Κάνοντας… καριέρα ως εκκρεμές

Παρακολουθώ, όπως και ο περισσότερος κόσμος που κινείται γύρω από το συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στη παλιά λεγόμενη «μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη» ή όπως επιχειρείται τώρα να ανασχηματιστεί, στο «Κίνημα Αλλαγής». Το «παλιό ΠΑΣΟΚ» για να συνεννοηθούμε με λίγο πιο σοβαρούς όρους. Έχοντας μια δυσκολία να καταλάβω τι θέλουν να κάνουν και τι παριστάνουν στο πολιτικό σκηνικό οι υποτιθέμενοι συνεχιστές του Κινήματος του Ανδρέα Παπανδρέου (ο Θεός να τους κάνει…), αρκούμαι σε κάποιες διαπιστώσεις. Οι περισσότερες, θλιβερές.

Καταρχήν, αφού αφαιρέσουμε από την παραδοσιακή και κάποτε παντοδύναμη αυτή «δεξαμενή» ιδεών και στελεχών, αρκετά στελέχη που έχουν αφομοιωθεί επισήμως τα τελευταία χρόνια από τον κυβερνόντα ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να δούμε τι απομένει για να «ανασχηματιστεί». Και εδώ αρχίζουν τα θλιβερά που λέγαμε παραπάνω. Από τη μια είναι αυτοί που δεν έχουν επισήμως συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί δηλαδή που δεν έχουν πάρει καμιά κυβερνητική θέση ακόμη ή δεν έχουν διορίσει τίποτε… πρωτοξάδελφα στη δημόσια διοίκηση. «Φλερτάρουν» όμως ξεκάθαρα και ανοιχτά με τον ΣΥΡΙΖΑ, στην προοπτική μιας «δημοκρατικής συνεννόησης». Τα δίνουν… όλα, υπόσχονται ότι δεν θα συμπράξουν ποτέ με την «επάρατη»

Δεξιά και σχεδιάζουν συμπράξεις σε πολιτικό επίπεδο με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσουν να αναπαραχθούν πολιτικά τα επόμενα χρόνια. Στην περιοχή μας αλλά και σε όλη τη χώρα αρκετά τα παραδείγματα… με συγκεκριμένα ονόματα και διευθύνσεις. Από την άλλη, η ομάδα που επενδύει στην δεξιόστροφη συνεργασία, στην συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη «Δεξιά. Σύνθημα της ομάδας είναι πως θα πρέπει πάση θυσία να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία και να επανέλθει η «κανονικότητα» των συγκυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ με ΝΔ, ακόμη και αν χρειαστεί κάποιοι από αυτούς να στηρίξουν απευθείας τη ΝΔ (σ.σ. θυμίζοντας στους παλαιότερους τη «γραμμή Παπουτσή» το 2000 όταν ο Σημίτης έκανε εκλογές ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και οι «εκπρόσωποι του παπανδρεϊσμού» έλεγαν «ψηφίστε Καραμανλή» για να χάσει ο εκσυχγρονισμός).

Στη… μέση αρκετοί ιδεολόγοι του χώρου, στελέχη και πολίτες, που προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει και που πάει το… καράβι. Καλά, ορισμένους άλλους, προερχόμενους από κάτι σαν… κόμμα που λέγεται «Ποτάμι» ή ένα πρώην κόμμα, ΔΗΜ.ΑΡ. ή κάπως έτσι, δεν τους συμπεριλαμβάνω γιατί είναι τόσοι… πολλοί που είναι μάταιο! Αν αυτό που περιγράφεται παραπάνω μπορεί κανείς από εσάς να το αντιμετωπίσει ως ένα σοβαρό πολιτικό «μαγαζί», τότε μπράβο σας. Γιατί στα παραπάνω πρέπει να συνυπολογίσουμε και την πρωτοφανή απουσία πολιτικού αφηγήματος. Το ΠΑΣΟΚ είχε πάντα ένα τέτοιο. Άλλοτε πολύ πειστικό, άλλοτε λιγότερο. Αλλά κάτι έλεγε στην κοινωνία. Τώρα… τρικυμία.

Ο κόσμος να θέλει να επιστρέψει αλλά δεν ξέρει πού ακριβώς να σε βρει γιατί έχεις και εσύ… μπερδευτεί. Για όσα εν συντομία περιγράψαμε πιο πάνω, αντιλαμβάνεστε γιατί αυτός ο χώρος είναι πολύ δύσκολο να ανασυγκροτηθεί πραγματικά, ανακτώντας την εμπιστοσύνη του λαού. Γιατί αυτή την παράταξη ο λαός την είχε συνηθίσει μεγάλη. Ούτε εκκρεμές , ούτε «μπαλαντέρ» στο πολιτικό σκηνικό.