Ήταν 13 Νοεμβρίου του 1985, οταν το ηφαίστειο Νεβάδο ντελ Ρουίς εξερράγη, 129 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Μποκοτά. Η έκρηξη δημιούργησε ένα τεράστιο τσουνάμι λάσπης και ηφαιστειακών υλικών το οποίο σκότωσε 25.000 ανθρώπους στην πόλη Αρμέρο, που θάφτηκε κάτω από τη λάσπη.
Το πρόσωπο της τραγωδίας ήταν σίγουρα η 13χρονη Omayra που έσβησε στη λάσπη ανίκανη να σώσει τον εαυτό της. Ο κρατικός μηχανισμός της Κολομβίας δεν έδρασε, κι εκείνη, αθώο θύμα της ολιγωρίας των αρχών, πέθανε στο νερό. Είχε εγκλωβιστεί κάτω από ένα σωρό τούβλα και ένα πτώμα.
Τότε ο φωτογράφος Frank Fournier έφτασε στη Μπογκοτά από την Νέα Υόρκη, δύο ημέρες μετά την έκρηξη του ηφαιστείου και οδήγησε 5 ώρες με το αυτοκίνητο ενώ περπάτησε άλλες 2.5 ώρες με τα πόδια για να φτάσει στο σημείο.
Εκεί αποτύπωσε την απελπισία του παιδιού το οποίο μετά από 3 μέρες μάχης άφησε την τελευταία της πνοή από υποθερμία. Μετά από ένα στάδιο η Omayra άρχιζε να παρουσιάζει παραισθήσεις. Τα μάτια της ήταν πλέον μαύρα, είχαν σπάσει όλα τα τριχοειδή αγγεία, το σώμα της είχε παγώσει και η γάγγραινα της έλιωνε το σώμα.
Ο τραγικός της θάνατος και η φωτογραφία του Frank Fournier που τραβήχτηκε και μοιράστηκε σε όλα τα ΜΜΕ βοήθησαν στο να ανταποκριθεί ξένη βοήθεια και να σωθούν τα θύματα της χειρότερης φυσικής καταστροφής που γνώρισε ποτέ η Κολομβία.
Αποτελεί ένα από τα συγκλονιστικότερα στιγμιότυπα που θα δείτε ποτέ, η ηρεμία της την ώρα που αποχαιρετά για πάντα τους γονείς της και σβήνει.