Μυστικά και παγίδες στην «προστασία» της Α’ κατοικίας από τους πλειστηριασμούς

Τα όρια υπαγωγής στο νόμο Κατσέλη (3869/2010), όπως το εισόδημα και η αντικειμενική αξία της πρώτης κατοικίας, μπορεί να διευρύνθηκαν στο πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, έπειτα από απανωτές επιπλοκές, τα ξημερώματα της Τετάρτης, η ουσία όμως παραμένει αναλλοίωτη: Η πλήρης προστασία από τους πλειστηριασμούς ανήκει στο παρελθόν.

Μόλις 1 στα 4 νοικοκυριά έχει διαφύγει τον κίνδυνο της ρευστοποίησης, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις των δανειστών. Ακόμη και αυτή η «ομπρέλα» κάλυψης ισχύει για τρία χρόνια, καθώς μετά δεν υπάρχει καμία δέσμευση ότι θα εξακολουθεί να ισχύει έστω και κουτσουρεμένος ο νόμος Κατσέλη, αφήνεται δηλαδή ανοιχτό το ενδεχόμενο κατάργησής του.

Οι τρεις κατηγορίες

Με βάση τα νέα δεδομένα διατηρείται η κατηγοριοποίηση: πλήρης, υπό προϋποθέσεις, αμφίβολη έως ανύπαρκτη προστασία.

Πλήρης προστασία: Αυτή η κατηγορία προβλέπει οριζόντια προστασία για το 25% των δανειοληπτών με «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια από τη στιγμή που θα ενταχθούν στις διατάξεις του νόμου Κατσέλη (3869/2010). Πρόκειται για τους λεγόμενους οικονομικά αδύναμους οφειλέτες που μπορούν τρόπον τινά να «κοιμούνται ήσυχοι», αφού τα σπίτια τους δεν κινδυνεύουν με πλειστηριασμό, αρκεί τα εισοδήματά τους να διατηρηθούν στα επίπεδα της φτώχειας.

Τα όρια που θα τεθούν σε ισχύ ξεκινούν από 8.180 ευρώ ετήσιο εισόδημα για τον άγαμο και φτάνουν έως τα 24.000 ευρώ για μία οικογένεια με τρία παιδιά. Αντίστοιχα η αντικειμενική αξία ακινήτου ξεκινά από 120.000 ευρώ, ενώ «ταβάνι» είναι τα 220.000 ευρώ.

Για τους εξαιρετικά ευάλωτους οικονομικά οφειλέτες το κράτος θα παρέχει ένα είδος «επιδότησης δόσης στεγαστικού δανείου» για χρονικό διάστημα έως 3 έτη. Βάσει υπολογισμών, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία θα επιβαρύνει κατά 100 εκατ. ευρώ τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Σε κάθε περίπτωση, όπως επισημαίνεται στο σχέδιο νόμου που ανέλυσε ο Eλεύθερος Τύπος, με απόφαση των υπουργών Ανάπτυξης και Οικονομικών (πρέπει να εκδοθεί έως 31 Δεκεμβρίου 2015), θα καθοριστούν το ύψος της συνεισφοράς του Δημοσίου και η ελάχιστη συνεισφορά του οφειλέτη.