάλωτος πολέμου, βλέπει τον ελεύθερο βασανιστή να κοιμάται ήσυχα γλυκά και απονήρευτα, το μόνο που θέλει να κάνει, είναι να του φωνάξει: «Ξύπνα»
5. Φωνάζω στον άντρα μου γιατί…με συγχωρεί!
Ο γάμος είναι μια δύσκολη υπόθεση, αλλά ο γάμος με ένα νεογέννητο είναι μια ελαφρώς πιο δύσκολη υπόθεση! Απαιτεί υπομονή και γενναιοδωρία, κατανόηση και συγχώρεση! Και παρά τις υστερικές μου κρίσεις, (δικαιολογημένες αλλά πάντα υστερικές) εκείνος πάντα με συγχωρεί. Ακόμη κι όταν γίνομαι έξαλλη μαζί του… εκείνος είναι πάντα εκεί! Κι εγώ συνεχίζω να τον αγαπώ, γιατί όσο κι αν δε με βοηθάει όσο θα ήθελα, (ή όσο θα έπρεπε) πάντα θυμάμαι ότι εκείνος με έκανε μητέρα!
"Από τη συγγραφέα και blogger Kaysie Norman και το blog της, Clark & Bark"
