Η εκτέλεση δικαστικής απόφασης για τις αποδοχές προσωπικού και ο υπολογισμός του τόκου

O Υπολογισμός του τόκου σε εκτέλεση δικαστικής απόφασης, αναλύεται στην απόφαση της αναπληρώτριας Υπουργού, την οποία κοινοποιεί η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Μαρία Νιφόρου, δίνοντας συνολικά απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που κατατέθηκαν στην Υπηρεσία, όσον αφορά στον τρόπο υπολογισμού των τόκων που απορρέουν από την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων.

1. Από τη σχετική με το θέμα νομολογία των δικαστηρίων που αφορά στη διενέργεια κρατήσεων και παρακράτησης φόρου εισοδήματος σε αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν σύμφωνα με τα άρθρα 105 - 106 του Εισαγωγικού Νόμου Αστικού Κώδικα, προκύπτει ότι:

α) αντικείμενο της αξιώσεως, άρα και της δίκης για αποδοχές μισθωτού είναι οι ακαθάριστες (μικτές) αποδοχές του, δηλαδή εκείνες στις οποίες περιλαμβάνονται και οι κατά το νόμο κρατήσεις υπέρ ασφαλιστικών οργανισμών, όπως το Ι.Κ.Α. και το Τ.Ε.Α.Μ., ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών κ.λπ., τις οποίες πρέπει ο εργοδότης να παρακρατεί από τις αποδοχές του μισθωτού.

Επομένως, οι γενόμενες από τον εργοδότη σχετικές καταβολές, αναφέρονται στα ακαθάριστα αυτά ποσά αποδοχών, τα οποία αφορούν και οι δικαστικά επιδικαζόμενες διαφορές αποδοχών αντίστοιχα, μάλιστα δε δεν καθίσταται αόριστο το δικόγραφο της αγωγής αν δεν καθορίζεται σ' αυτό, ότι οι καταβολές αυτές αφορούν καθαρά ή ακαθάριστα ποσά (ΑΠ 2126/2007, 2018/2007, 1750/2006, ΕΦ.ΠΑΤΡ. 353/2009 κ.λττ.)

β) Τα ποσά των κρατήσεων και του φόρου εισοδήματος επί του επιδικασθέντος ποσού τικ αποζημίωσης δεν αποτελούν αντικείμενο της διΚΓΚ νια την αποζημίωση και δεν αφαιρούνται από το δικαστήριο που επιδικάζει αυτή, παρακρατούνται όμως κατά την εκτέλεση ΤΓΚ αποφάσεώς του (Σχετ. αποφάσεις 33/1999 Α.Ε.Δ., 1792/2007 ΣΤ' Τμήμα Σ.τ.Ε., 89/2012 ΔΕΦ.ΑΘ. κ.λπ.)

γ) Ο εργοδότης υποχρεούται από το νόμο να παρακρατεί ορισμένο ποσό από το μισθό των εργαζομένων, τους οποίους απασχολεί με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, ήτοι εισφορές προς το Ι.Κ.Α., ασφαλιστικούς Οργανισμούς κύριας και επικουρικής ασφαλίσεως, Ο.Α.Ε.Δ., εργατική εστία, καθώς και φόρο μισθωτών υπηρεσιών, χαρτόσημο εξοφλήσεως μισθού κ.λπ., τα οποία στη συνέχεια αποδίδει στους δικαιούχους υπέρ των οποίων γίνεται η παρακράτηση. Τα ποσά αυτά δεν αποτελούν αντικείμενο της δίκης για τις αποδοχές και δεν αφαιρούνται από το δικαστήριο το οποίο επιδικάζει οφειλόμενες δεδουλευμένες αποδοχές ή μισθούς υπερημερίας, αλλά παρακρατούνται από τον εργοδότη κατά την εκτέλεση της αποφάσεως και αποδίδονται στους τρίτους δικαιούχους. Επομένως, επί του ποσού των ασφαλιστικών εισφορών και λοιπών κρατήσεων, το οποίο δεν είναι καταβλητέο στον εργαζόμενο. αλλά ανήκει σε τρίτους (ασφαλιστικούς Φορείς κ.λπ.), υπέρ των οποίων και παρακρατείται και επομένως δεν συνιστά χρηματική οφειλή προς τον εργαζόμενο, επί της οποίας αυτός δικαιούται να ζητήσει τόκο υπερημερίας και συνεπώς δεν οφείλονται στον τελευταίο τόκοι υπερημερίας (Σχετ. αποφάσεις Α.Π. 203/2008 κ.λπ.).

2. Από το συνδυασμό της σχετικής με το θέμα νομολογίας, προκύπτουν τα εξής:

α. Η αποζημίωση, που δικαιούται ο ενάγων, κατά περίπτωση, για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη από την στέρηση των αποδοχών του, περιλαμβάνει το σύνολο των ακαθάριστων (μικτών) αποδοχών του, τις οποίες θα είχε λάβει αν δεν μεσολαβούσε η σχετική πράξη ή παράλειψη της διοίκησης, δηλαδή εκείνες στις οποίες περιλαμβάνονται και οι νόμιμες κρατήσεις και ο φόρος εισοδήματος, που δεν αποτελούν αντικείμενο της δίκης για την αποζημίωση και δεν αφαιρούνται από το δικαστήριο που επιδικάζει αυτή, παρακρατούνται όμως κατά την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης.

β. Ο τόκος υπερημερίας που δικαιούται να λάβει ο ενάγων υπολογίζεται στο καθαρό δικαιούμενο ποσό, ήτοι σε αυτό που προκύπτει εάν από το επιδικασθέν ποσό αφαιρεθούν οι νόμιμες κρατήσεις και ο φόρος εισοδήματος [επιδικασθέν ποσό - (κρατήσεις + φόρος εισοδήματος)= καθαρό ποσό].