Το χρονικό του τέλους για την Χαλυβουργική

Στα χέρια των τραπεζών οι οποίες έχουν χορηγήσει δάνεια άνω των 400.000.000 ευρώ που δεν εξυπηρετούνται (μεγαλύτερος πιστωτής είναι η Εθνική Τράπεζα με δάνεια περί τα 150.000.000 ευρώ) βρίσκεται πλέον η τύχη της ιστορικής βιομηχανίας Χαλυβουργική.

Η βιομηχανία είχε από χρόνια διακόψει την παραγωγή της, αλλά πλέον δεν έχει καν ηλεκτρικό ρεύμα, αφού της το έκοψε η ΔΕΗ εξαιτίας οφειλών περί τα 31.400.000 ευρώ. Ολα αυτά εν μέσω του εμφυλίου στην οικογένεια Κων/νου Αγγελόπουλου με τα τέκνα του Παναγιώτη και Γιώργο.

Την ίδια στιγμή που οι τράπεζες, με προεξάρχουσα την Εθνική, έχουν αρχίσει να μελετούν τον τρόπο αξιοποίησης της έκτασης των 1.000 στρεμμάτων, με ιδιόκτητο λιμάνι, που στέγαζε τη βιομηχανία, ο κ. Κων/νος Αγγελόπουλος υποστήριζε σε πρόσφατη συνέντευξη ότι η καταβολή των μισθών Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου και του δώρου των Χριστουγέννων θα είναι η τελευταία εκ μέρους του χρηματοδότηση στη Χαλυβουργική, ενώ μίλησε για αξιοποίησή της με άλλον τρόπο και όχι ως χαλυβουργία. «Η Χαλυβουργική μπορεί να αξιοποιηθεί αλλά με άλλον τρόπο, όχι ως χαλυβουργία.

Πρέπει να αναζητήσει νέα δραστηριότητα και να κάνει νέα αρχή. Δεν υπάρχει σήμερα οπουδήποτε στον κόσμο τράπεζα που να δέχεται να χρηματοδοτήσει μια χαλυβουργία. Ο μόνος λόγος για τον οποίο η εταιρία παραμένει εν ζωή είναι για την προστασία των εργαζομένων. Διαφορετικά θα είχε κλείσει προ πολλού» τόνισε.

Οι δύο γιοι του έχουν διαφορετική άποψη και -με βάση όσα υποστηρίζουν και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων- θεωρούν πως η βιομηχανία μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία με ένεση κεφαλαίων περί τα 40.000.000 ευρώ. Προς το παρόν, όμως, ούτε αυτοί αναλαμβάνουν πρωτοβουλία, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η δικαστική διαμάχη με τον πατέρα τους.

Ο Γιώργος Γάκης, πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων στη Χαλυβουργική, δήλωσε: «Είμαστε 200 οικογένειες εργαζομένων κυριολεκτικά στον αέρα. Και όσο το δικαστήριο δεν βγάζει μια απόφαση σχετικά με το ποιος θα ασκεί τη διοίκηση της εταιρίας, τα προβλήματα μέρα με τη μέρα θα πολλαπλασιάζονται.

Σήμερα είναι η ΔΕΗ, αύριο το νερό, μεθαύριο τα δημοτικά τέλη κ.ο.κ. Μπορεί όλα αυτά τα χρόνια να μας καταβάλλεται ένα μεγάλο μέρος της μισθοδοσίας (σ.σ.: μισθοί κατά μ.ό. 900-1.000 ευρώ), σε καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας ή τρίμηνης διαθεσιμότητας, όμως είναι σαφές ότι με το υπάρχον καθεστώς είναι αδύνατη η βιωσιμότητα της Χαλυβουργικής».

Πηγή: Δημοκρατία