Στάση εργασίας και παράσταση διαδικασίας

Στάση εργασίας και παράσταση διαμαρτυρίας αποφάσισαν οι νοσοκομειακοί ιατροί Αχαίας στην γενική τους συνέλευση.

Αναλυτικά η απόφαση της ΕΙΝΑ:

"Ο καταιγισμός των επικείμενων νομοθετικών πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης, όπως ξεδιπλώθηκε στην πρόσφατη συνάντηση της ΟΕΝΓΕ με την ηγεσία του Υπ. Υγείας, βάζει πολλά θέματα προς συζήτηση και –εν τέλει- προβάλλει προθέσεις και επιλογές.

Για τις διατάξεις που αφορούν στα Παν/κά νοσοκομεία, οι ανακολουθίες των πρώην συνδικαλιστών της ηγεσίας του Υπ. Υγείας προκαλούν εξόφθαλμα τους συναδέλφους του ΕΣΥ.

Στο βωμό της «τακτοποίησης» νομοθετικών και επιστημονικών ανακολουθιών στη συνύπαρξη των Παν/κών γιατρών και αυτών του ΕΣΥ, που είχαν οδηγήσει τριάντα και πλέον χρόνια σε μια απαράδεκτη επιστημονική και διοικητική εξάρτηση των δε από τους μεν, η πρόταση νόμου του ΚΕ.Σ.Υ.ΠΕ. παραδίδει τη διοίκηση των τομέων και των τμημάτων/κλινικών στο Παν/μιο, μετατρέποντας τους γιατρούς του ΕΣΥ σε υποδεέστερο κλάδο εργαζομένων σε πλήρη εξάρτηση ως προς την επιστημονική και διοικητική εξέλιξη και την έρευνα.

Με λίγα λόγια, υπάλληλοι του Υπ. Παιδείας διοικούν υπαλλήλους του Υπ. Υγείας. Κι αν αυτό γινόταν de facto μέχρι σήμερα, τώρα γίνεται de jure. Διαιωνίζεται η ανισοτιμία στις αμοιβές, στα ωράρια, στις υποχρεώσεις, στις παρουσίες, στις άδειες, στην αξιολόγηση μεταξύ των δυο κατηγοριών γιατρών. Όχι μόνο αυτό, αλλά ακόμα και στην προοπτική να δημιουργηθεί τμήμα ΕΣΥ εκεί που δεν υπάρχει αντίστοιχος καθηγητής Παν/μίου, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη της ..οικείας ιατρικής σχολής. Κι όλα αυτά σε νοσοκομεία του ΕΣΥ που εποπτεύονται από το Υπ. Υγείας.

Εν τέλει η Κυβέρνηση, συμβιβαζόμενη πλήρως με το καθηγητικό κατεστημένο των ιατρικών σχολών, όχι μόνο δεν προχωρά στη σύσταση κλινικών του ΕΣΥ αλλά μπλοκάρει τη νόμιμη αυτονόμηση των γιατρών του ΕΣΥ στα Παν/κά νοσοκομεία (πρωτοβουλία που ξεκίνησε από την Ένωσή μας το 2010). Τέλος, σε «εναλλακτική διατύπωση» στο κείμενο του ΚΕ.Σ.Υ.ΠΕ., επιτρέπεται σε όσους Παν/κούς έχουν διοριστεί στο Παν/μιο ως τις 31/12/17, να συνεχίσουν το ιδιωτικό τους έργο, νομιμοποιώντας και εκεί πολλαπλές ταχύτητες και την προώθηση της ιδιωτικότητας της υγειονομικής περίθαλψης από –κατά τ’ άλλα- δημόσιους λειτουργούς!

Για την πολύπαθη ιατρική μετεκπαίδευση, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Επανέρχεται με 13 σημεία διαλόγου που αντιγράφουν –στα πλαίσια της κρίσης βέβαια- τις προτάσεις Σούρλα από το 1992, με μια διαφορά μόνο: δεν περιλαμβάνονται εξετάσεις για την έναρξη της ειδικότητας.

Χωρίς μαζικές προσλήψεις γιατρών του ΕΣΥ, με την πλειοψηφία των νέων συναδέλφων να παίρνουν των ομματιών τους για το εξωτερικό, η «πιστοποίηση» εκπαιδευτικών κέντρων με αναλογία εκπαιδευτή/εκπαιδευόμενου θα είναι ένα ανέκδοτο που θα οδηγήσει στην αναστολή της εκπαίδευσης των ειδικευομένων σε ελλειμματικά από ιατρικό προσωπικό νοσοκομεία ή τμημάτα. Άρα και στην προοπτική απόδοσης ειδικότητας μιας και ελάχιστα απ’ αυτά θα μπορούν να δώσουν επαρκή αριθμό «δεξιοτήτων» (να κι ο νεολογισμός της τμηματοποίησης της γνώσης…)

Η συνεχής διαδικασία αξιολόγησης και επαναξιολόγησης του νέου ειδικευόμενου εν μέσω εργασιακών συνθηκών γαλέρας, σε συνάρτηση με το μαύρο εργασιακό μέλλον, σε ένα σύστημα που μόνο σαν επικουρικός μπορείς να βρεις κάποια μεροκάματα μετά το τέλος της ειδικότητας, θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης. Παρά τον «απογαλακτισμό» από τις εισιτήριες εξετάσεις για την ειδικότητα, το σύστημα μετατρέπεται με τις πανελλαδικές σε ακόμα πιο εξεταστικοκεντρικό.

Ο λεγόμενος «προγραμματισμός» των θέσεων ειδικότητας σε σχέση με τον πληθυσμό, έχει έννοια μόνο σε ένα σύστημα που με αποκλειστικό φορέα υγείας το Δημόσιο θα προγραμμάτιζε την παραγωγή φοιτητών και ειδικευμένων γιατρών σε σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες και τις ανάγκες του ΕΣΥ. Αλλιώς –κι όπως φαίνεται απ’ τις διατυπώσεις- μάλλον σαν «κόφτης» λίγο πριν την απόκτηση του τίτλου θα λειτουργήσει, αν αφεθούν τα πράγματα στην τύχη τους.

Παγιώνεται η «μοριοδότηση» της εξέλιξης και της δυνατότητας τελικής εξέτασης του γιατρού με κριτήρια που θα εξαρτώνται από τις συμμετοχές του σε σεμινάρια και συνέδρια που χρηματοδοτούνται από εταιρείες της φαρμακευτικής αγοράς. Σε άμεση σχέση με τις ιατρικές εταιρίες ειδικοτήτων και εξειδικεύσεων. Η «τάξη» στο επίπεδο των ιατρικών εταιρειών και η αναγόρευσή τους σε επίσημους συμβούλους του κράτους, συμβαδίζει με την υπαγωγή της επιστήμης στις δυνάμεις της αγοράς, μιας και τα επιστημονικά συμβούλια των δημόσιων νοσοκομείων παραμένουν φτωχοί συγγενείς στην οργάνωση της εκπαίδευσης των ειδικευομένων.

Για το νόμο περί ψυχικής υγείας που ψηφίζεται στη Βουλή: βαθαίνει η διάλυση της ψυχιατρικής νοσηλείας με την τομεοποίηση ανά περιφέρεια και τη δυνατότητα να ιδρύονται αλλά και να καταργούνται δομές σε περιφερειακό επίπεδο. Η λεγόμενη ψυχιατρική μεταρρύθμιση που “ολοκληρώνεται” με αυτό το νόμο, παραδίδει στις ΜΚΟ -μέσω της συμμετοχής τους στα επιστημονικά συμβούλια των τομέων και της ΑΕΜΥ- και ιδιωτικοποιεί τη διαδικασία στήριξης δομών και ασαφοποιεί το πεδίο των δικαιωμάτων των ασθενών και των εργαζομένων.

Η κατάσταση που βιώνουν οι ασθενείς και οι εργαζόμενοι, βαίνει επιδεινούμενη βεβαίως, ακολουθώντας τις περικοπές στη χρηματοδότηση της ψυχικής υγείας. Συνεχίζεται η τιμωρητική κουλτούρα απέναντι στους “διαφορετικούς” και αυξάνεται η ταλαιπωρία των οικογενειών των ατόμων με ψυχική νόσο και η προοπτική λειτουργικής τους ένταξης στην καθημερινή δραστηριότητα. Κλείνουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, στενάζουν τα ψυχιατρικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων χωρίς να προωθείται με σοβαρούς όρους η κοινοτική ψυχιατρική. Κι αυτό γιατί οι προσλήψεις -που δε γίνονται- είναι -και εδώ- το κλειδί, πέρα από την έλλειψη ενός άλλου οράματος για την ψυχική υγεία.

Η ΕΙΝΑ αντιτίθεται στην πολιτική της κυβέρνησης στην υγεία.

• Δε μπορεί η μετεκπαίδευση των ιατρών να συνεχίσει να δίδεται βορά στις φαρμακευτικές εταιρείες, να μετατρέπεται η ειδικότητα σε εξεταστική και εργασιακή γαλέρα για τους νέους γιατρούς. Δε γίνεται να σχεδιάζεται η “αναβάθμιση” της εκπαίδευσης χωρίς εργασιακή ασφάλεια, χωρίς προσλήψεις στο σύστημα, χωρίς χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό,χωρίς πολιτικές αναστροφής της ιατρικής μετανάστευσης. Χωρίς καταγραφή των υγειονομικών αναγκών του πληθυσμού και χάρτη υγείας που θα υποδείξει τις πραγματικές ανάγκες σε ιατρικό δυναμικό και δομές. Τον “κακό” γιατρό τον φτιάχνουν οι κακοί δάσκαλοι. Μαζί με τους φοιτητές ιατρικής αντιστεκόμαστε- συντονιζόμαστε.
• Όσο για τα παν/κά νοσοκομεία δε συζητούμε τίποτα λιγότερο από τη δυνατότητα δημιουργίας κλινικών ΕΣΥ – όπου είναι δυνατόν να γίνουν – και πλήρη ανεξαρτητοποίηση των ιατρικών υπηρεσιών γιατρών ΕΣΥ και Παν/κών. Σε κάθε περίπτωση απαιτούμε ισότιμα δικαιώματα και υποχρεώσεις στο κλινικό και ερευνητικό έργο. Να …θυμηθούν οι σημερινοί ηγήτορες του Υπουργείου τις …τοτινές τους θέσεις, αν μη τι άλλο.

Αποφασίζουμε:

1. Την Τρίτη 21/3, Παναχαϊκή Στάση Εργασίας 12 με 3μμ και παράσταση στην 6η ΥΠΕστις 12.30μμ. και συνέντευξη τύπου.
2. Την επόμενη εβδομάδα συνέλευση των ιατρών του ΠΓΝΠ για τον οργανισμό του νοσοκομείου.
3. Συμμετοχή στις κινηματικές διαδικασίες του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Πάτρας.

Παράρτημα:

1. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο συνάδελφο ειδικευόμενο του ΓΝ ΕΛΠΙΣ και στην οικογένεια του, που κινδυνεύει η ζωή του μετά από πτώση από σαθρό κιγκλίδωμα κατά την υπηρεσία του. Αναμένουμε άμεσα το πόρισμα για το ατύχημα, για να τοποθετηθούμε ανάλογα γι’ αυτό το εργατικό ατύχημα.
2. Συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο των φορέων για τηδιεθνή ημέρα δράσης κατά του ρατσισμού, του πολέμου, του φασισμού και της φτώχειας στην Πάτρα το Σάββατο 18/3.
3. Στο συμβάν της τοπικής χειρουργικής επέμβασης κρατουμένου με χειροπέδες, υποσχόμαστε να διαδώσουμε τις αξίες της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς, όπως υποχρεούμαστε σα γιατροί και άνθρωποι."