ΓΣΕΕ: Κίνδυνος να μείνουν άστεγοι 500.000 Έλληνες

Στεγαστική επισφάλεια απειλεί έως και 514.000 ανθρώπους που ζουν στο λεκανοπέδιο Αττικής, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ που δημοσιεύει σήμερα η «Εφημερίδα των Συντακτών».

Ο αόρατος αυτός πληθυσμός, αναφέρει η έρευνα, αντιμετωπίζει υψηλή στεγαστική επισφάλεια και κυμαίνεται από 94.000 έως 514.000 άτομα. Τη μελέτη με τίτλο «Κοινωνική επισφαλείς και έλλειψη στέγης στην Αθήνα Διαδρομές Αποκλεισμού και ένταξης» δημοσιοποίησε το Παρατηρητήριο Οικονομικών και Κοινωνικών Εξελίξεων του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, με συγγραφείς τους επίκουρους καθηγητές στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης Βασίλη Αράπογλου και Κώστα Γκούνη, τη δρα ΕΜΠ Δήμητρα Σιατίστα και τη νομικό Δήμητρα Σουλελέ.

Πέρα από τα στοιχεία που δίνουν το μέγεθος αλλά και τη δριμύτητα της απειλής για ολοκληρωμένες κοινωνικές τάξεις, όπως αναφέρει η εφημερίδα, στη μελέτη αναδεικνύεται και η κρατική ολιγωρία: «Χαρακτηριστικό των αντιφάσεων του διαχειριστικού τρόπου αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας αποτελεί το ότι η προστασία των αστέγων κατοχυρώθηκε σχετικά πρόσφατα ως μέρος των προϋποθέσεων του δεύτερου μνημονίου και των σχετικών μεταρρυθμίσεων στο σύστημα υγείας και πρόνοιας».

Ο αριθμός των κυριολεκτικά αστέγων που κοιμούνται στον δρόμο σχεδόν τετραπλασιάστηκε σε δύο χρόνια. Έτσι, από 630 που υπολογίζονταν με την απογραφή του 2011, δύο χρόνια μετά, το 2013, έφτασαν τους 2.360. Αν θέλει κανείς να συμπληρώσει μερικές ψηφίδες που συμπληρώνουν την εικόνα, οφείλει να συνυπολογίσει τους εκατοντάδες χιλιάδες που ξέβρασε το κύμα του πολέμου στις ακτές μας και έφτασαν στην Αθήνα.

Ενδεικτικά αναφέρονται τα 400 άτομα στο Πεδίον του Άρεως το περασμένο καλοκαίρι, τα περίπου 200 στην πλατεία Βικτωρίας στην συνέχεια, αλλά και οι 4.656 πρόσφυγες που πέρασαν από τις 15 Αυγούστου έως τις 10 Σεπτεμβρίου από το ανοιχτό κέντρο φιλοξενίας προσφύγων με μέση διαμονή τις τρεις ημέρες πριν φύγουν για τα βόρεια σύνορα της χώρας.

Ευάλωτοι δεν είναι μόνο οι παραπάνω. Ακόμη μια βασική κατηγορία είναι τα άτομα που στερούνται κατοικίας και διαβιούν σε ξενώνες, προνοιακά-σωφρονιστικά ιδρύματα ή άλλα προσωρινά καταλύματα και το 2013 ανέρχονταν σε 15.436, ενώ εδώ διατυπώνονται ερωτήματα για τους «φιλοξενούμενους» στα ψυχιατρεία και την τύχη τους, αφότου αυτά κλείσουν, καθώς δεν έχει εξασφαλιστεί η μετεγκατάστασή τους.

Η πιο διευρυμένη πληθυσμιακά ομάδα, όμως, είναι αυτή που η διεθνής τυπολογία τη χαρακτηρίζει ως άτομα που διαβιούν σε επισφαλή κατοικία και βρίσκονται αντιμέτωπα με τη σοβαρή απειλή να χάσουν τη στέγη τους για οικονομικούς, νομικούς ή κοινωνικούς λόγους. Έτσι, τον όρο «εργαζόμενος φτωχός» συμπληρώνει αυτός του «νεοάστεγου», ο οποίος προέρχεται από τα μεσαία και φτωχά εισοδήματα που πλήττονται λόγω της οικονομικής κρίσης (αύξηση ανεργίας, μείωση εισοδημάτων, περικοπές στην πρόνοια).

Οι ερευνητές προσπάθησαν να εντοπίσουν την επισφάλεια τόσο στον τομέα της ενοικιαζόμενης στέγης όσο και στον τομέα ιδιόκτητης κατοικίας που βαρύνεται με δάνειο ή άλλα χρέη, χρησιμοποιώντας από τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία τον δείκτη που αναφέρεται στο ποσοστό του πληθυσμού που ζει σε νοικοκυριά, όπου οι συνολικές δαπάνες κατοικίας ξεπερνούν το 40% του διαθέσιμου εισοδήματος.