Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Περισσότερα από 450 χιλιάδες ελληνόπουλα εκτιμάται ότι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ σχεδόν οι μισοί μαθητές που φοιτούν σε σχολεία, ιδιαίτερα των ευπαθών περιοχών, αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Prolepsis, κατά τη σχολική χρονιά 2014-2015: Το 53% των παιδιών –που συμμετείχε στο πρόγραμμα- βίωνε επισιτιστική ανασφάλεια και το 21% πείνα. Επιπλέον, στο 64% των οικογενειών τουλάχιστον ο ένας γονιός δεν είχε εισόδημα και στο 15% των οικογενειών δεν υπήρχε καμία πηγή εισοδήματος.
Οι επιπτώσεις είναι τραγικές –σύμφωνα με τους δασκάλους- καθώς εκείνα τα παιδιά που πεινάνε, κάνουν περισσότερες απουσίες από το σχολείο, ή διακόπτουν τη φοίτηση, ενώ το ποσοστό των μαθητών που απουσιάζουν συχνά από το σχολείο για λόγους υγείας ανέρχεται σε 18% για τις επισιτιστικά ανασφαλείς οικογένειες, έναντι 8% των παιδιών που προέρχονται από επισιτιστικά ασφαλείς οικογένειες.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, την οποία φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα η «Εφημερίδα των Συντακτών» εμβαθύνοντας στους δείκτες της φτώχειας προκύπτει ότι την κρίση την πληρώνουν τα παιδιά και οι νέοι αλλά και μια γενιά που θα χαθεί, γιατί πολύ απλά δεν θα... γεννηθεί, καθώς η κρίση προκαλεί μη αναστρέψιμες βλάβες στους δείκτες γονιμότητας.
Οπως εξηγεί ο διευθυντής του Κέντρου Διονύσης Μπαλούρδος: «Καθώς ο κίνδυνος φτώχειας φτάνει σε υψηλά επίπεδα αποτελεί αποθαρρυντικό παράγοντα για τα ζευγάρια που αναβάλλουν την απόκτηση παιδιών και αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο δείκτη γονιμότητας ο οποίος ανέκοψε την ανοδική του πορεία το 2009, που ήταν 1,49 παιδιά ανά γυναίκα, προσεγγίζοντας το 2013, την τιμή 1,3 παιδιά ανά γυναίκα».
Και προσθέτει: «Οι ειδικοί θεωρούν ορόσημο το όριο του 1,5 παιδιά ανά γυναίκα, επισημαίνοντας την “παγίδα της γονιμότητας” που σημαίνει ότι όποιος πέσει κάτω από αυτό το όριο δύσκολα μπορεί να ανατρέψει τον δείκτη. Το δεύτερο όριο του 1,3 παιδιά ανά γυναίκα αποκαλείται χαμηλή γονιμότητα: είναι πια το όριο, όπου δύσκολο να λάβεις μέτρα πολιτικής και να επηρεάσεις τον δείκτη».
