Το εργατικό ατύχημα στα ταριχευτήρια του ΕΚΠΑ, όπου ευτυχώς ο εργαζόμενος τραυματίστηκε ελεφρά, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, για τις συνθήκες εργασίας, με μία αναλυτική και περιγραφική ανακοίνωση που εξέδωσε ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία καλό θα είναι να διαβάσετε, για να δείτε τι ακριβώς συμβαίνει.
"Στις 9/12, ένα εργατικό ατύχημα ανέδειξε την απουσία συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στο ΕΚΠΑ. Ο συνάδελφός μας Οδυσσέας Βογιατζής, συμβασιούχος επί 12 χρόνια στο ταριχευτήριο της Ιατρικής, νοσηλεύεται στη μονάδα εγκαυμάτων του νοσοκομείου Γεννηματά.
Στις 10/12, κι ενώ ακόμα το ΕΚΠΑ δεν είχε κάνει αναγγελία εργατικού ατυχήματος ως όφειλε, σύμφωνα με το νόμο, στο αστυνομικό τμήμα και την Επιθεώρηση Εργασίας, κατά τη διάρκεια του ελέγχου του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, αντιπροσωπεία του Δ.Σ. του Συλλόγου και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ μπήκε μέσα στο ταριχευτήριο.
Άθλιες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας επικρατούν εκεί:
– Πτώματα, όργανα, τοξικά υλικά, μηχανήματα χωρίς προδιαγραφές, όλα ανακατεμένα.
– Οι αναθυμιάσεις από τη φορμόλη διάχυτες στον αέρα, χωρίς σύστημα εξαερισμού, με τα παράθυρα όλα ανοιχτά για να “αντέχει” να συνεχίζει να δουλεύει ο εργαζόμενος εκεί μέσα.
– Στο εγχειρίδιο χρήσης του ψεκαστήρα, που αγόρασε η Διεύθυνση του Εργαστηρίου για να αυξήσει την παραγωγικότητα, από τον οποίο προκλήθηκαν τα εγκαύματα στο συνάδελφο, αναφέρεται ρητά: «Χώρος εφαρμογής. Αυτός ο ψεκαστήρας έχει κατασκευαστεί με πρώτης ποιότητας υλικά και έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά για να χρησιμοποιηθεί με γεωργικά φυτοφάρμακα σε προϊόντα κήπου (ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα, μυκητοκτόνα)».
Στους κανόνες ασφαλείας γράφει: «Να μη χρησιμοποιείτε χημικά προϊόντα για άλλες χρήσεις εκτός από τις υποδεικνυόμενες».
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΠΟΥ Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΣΤΗΝ ΤΑΡΙΧΕΥΣΗ Ο ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΜΑΣ.
Σημειώνουμε ότι πρόκειται για μηχάνημα φτιαγμένο για να ΨΕΚΑΖΕΙ. Επιβλήθηκε όμως η χρήση του για τη διοχέτευση φαινόλης και φορμόλης σε σορούς. Κατά τη διάρκεια μαζικής διαμαρτυρίας μαζί με φοιτητές, εισπράξαμε από τη Διεύθυνση του Εργαστηρίου την ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ της.
Μας είπαν τα συνήθη:
– “Λεφτά δεν υπάρχουν”. Καμιά απάντηση για το γιατί τα λεφτά που υπήρχαν δόθηκαν για ανακαινίσεις γραφείων καθηγητών και διαδρόμων κι ούτε 1 ευρώ δε δόθηκε για να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας στο ταριχευτήριο.
– “Φταίει ο εργαζόμενος”. Αποποιούνται τις ΕΥΘΥΝΕΣ τους, όπως κάθε συνεπής εργοδοσία.
– “Δεν τον βοηθάτε έτσι”. Δεν τους αρέσει η συνδικαλιστική δράση, οι μαζικές παρεμβάσεις, η διεκδίκηση των ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ, η αντίσταση ΣΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΤΟΥΣ.
«Είμαστε όλοι ένα», μας είπαν. Όχι, κύριοι. Δεν είμαστε όλοι ένα. Ένα είναι όλοι εκείνοι που μπροστά στο κέρδος δε σέβονται τίποτα. Και σ’ αυτή την κατηγορία δεν ανήκουμε εμείς."