Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Επειδή για όσα συμβαίνουν στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας επικρατεί σύγχυση στην τοπική κοινωνία, κυρίως λόγω των αντικρουόμενων μηνυμάτων που εκπέμπονται από τις παρατάξεις, θα επιχειρήσω να βάλω κάποια ζητήματα στη σωστή τους διάσταση, έστω κι αν η δική μου θέση δεν επιτρέπει μια και τόσο αντικειμενική των πραγμάτων προσέγγιση.
Αυτό τ’ οποίο συμβαίνει τους τελευταίους μήνες, δεν έχει να κάνει με κάποια συνταρακτική αλλαγή στη βούληση και τις εκλογικές επιλογές των συνδικαλισμένων εργαζομένων της περιοχής μας. Όχι, δεν ασπάστηκε ξαφνικά η εργατική τάξη της πόλης μας τα κομμουνιστικά «ιδεώδη» και την ξύλινη και αδιέξοδη ρητορική του ΚΚΕ. Η μόνη αλλαγή που συντελέστηκε είναι η καιροσκοπική προσχώρηση δυο συνδικαλιστικών στελεχών της πλειοψηφούσας παράταξης στο «αφήγημα» του ΠΑΜΕ. Στο ίδιο «αφήγημα» φαίνεται να προσχώρησαν και τα εκλεγμένα κυβερνητικά συνδικαλιστικά στελέχη της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα που θα κάνουμε στην πορεία, διότι κάποιοι θα πρέπει να εξηγήσουν επαρκώς στα «ακροατήριά» τους τη σύμπραξη του ΚΚΕ με τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ…
Οι δύο προσχωρήσαντες από την παράταξή μας στο «αφήγημα» του ΠΑΜΕ, είναι οι Δημήτρης Μαρμούτας (Σωματείο εργοστασίου El Pack) και Κώστας Σπανός (Σωματείο Υπεραστικού ΚΤΕΛ).
Ο πρώτος φαίνεται να «επαναπατρίστηκε» στο ΠΑΜΕ. Λέω ότι «επαναπατρίστηκε»…γιατί ακούγεται έντονα στη συνδικαλιστική «πιάτσα» ότι το 2003 στην απεργία των εργαζομένων του εργοστασίου της El Pack εκμεταλλεύτηκε το ΠΑΜΕ και μετά τους «πούλησε» για μια θέση στην Ακαδημία Εργασίας της ΓΣΕΕ και στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου με την ΠΑΣΚΕ. Μάλιστα, τα τοπικά στελέχη του ΚΚΕ φέρουν βαρέως το γεγονός ότι έφαγαν «πούλημα», αφού προηγουμένως ο Δ. Μαρμούτας τους είχε ζητήσει να του φέρουν στο εργοστάσιο μέχρι και την τ. Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, αίτημα που ικανοποιήθηκε και στο τέλος εκτέθηκαν. Και αυτά δεν τα λέω εγώ…το ΚΚΕ τα λέει…
Ο Μαρμούτας λοιπόν, αφού επί σειρά ετών βρισκόταν στον προθάλαμο… της προεδρίας του ΕΚΠ με την παράταξη της ΠΑΣΚΕ, όταν αντελήφθη ότι δεν είναι και τόσο «δημοφιλής» στους προοδευτικούς και δημοκρατικούς αντιπροσώπους των σωματείων του Εργατικού Κέντρου Πάτρας - όχι τουλάχιστο σε τέτοιο βαθμό ώστε να ικανοποιηθεί κάποια στιγμή η μωροφιλοδοξία του να γίνει πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου- αποφάσισε να διασπάσει την παράταξη, με την ελπίδα να εκλέξει έστω μία έδρα στην επόμενη 17μελη διοίκηση. Γιατί επιδιώκει να εκλέξει έστω και 1 έδρα; Επειδή ο ίδιος πιστεύει ότι μπορεί να γίνει «ρυθμιστής» στη συγκρότηση του επόμενου προεδρείου, θεωρώντας ότι έτσι θα μπορέσει να παίξει «μπαλίτσα» με όλες τις παρατάξεις…με το «αζημίωτο» βέβαια…
Ο δε Σπανός -παρά το γεγονός ότι τιμήθηκε με το αξίωμα του αντιπροέδρου από την παράταξή μας το 2014- και για λόγους που στην πορεία θα αναδειχθούν (με πολύ συγκεκριμένα στοιχεία...), δημιούργησε στον εαυτό του ένα απωθημένο, μία εμμονή για την παράταξη και τους συντρόφους που τον τίμησαν, στοιχεία προαπαιτούμενα εκδήλωσης εκδικητικής συμπεριφοράς, βασισμένης σε ψεύδη, που αραδιάζονται κάθε φορά ανάλογα με το ακροατήριο (άλλα λέει στο ΠΑΜΕ, άλλα στην κεντρική ΠΑΣΚΕ στην Αθήνα…άλλα στο τοπικό ΠΑΣΟΚ…και άλλα σχεδιάζει…). Αν με ρωτάτε, δεν είμαι πεπεισμένος αν όσα αραδιάζει δεξιά και αριστερά, τα πιστεύει κιόλας ή τα χρησιμοποιεί για να υποστηρίξει πειστικά την απαράδεκτη μέχρι σήμερα στάση και συμπεριφορά του. Οι απόψεις όσων (στα ΚΤΕΛ μεριά…) τον γνωρίζουν διίστανται…
Και οι δύο, επί σειρά ετών, μέχρι και την τελευταία συνεδρίαση της απερχόμενης διοίκησης του ΕΚΠ, υπερψήφιζαν κανονικά όλες τις πράξεις και τις εισηγήσεις της πλειοψηφίας, επιζητώντας ενίοτε και αντιπαραθετικούς με το ΠΑΜΕ «ρόλους», για λογαριασμό της δημοκρατικής μας παράταξης. Αυτά τα λέω για ν’ αναδειχθεί ακόμα περισσότερο το «παραμύθι» περί «καθαρών» και «αμόλυντων» συνδικαλιστών, τάχα σήμερα «διωκτών» των «νόθων» και «βρόμικων» στην απερχόμενη διοίκηση συναδέλφων τους. Βέβαια, αν συνεχιστεί αυτό το «παραμυθάκι»…θα βγουν αναγκαστικά πολλοί «δράκοι» στην επιφάνεια και στο τέλος θα δαγκώσουν τους ίδιους. Όπως και να το κάνουμε κανένας από εμάς τους «βρόμικους»...δεν έχει αντιμετωπίσει ΠΟΤΕ στη ζωή του κατηγορίες για κακουργηματικού χαρακτήρα πράξεις για οτιδήποτε…
Η κοινή τους διαπίστωση λοιπόν ό,τι πιθανόν να κρίνονταν αρνητικά από τους δημοκρατικούς εκπροσώπους των σωματείων της περιοχής μας, οδήγησε Μαρμούτα και Σπανό σε μια άνευ προηγούμενου θεσμική παρεκτροπή, με στόχο την ικανοποίηση δικών τους επιδιώξεων. Από κοινού με το ΠΑΜΕ και τοπικά Κυβερνητικά συνδικαλιστικά στελέχη, συμπορεύτηκαν την περίοδο της βίαιης ακύρωσης των εκλογών του ΕΚΠ, ώστε εν τέλει να διοριστεί από το δικαστήριο προσωρινή διοίκηση, με τα ίδια πρόσωπα της απερχόμενης διοίκησης, διεκδικώντας «πρωταγωνιστικό» ρόλο στην τεχνητή αποδυνάμωση της πλειοψηφούσας παράταξης. Κόντρα στη βούληση του εκλεκτορικού σώματος των 160 περίπου αντιπροσώπων των σωματείων - μελών, τ’ οποίο φαίνεται να έχουν γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Ότι δηλαδή δεν κατάφερε να πετύχει το ΠΑΜΕ και οι Κυβερνητικοί «συνοδοιπόροι» μέσα από εκλογικές διαδικασίες στα πρωτοβάθμια σωματεία, ότι δεν πέτυχαν με τις ανεπιτυχείς προσφυγές τους στην Ελληνική Δικαιοσύνη, θα επιδιώξουν να το πετύχουν με πόλεμο λάσπης και συκοφαντίας, με ανίερες συμμαχίες και προδοσίες, με σειρά αντικαταστατικών αποφάσεων της ετερόκλητης συμμαχίας των παρατάξεων της μειοψηφίας στην Προσωρινή Διοίκηση.
Μαρμούτας και Σπανός έχουν διττό ρόλο… Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή δίνουν «όρκους» στους (εξαγριωμένους με τη στάση τους) δημοκρατικούς εργαζόμενους ό,τι εξακολουθούν να ανήκουν στην παράταξή μας και τάχα επιθυμούν την «κάθαρση» του Εργατικού Κέντρου...ενώ Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο, κλείνονται στην «καμαρούλα» του συνδικάτου οικοδόμων με το ΠΑΜΕ και τους κυβερνητικούς «συνοδοιπόρους» και ξεσκίζουν τις σάρκες της παράταξης που τους τίμησε.
Παραγνωρίζουν βέβαια οι πρώην «σύντροφοί»….ότι εκεί στο ΚΚΕ δεν «παίζουν»…δεν ξεχνούν και δεν έχουν σε καμία εκτίμηση τύπους που με ευκολία πουλάνε την παράταξή τους... ειδικά εκείνους που προηγουμένως είχαν «πουλήσει» και τους ίδιους. Και για να είμαι δίκαιος με τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, οφείλω ν’ αναγνωρίσω ότι κάνουν τη «δουλειά» τους. Απλά θεωρώ ότι το παρατραβάνε «λιγάκι» το θέμα...με ήδη «λερωμένη» και τη δική τους «φωλίτσα»…
Και για να κλείνω.
Εδώ στην Πάτρα, λίγες μέρες πριν τις Απόκριες, κάθε Τσικνοπέμπτη, αναβιώνει το δρώμενο της «Γιαννούλας της Κουλουρούς». Ελπίζω η φετινή διοργάνωση να είναι και η τελευταία. Γιατί πίσω από τον αστικό μύθο που συνδέθηκε με το καρναβάλι, κρύβεται μια δραματική ιστορία μιας ταλαιπωρημένης γυναίκας.
Η Γιαννούλα ήταν υπαρκτό πρόσωπο, γεννήθηκε το 1868 στην Πάτρα και έζησε στην Άνω Πόλη. Πουλούσε κουλούρια για να ζήσει ενώ ο μεγάλος της καημός ήταν να παντρευτεί, κάτι που δεν συνέβαινε όσο περνούσαν τα χρόνια. Αυτόν της τον καημό εκμεταλλεύτηκε μια παρέα Πατρινών, περίπου το 1910, που της έταξαν ότι θα της βρουν γαμπρό και θα την παντρέψουν.
Η πρώτη «απόπειρα» ξεκίνησε το 1914, καθώς την έπεισαν ότι πρόκειται να γίνει ο γάμος, με την Γιαννούλα να εμφανίζεται ως νύφη στους κεντρικούς δρόμους και στα στέκια της πόλης, συνοδευόμενη από μία παρέα πλακατζήδων και ένα μεγάλο πλήθος κόσμου. Το όλο θέαμα ωστόσο κατέληξε στον θρήνο της Γιαννούλας, καθώς η πομπή βρήκε την εκκλησία κλειστή και ο δήθεν γαμπρός συνελήφθη μπροστά της από στρατονόμους. Αυτή η άθλια «πλάκα» συνεχίστηκε και άλλες φορές. Τη δεκαετία του ‘30, η Γιαννούλα είχε γίνει θρύλος για την πόλη αλλά ήταν πλέον πολύ μεγάλη και είχε πάρει απόφαση ότι δεν θα παντρευτεί ποτέ. Πέθανε μόνη και φτωχή, μετά το ‘40 στην Κατοχή.
Η «αναβίωση» θλιβερών και ντροπιαστικών «δρώμενων» τύπου «Γιαννούλας Κουλουρούς»… στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας… είναι απαράδεκτη. Το ίδιο απαράδεκτη είναι και η πρόσφατη Πρωτομαγιάτικη «περιφορά» πρώην στελεχών της παράταξής μας στην πόλη… ντύνοντάς τους (αριστερές) «νυφούλες» και τάζοντάς τους «γάμο»…
Υπάρχουν και όρια στα «δρώμενα» σύντροφοι του ΚΚΕ... έλεος…!!!"
Δημήτρης Καραγεωργόπουλος - Συνδικαλιστής - Μέλος ΣΥΝ.Δ.Ε.ΣΥ
