Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Η 26χρονη Ναέλα και η μητέρα της, Σουχαϊρ έβλεπαν για χρόνια την συριακή πρωτεύουσα, την Δαμασκό, να καταρρέει κομμάτι – κομμάτι από τον εμφύλιο. Τελικά τον περασμένο Ιούλιο η Ναέλα έπεισε την μητέρα της να πάρει την οικογένεια, -την μικρή αδερφή της Μαϊσάμ και τον 14χρονο αδερφό της Γιουσέφ- στην Ολλανδία. Εκεί τους περίμενε η μικρότερη αδερφή της Ναέλα, Σουάντ, η οποία είχε φύγει για σπουδές στην Τουρκία και κατάφερε με πλαστό διαβατήριο να φτάσει με αεροπλάνο στην Ολλανδία.
Κάθε πρόσφυγας από τη Συρία ξεκίνησε το ταξίδι στην Ευρώπη για διαφορετικούς λόγους. Άλλοι για να ξεφύγουν από την καταπίεση του συριακού καθεστώτος, άλλοι από τον μεσαίωνα που υπόσχονται οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και άλλοι γιατί δεν είχαν δουλειές, φαγητό και ασφάλεια. Όλοι προσεύχονταν το ίδιο: να μην πνιγούν στη θάλασσα και να ζήσουν μία καλύτερη ζωή μακριά από τον πόλεμο.
Με μία φωτογραφία- γράφημα που περιγράφει το ταξίδι από την Σμύρνη μέχρι τη Γερμανία και το κόστος σε κάθε σταθμό οι πρόσφυγες ξεκινούν για την μεγαλύτερη οδύσσεια της ζωής τους. Πριν αφήσουν τις πατρίδα τους διάφορες σελίδες στο Facebook «προσφέρονται» να τους βοηθήσουν να πουλήσουν όλα τα υπάρχοντα τους προκειμένου να βρουν τα χρήματα και να πληρώσουν τους διακινητές. Άλλοι ξεκινούν με την υπόσχεση ότι εάν οδηγήσουν το πλοιάριο θα ταξιδέψουν μέχρι κάποιο ελληνικό νησί χωρίς σαν πληρώσουν τους διακινητές. Την ώρα που μπαίνουν στις βάρκες η συμφωνία πάντα αλλάζει και οι διακινητές ζητούν πάντα το αντίτιμο.
Σε άλλη σελίδα στο Facebook παρέχεται ένας χάρτης με τις λεπτομέρειες του ταξιδιού και τίτλο «Ο δρόμος για τη Γερμανία: 2.400 δολάρια». Σύμφωνα με το γράφημα, οι πρόσφυγες ξεκινούν από τη Σμύρνη της Τουρκίας με πλοιάριο. Σε αυτή τη διαδρομή καλούνται να πληρώσουν από 950 έως 1.200 δολάρια προκειμένου να φτάσουν στις ελληνικές ακτές. Αυτό είναι και η πιο ακριβή διαδρομή σε όλο ταξίδι, όχι για τα χρήματα, αλλά για τις οικογένειες που χάνονται καθημερινά στα παγωμένα νερά του Αιγαίου.
Το ταξίδι συνεχίζεται με τρένα, λεωφορεία και με τα πόδια στην Θεσσαλονίκη, τα Σκόπια, την Σερβία, την Ουγγαρία. Τελικός προορισμός η Γερμανία και ένα σκίτσο δύο ανθρώπων που χαίρονται και πηδούν από τη χαρά τους.
Η ιστορία της Ναέλα
Η 26χρονη Ναέλα και η μητέρα της, Σουχαϊρ έβλεπαν για χρόνια την συριακή πρωτεύουσα, την Δαμασκό, να καταρρέει κομμάτι – κομμάτι από τον εμφύλιο. Τελικά τον περασμένο Ιούλιο η Ναέλα έπεισε την μητέρα της να πάρει την οικογένεια, -την μικρή αδερφή της Μαϊσάμ και τον 14χρονο αδερφό της Γιουσέφ- στην Ολλανδία. Εκεί τους περίμενε η μικρότερη αδερφή της Ναέλα, Σουάντ, η οποία είχε φύγει για σπουδές στην Τουρκία και κατάφερε με πλαστό διαβατήριο να φτάσει με αεροπλάνο στην Ολλανδία.
Η οικογένεια πούλησε έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, κοσμήματα. Συγκέντρωσε 5.000 δολάρια και αγόρασε αεροπορικά εισιτήρια για την Τουρκία. Στα τουρκικά παράλια, στην Αλικαρνασσό, περίμεναν ημέρες για την βάρκα που θα τους περνούσε στην Κω. Αυτό έδωσε χρόνο στον 14χρονο Γιουσέφ να μάθει κολύμπι από τις αδερφές του, καθώς η μητέρα τους έτρεμε το ταξίδι με την βάρκα. Την ώρα που Ευρωπαίοι έκαναν μπάνιο και απολάμβαναν τον καλοκαιρινό ήλιο οι δύο αδερφές και ο Γιουσέφ έκαναν… πρόβα το κολύμπι, που θα τους έσωζε τη ζωή εάν η βάρκα βούλιαζε.
Όταν έφτασαν στην Κω, ο διακινητής με το ψευδώνυμο «η φάλαινα», τους έδωσε ψεύτικες ταυτότητες και η οικογένεια χωρίστηκε. Η μητέρα και ο αδερφός της δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης. Χρειάστηκε να περπατήσουν χιλιόμετρα για να περάσουν τα ολλανδικά σύνορα και να φτάσουν στο Άμστερνταμ.
Οι δύο αδερφές έφτασαν στη Ζυρίχη με αεροσκάφος επιβιβάστηκαν σε τρένο που θα τις μετέφερε στο Άμστερνταμ την ίδια ημέρα. Στον τελευταίο έλεγχο των ταυτοτήτων τους οι αστυνομικοί ανακάλυψαν ότι ήταν πλαστά και τις κατέβασαν στην νοτιοδυτική Γερμανία.
Για τέσσερις ημέρες έμειναν σε μία καφετέρια. Κοιμούνταν στο πάτωμα πάνω σε βρόμικα στρώματα σε μία αποπνικτική ατμόσφαιρα μαζί με άλλους πρόσφυγες. Μεταφέρθηκαν τελικά σε προσφυγικό καταυλισμό στην Χαϊδελβέργη όπου έδωσαν τα δαχτυλικά αποτυπώματα τους και ζήτησαν επίσημα άσυλο.
Στην πορεία η Ναέλα συμβιβάστηκε τελικά με το νέο μέλλον της. Άρχισε να μεταφράζει για τους συμπατριώτες της που δεν μιλούσαν αγγλικά και να τους βοηθάει στην προσαρμογή. Σκέφτηκε ότι και η Γερμανία θα ήταν μία καλή δεύτερη πατρίδα για την ίδια και την αδερφή της: καθαρή, ελεύθερη και ασφαλής. Εκείνη θα μπορούσε να συνεχίζει τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο και η Μαϊσάμ το καλλιτεχνικό σχολείο.
Πως ακριβώς θα γινόταν αυτό δεν είχε ιδέα αλλά για πρώτη φορά μπορούσε να ελπίζει. Η Ναέλα, η οικογένεια της και όσοι Σύριοι παραδίδονται στις ευρωπαϊκές αρχές και ζητούν άσυλο ελπίζουν να γίνει πραγματικότητα η ευχή που δίνουν στις μεγάλες θρησκευτικές εορτές: κάθε χρόνος να επιστρέφει και να τους βρίσκει όλους ασφαλείς.
