"Αποτελεί σίγουρα πρωτοφανή τακτική στα παγκόσμια δημοτικά χρονικά και γενικώς στα του δημοσίου το να «συλλαμβάνεται» ένας υπάλληλος να εξαπατά δημότες και υπαλλήλους και μάλιστα κάνοντας χρήση του δράματος ενός συναδέλφου του και αντί αυτός να παραπέμπεται στο Πειθαρχικό με το ερώτημα της απόλυσης, να επαφίεται στην κρίση του Συλλόγου Εργαζομένων, οργάνου που ουδεμία σχέση έχει με την υπόθεση, πέραν της υποψίας που μοιραία προκαλείται από το γεγονός ότι για άλλη μια φορά βρισκόμαστε ενώπιον μιας αμίμητης προσπάθειας μετατροπής των εργαζομένων σε κριτές και κρινόμενους.
Υπ΄αυτή την έννοια η είδηση ότι δημοτικός υπάλληλος του τομέα καθαριότητας του Δήμου Πατρέων εμφανιζόταν να κάνει δήθεν έρανο για την ενίσχυση του εργαζομένου στην καθαριότητα που ακρωτηριάστηκε από την έκρηξη στην Ξερόλακκα, ιδίως το σκέλος της βάση του οποίου ο υπάλληλος κλήθηκε από το σωματείο του για εξηγήσεις, ομολόγησε την πράξη του, διαγράφηκε από τον συνδικαλιστικό του φορέα και η υπόθεση έλαβε τέλος με έναν δήμο απόντα, σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα, ωσάν ο εργαζόμενος, (ο οποίος όπως μαθαίνουμε έχει επαναλάβει την πράξη του) να είναι ανυπότακτος μαθητής δημοτικού που πήρε τιμωρία να κάθεται δέκα λεπτά σε στάση … πελαργού, αποτελεί μνημείο δημοτικής πρακτικής στον καιρό του ΚΚΕ.
Αν αληθεύουν δε οι πληροφορίες ότι ο εν λόγω υπάλληλος έχει να πατήσει περί τα 3 χρόνια στη δουλειά του, παίρνοντας παρά ταύτα τους μισθούς του και ότι παρά το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι τον διαγράφουν ο Δήμος επιμένει να τον διατηρεί, τότε το μνημείο ψηλώνει για να είναι ορατό και από τον Ομπλό!
Ακούνε οι επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης;"
Tης Γιώτας Κοντογεωργοπούλου