"Με συγκολλητική περιθωρίων (κατά την έννοια του τεχνικού επαγγέλματος) δεν γίνεται πολιτική ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς.
Και μπορεί να δημιουργείται μια επικοινωνιακή "ευφορία" σε όλους μας (βάζω και τον εαυτό μου μέσα), αλλά παραβλέποντας ότι η οικονομική κρίση που χτύπησε κάθετα και οριζόντια όλα τα λαϊκά στρώματα, τροποποίησε αναμφίβολα όλες τις υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις και εμβόλισε ανεπανόρθωτα εδραιωμένες πεποιθήσεις, συγγενικές ιδεολογικές σταθερές, παγιωμένες αξίες και τρόπους ζωής, τότε μάλλον δεν διδαχθήκαμε από τα λάθη του παρελθόντος. Και μέσα σε αυτά τα λάθη περιλαμβάνονται και τα πρόσωπα και ενδεχομένως κάποιες λανθασμένες εκτιμήσεις ή και συμπεριφορές τους.
Τίποτα δεν είναι όπως πριν και από αυτή την άποψη η πολιτική κρίση στο στρατόπεδο της κεντροαριστεράς, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα αριθμητικό δεδομένο, αλλά ως ένα πολυσύνθετο γεγονός με δεκάδες απολήξεις, άλλοτε εμφανέστατες, άλλοτε λιγότερο εμφανείς, που μετασχημάτισε όλον τον κοινωνικό ιστό στον οποίο αναφερόμασταν πολιτικά.
Ακόμα και οι παραδοσιακές ιδεολογικές αξίες που ένωναν τους λαϊκούς ανθρώπους και αποτελούσαν κοινωνική και πολιτική συγκολλητική ύλη εξασθένησαν σημαντικά την περίοδο των μνημονίων. Και εδώ βλέπουμε ανάγλυφα και παραστατικά τις δύο «ψυχές» του κοινωνικού χώρου. Τον αριθμητή και τον παρονομαστή. Τους πάνω και τους κάτω..."