Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
"Το παρελθόν δεν είναι ποτέ ολότελα παρελθόν. Και το παρελθόν πρέπει να έχει μέλλον. Το μέλλον του παρελθόντος για την Ελλάδα είναι οι βεβαιότητες ακριβώς που είχε από το ένδοξο παρελθόν. Αλλά οι κακοί Ευρωπαίοι λένε ότι η Ελλάδα είναι υπερήφανη για τις απώλειές της. Έχασε το ένδοξο παρελθόν αλλά είναι περήφανη για αυτό. Οι δε ακόμη πιο κακοί λένε ότι οι Έλληνες βομβαρδίζουν τον κόσμο με ένδοξα πτώματα. Εκείνο που χρειάζεται η Ελλάδα είναι οι Έλληνες. Εάν υπάρχει κάτι για το οποίο υποφέρει σήμερα ο τόπος είναι ότι μιλάμε για φιλέλληνες και δεν μιλάμε για Έλληνες. Φιλέλληνες υπήρξαν όταν η Ελλάδα δεν ήταν ελεύθερη. Όταν μιλάμε τώρα για φιλέλληνες σημαίνει ότι δεν είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας. Το πράγμα το οποίο νομίζω ότι χρειάζεται η Ελλάδα ως επανεκκίνηση, εάν θέλετε, είναι να πιστέψουν οι Έλληνες στον εαυτό τους. Και όπου υπάρχει ένα θέλω υπάρχει κι ένα μπορώ.
Όταν είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου, όταν είσαι σίγουρος για τον πολιτισμό σου δεν έχεις να φοβάσαι τίποτε.
Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι σίγουροι για τον εαυτό τους, αλλά δεν είναι για τον εαυτό τους παρά για τον πολιτισμό τους. Λέμε παραδείγματος χάριν ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα για τους μετανάστες, εάν κινδυνεύουμε να χάσουμε την ταυτότητά μας και όλα αυτά. Από τη στιγμή που μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να υπηρετούμε τον πολιτισμό μας δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε.
Ο Πάγκαλος είπε «μαζί τα φάγαμε». Δεν είναι αλήθεια, μαζί τα κάναμε. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Άρχισε ως οικονομική, αλλά μια οικονομική κρίση δεν μπορεί παρά να έχει τα επακόλουθά της. Τα επακόλουθά της ήταν κοινωνικά και τα κοινωνικά έγιναν και πολιτιστικά. Αυτή τη στιγμή κατά τη γνώμη μου η κρίση είναι γενική. Γενική στις πτυχές της και για αυτό ακριβώς υπάρχει ένα είδος ληθάργου στον κόσμο. Αν ήταν μόνο τα οικονομικά, μόνο τα πολιτιστικά, θα ήταν μόνο ορισμένες κατηγορίες, αλλά τώρα κανείς δεν είναι ελεύθερος από αυτή την κρίση…
Όταν υπάρχει κρίση, υπάρχει μία τάση για να αντιμετωπίσεις την κρίση οπότε υπάρχει μία τάση για αναγέννηση, οπότε η κρίση μπορεί να είναι ή κάτι καταστρεπτικό που σε πάει προς τα κάτω ή κάτι που σου δίνει την ευκαιρία να πας αλλού. Και το αλλού αυτή τη στιγμή είναι έξω από την κρίση. Τώρα γιατί την έχουμε αυτή την κρίση; Πολύ απλά γιατί νομίζω ότι οι ηγέτες της χώρας αγαπούν την καρέκλα τους περισσότερο από τη χώρα.
Η κρίση δεν είναι μόνο ελληνική. Πέρασε η Κύπρος, πέρασε η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και τα λοιπά. Γιατί μόνο οι Έλληνες μένουν ακόμη στο μνημόνιο και όχι οι άλλοι; Νομίζω δεν κατάφερε ποτέ η Ελλάδα να νικήσει το σύνδρομο του Κάιν. Δηλαδή την εμφυλιακή τάση. Μόνο οι Έλληνες ανά την υφήλιο κάνουν ηρωικώς πόλεμο εμφύλιο. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, ότι, πραγματικά, κανένας δεν πιστεύει στον άλλον, πρώτα στον εαυτό του και ύστερα στον άλλον, ο διπλανός δεν έχει ποτέ δίκιο, κι αν έχει δίκιο εγώ το ξέρω και όχι ο ίδιος, αυτή λοιπόν η τάση, η εμφυλιακή που λέω, κάνει αυτή τη στιγμή να μην μπορούμε να πάμε λίγο παρακάτω και να είναι η αιτία της κρίσης. Να πάμε λίγο ψηλότερα. Όπως λέει το «Ολυμπιακόν», γρηγορότερα και ψηλότερα.
Ποια είναι η Ευρώπη; Για ποια Ευρώπη μιλάμε; Για την Ευρώπη του χιονιού; Για την Ευρώπη του ήλιου; Για την ορθόδοξη; Για την καθολική; Για την προτεσταντική; Μιλάμε για την Ευρώπη των 28; Ποια είναι η Ευρώπη; Η Ευρώπη είναι ένα κοινό βιβλίο, δηλαδή μια κοινή βιβλιοθήκη, διαβάζουμε όλοι τα ίδια βιβλία∙ μια κοινή μουσική, όλοι ακούμε πάνω κάτω την ίδια μουσική, αλλά αυτό το ακούει και η Αμερική, το ακούει και η νότια Αφρική, το ακούει και η Αυστραλία, το ακούει και η Νέα Ζηλανδία. Λοιπόν για ποια Ευρώπη μιλάμε; Αυτό που λέει ο Βαλερύ για την Ευρώπη, ότι Ευρωπαίος είναι αυτός που έζησε με το ορθολογιστικό αρχαίο πνεύμα, που γνώρισε τη ρωμαϊκή εμβέλεια την νομική και που ζει με τον ιουδαϊκό – χριστιανικό πνευματικό κόσμο, αυτός είναι ο Ευρωπαίος. Αυτά τα γράφει ο Βαλερύ το 1922, χωρίς Ευρώπες θεσμικές και τα λοιπά. Λοιπόν, η Ευρώπη είναι θέμα κορυφής. Δεν είναι θέμα ζωής καθημερινής. Γιατί μία Σικελιάνα μάνα, μια Κρητικιά δεν έχει τίποτε να κάνει με τη Σουηδέζα ή με τη Νορβηγέζα. Η Ευρώπη, επιμένω, είναι θέμα κορυφής. Διανοητικό, δηλαδή πνευματικό. Αυτή η Ευρώπη δεν κινδυνεύει. Αυτή δεν κινδυνεύει. Γιατί; Γιατί ακριβώς έχει όλο τον πλούτο πίσω. Και όλο τον πλούτο πίσω δεν μπορεί να τον χάσει. Τι θα χάσει; Αλλά κινδυνεύει από το να έχει το μονοπώλιο της Ιστορίας. Μέχρι τώρα η Ευρώπη είχε σχεδόν το μονοπώλιο της Ιστορίας. Τώρα αυτό τελείωσε με την παγκοσμιοποίηση. Η Κίνα, η Αμερική… δεν ξέρω ποιος, τελείωσε. Όσο για την Ευρώπη της κορυφής νομίζω ότι πάντοτε θα είναι μια κορυφή. Αλλά ως δύναμη ευρωπαϊκή, βεβαίως όχι. Αλλά είναι ανάγκη να έχει δύναμη η Ευρώπη; Στρατιωτική;"
Σημείωση: Τμήμα της συνέντευξής της στο "dinfo.gr"
