Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Ο σημερινός Πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Χανίων κ. Γιάννης Μανωλικάκης, πνεύμα ανήσυχο και δυναμικό, γεννήθηκε το 1969 στα Χανιά, εργάζεται στο σκληρό ιδιωτικό τομέα ως οδηγός – αποθηκάριος σε Super Market, είναι παντρεμένος και πατέρας ενός ανήλικου παιδιού.
Με πάνω από 26 χρόνια στο «κυνήγι» του μεροκάματου στον ιδιωτικό τομέα, άλλοτε σαν μεταλλοκατασκευαστής και εργάτης σε τεχνικές εταιρείες και άλλοτε σαν οδηγός βαρέων οχημάτων και αποθηκάριος, ποτέ του δεν συμβιβάστηκε με το άδικο.
Έχει βιώσει και ο ίδιος στο πετσί του την ανεργία, όταν μετά από επίσχεση εργασίας το 2011 έμεινε άνεργος.
Συνδικαλίζεται αδιαλείπτως τα τελευταία 24 χρόνια, με αφετηρία εκκίνησης το 1992, όπου πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Σωματείου Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις Μαρινόπουλος της Δυτικής Κρήτης, ενώ λίγα χρόνια αργότερα εντάχθηκε δυναμικά στο Σωματείο Οδηγών Φορτηγών Αυτοκινήτων Ν. Χανίων, στο οποίο διετέλεσε αρχικά ως Γραμματέας και εν συνεχεία ως Πρόεδρος αυτού.
Η πορεία του ήταν αναμενόμενη, αφού πολύ σύντομα - με την εμπιστοσύνη των εργατοϋπαλλήλων στα Χανιά - εκλέχθηκε σε διάφορα αξιώματα στη Διοίκηση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Χανίων, στο οποίο σήμερα είναι εκλεγμένος Πρόεδρος από το έτος 2014.
Στο σύντομο οδοιπορικό μας στην πόλη των Χανίων, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του για τα τρέχοντα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, τόσο σε τοπικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο, αφού η ατζέντα της επικαιρότητας είναι στραμμένη εκ των πραγμάτων στις επικείμενες αλλαγές στα εργασιακά και στο συνδικαλιστικό νόμο.
Όπως ο ίδιος μας είπε, «η κυβέρνηση, προκειμένου να λάβει την “υποδόση” των δανειστών, προχώρησε πριν από μερικές ημέρες με τη γνωστή διαδικασία fast track, στην ψήφιση ενός ακόμα πολυνομοσχεδίου, το οποίο περιλαμβάνει και την εκχώρηση μιας σειράς από ΔΕΚΟ στο νέο Υπερταμείο Ιδιωτικοποιήσεων. Το νομοσχέδιο προβλέπει τη μεταφορά του δεύτερου πακέτου των ΔΕΚΟ στο νέο Υπερταμείο. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, αμυντικές βιομηχανίες (ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και ΕΑΒ), Αττικό Μετρό και κτιριακές υποδομές». Παράλληλα, σημειώνει ότι «είναι αδιανόητο επιχειρήσεις κοινωνικής ωφέλειας και κοινωνικών αγαθών να ξεπουλιούνται. Δεν το χωρά ανθρώπινος νους ότι η κυβέρνηση αποφασίζει ακόμη και τα βασικότερα αγαθά για τον άνθρωπο, όπως είναι το νερό και το ρεύμα, να περάσουν στα χέρια των ιδιωτών, καθιστώντας τα εμπόρευμα. Είναι πια φανερό ότι, μετά τα αεροδρόμια, το Ελληνικό και τα λιμάνια, η κυβέρνηση αυτή προχωρά ακάθεκτη και βαφτίζοντας “το ψάρι κρέας”: ξεπουλά θεμελιώδη δημόσια αγαθά και επιχειρήσεις σε τιμές ευκαιρίας στους ιδιώτες, ενταφιάζοντας οριστικά κάθε δυνατότητα της χώρας για παραγωγική ανασυγκρότηση, καθώς και κάθε δυνατότητά της να ασκεί πολιτική μέσω αυτών των επιχειρήσεων για ανακούφιση ευπαθών κοινωνικών ομάδων, ή απομακρυσμένων και ευαίσθητων εθνικά περιοχών, όπως είναι η δική μας. Ταυτόχρονα δε εξαφανίζει τα όποια μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις αυτές».
Συνεχίζοντας ο κ. Μανωλικάκης μας ενημερώνει ότι, «το Εργατικό Κέντρο Χανίων, έχει αναπτύξει μια πολυσχιδή δράση τόσο σε εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα της περιοχής, όσο και σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα όπως π.χ το προσφυγικό, όπου σε πλήρη συντονισμό με τα Εργατικά Κέντρα Ηρακλείου, Ρεθύμνου και Λασιθίου, αναπτύσσουν πρωτοβουλίες για την άσκηση πίεσης προς την Κυβέρνηση, προκειμένου να σταματήσουν οι λανθασμένες και υποκριτικές πολιτικές σε Εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο και να γίνουν οι απαιτούμενες παρεμβάσεις , ώστε να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία και να δοθεί δυνατότητα για επαναπατρισμό αυτών των προσφύγων σε ένα ειρηνικό και ασφαλές περιβάλλον».
Σε ερώτησή μας γύρω από τα τοπικά χαρακτηριστικά της εργασίας και τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ένας πρόεδρος εργατικού κέντρου, ο Γιάννης Μανωλικάκης ήταν αποκαλυπτικός: «Έχουν αφήσει την αγορά εργασίας να μετατραπεί σε πραγματική ζούγκλα. Τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, η απλήρωτη εργασία θεωρείται πλέον “κανονικότητα”, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία οργιάζει, τα εργατικά ατυχήματα αποτελούν πλέον μια οδυνηρή πραγματικότητα, με πιο πρόσφατα εκείνα στο “Κουμ Καπί” και στη “ΒΙΟΠΑ”. Καμία ασφάλεια, κανένας έλεγχος, καμία προστασία, καμία μέριμνα. Όλα λειτουργούν στον “αυτόματο πιλότο”. Στο Εργατικό Κέντρο πηγαίνουμε καθημερινά από νωρίς το πρωί και έχουμε να αντιμετωπίσουμε δεκάδες περιστατικά, χωρίς “εργαλεία”, χωρίς επαρκές νομοθετικό πλαίσιο, δίχως βοήθεια από την πολιτεία, με ελλιπή απόδοση των εισφορών των εργαζομένων που παρακρατά το ΙΚΑ για τα λειτουργικά μας έξοδα».
Καταλήγοντας ο κ. Γιάννης Μανωλικάκης, έστειλε το έξης μήνυμα προς τους εργαζόμενους: «Στην παρούσα συγκυρία είναι περισσότερη αναγκαία παρά ποτέ η μαζική ένταξη όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα. Αυτά αποτελούν το τελευταίο ανάχωμα, το τελευταίο αποκούμπι και με τη δύναμη του κόσμου της μισθωτής εργασίας, μπορούν να μετεξελιχθούν σε φορείς ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών. Ισχυρά συνδικάτα σημαίνει και ισχυρή εργατική τάξη. Η νομοθετική προστασία μπορεί να μειώνεται, η συλλογική μας δύναμη όμως ποτέ! Μπορούμε να επιβάλλουμε το δίκιο μας, ακόμα και εκεί που οι νόμοι αδυνατούν να το πράξουν».
