Νέα καταγγελία για αστυνομική αυθαιρεσία σε έλεγχο για την απαγόρευση κυκλοφορίας, σύμφωνα με την οποία αστυνομικοί έκοψαν πρόστιμο σε μετανάστη αλλά και σε δύο πεζούς οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν, χωρίς μάλιστα να χρησιμοποιήσουν κάποιο μέτρο προστασίας.
Σύμφωνα με την καταγγελία (η οποία συνοδεύεται με φωτογραφίες), η αστυνομία πραγματοποίησε σωματικό έλεγχο στον έναν από τους δύο πεζούς, οι οποίοι βρίσκονταν στον δρόμο για να δώσουν προμήθειες σε τρίτο πρόσωπο που βρίσκεται σε καραντίνα, χωρίς μάλιστα να χρησιμοποιήσουν κάποιο μέτρο προστασίας.
Αναλυτικά η καταγγελία:
«Χθες 7 Απριλίου του 2020 και ώρα 5:20 το απόγευμα, δύο άτομα ξεκινήσαμε από διαφορετικές αφετηρίες, για να παρέχουμε βότανα, φάρμακα και τρόφιμα σε σπίτι πίσω από τη Χανιόπορτα, όπου ο ένας από τους δύο κατοίκους εμφάνισε πρόσφατα τα συμπτώματα του ιού. Ο Α. πολύ γρήγορα έφτασε στον προορισμό, ταυτόχρονα με ένα αμάξι της αστυνομίας που ακινητοποίησε ακριβώς έξω από το σπίτι δύο μετανάστες. Αφού ανταλλάξαμε τα απαραίτητα, κάτσαμε να παρακολουθήσουμε από το κατώφλι του σπιτιού τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ που είχαν ακινητοποιήσει τους δύο μετανάστες, τους έγραφαν πρόστιμα, τους ζητούσαν άδειες παραμονής και όλα αυτά χωρίς να τηρούνται αποστάσεις και προληπτικά μέτρα (γάντια, μάσκες, κτλπ). Εμείς χωρίς να δημιουργήσουμε ένταση ζητήσαμε από τους αστυνομικούς να τηρήσουν τα προφανή και τους παρακολουθούσαμε όσο μας αγνοούσαν από μια απόσταση 5 μέτρων. Οι 3 αστυνομικοί συνέχιζαν την δουλειά τους και μας ρωτούσαν χαρακτηριστικά: ”εσεις τώρα είστε τίποτα αλληλέγγυοι;” και μας έλεγαν να πάρουμε τους μετανάστες σπίτια μας αν τους θέλουμε τόσο πολύ. Εν τω μεταξύ έφτασε και ο Δ. για να φέρει τρόφιμα στο σπίτι.
Όταν ο αστυνομικός ζήτησε από τον Α. την απαραίτητη βεβαίωση μετακίνησης επειδή αρχίσαμε να τραβάμε ντοκουμέντα, έκρινε πως η ημερομηνία μετακίνησης έχει γραφτεί ανάποδα (αντί για 7/4/2020 ήταν 4/7/2020), άρα το έγγραφο δεν ήταν σε ισχύ, οπότε και επιβλήθηκε το πρόστιμο των 150 ευρώ. Στη συνέχεια διέταξαν τον Α. να πάει να κάτσει δίπλα στους 2 μετανάστες που είχαν σταματήσει. Οι 2 κάτοικοι του σπιτιού και ο Δ. άρχισαν να ζητούν εξηγήσεις για το πρόστιμο και επέμεναν για τη διαγραφή του. Ακολούθησαν έλεγχοι πρώτα στον Δ. που του επέστρεψαν τα σχετικά έγγραφα (χωρίς γάντια) αφού ζήτησε πρώτα να τα απολυμάνουν, και μετά στον Μ. (συγκάτοικος του αρρώστου) όπου κατέγραφε το επίμαχο υλικό, που συνοδεύεται μαζί με αυτό το κείμενο, με αποτέλεσμα να γραφτεί και σε αυτόν πρόστιμο την ώρα που βρισκόταν στο κατώφλι του σπιτιού του κι ενώ είχε στείλει το μήνυμα στο 13033. Σε κανένα από τα δύο πρόστιμα δεν αναγράφεται πάνω η αιτιολογία.
Εν τω μεταξύ, ο αστυνομικός αποφασίζει να ακινητοποιήσει τον διαμαρτυρόμενο Α. πάνω στο περιπολικό και ξεκινάει σωματικό έλεγχο για ακόμα μία φορά χωρίς καμία προστασία (γάντια, μάσκες κτλπ). Ταυτόχρονα ζητούσαμε τον αριθμό σήματος και τα στοιχεία του αστυνομικού, που μας επανέλαβε ότι δεν έχει καμία υποχρέωση να μας τα δείξει. Πράγμα που επιβεβαίωσαν και ακόμα 2 περιπολικά, με 3-4 αστυνομικούς το καθένα που έφτασαν ευθύς αμέσως στην σκηνή. Με τις ενισχύσεις πλέον μετρούσαμε 12-13 άτομα συνολικά στο χώρο χωρίς μάσκες, γάντια, αλλά με αρκετά όπλα. Μέσα σε αυτούς και ο ασθενής που στεκόταν εξαγριωμένος στην πόρτα του σπιτιού χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα. Αφού πέρασε κάποια ώρα να μας κάνουν κήρυγμα και να ψάχνουν σε νομικά ντοσιέ πώς μπορούν να ρίξουν περαιτέρω πρόστιμα για τους σκύλους (ρωτούσαν αν έχουν τσιπάκι, βιβλιάριο και τέτοια) οι αστυνομικοί αποχώρησαν. Οι δύο μετανάστες που είχαν αρχικά σταματήσει, αφέθηκαν ελεύθεροι με ένα πρόστιμο των 150 και με ένα χαμόγελο μας πρότειναν να μας κεράσουν καφέ και μπύρες.
Οι αστυνομικοί ξέρουν ότι ζούμε σε ένα σύστημα που δεν θα τους τιμωρήσει, γι αυτό και μπορούν να λειτουργούν αυθαίρετα και να ρίχνουν πρόστιμα, ενώ αυτοί δεν τηρούν καν τις οδηγίες που επιβάλλουν. Ξέρουν ότι θα κάνουμε ενστάσεις (μας το πρότειναν κιόλας), ξέρουν ότι θα δημοσιοποιήσουμε αυτό το κείμενο. Εμείς το γράψαμε για να υπενθυμίσουμε ότι αυτή δεν είναι μία ιστορία που θα πρέπει να μας κάνει να φοβόμαστε, αλλά να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα και να προστατεύουμε όσους/ες γίνονται θύματα της κρατικής βίας σε αυτή τη νέα συνθήκη.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Να μη συνηθίσουμε το φόβο.
Υ.Γ. Διαβάζουμε και ακούμε διάφορα για το πως να κάνουμε την ένσταση. Οι αστυνομικοί μας λένε να πάμε στο Μέγαρο, κάποιοι δικαστές και δικηγόροι μας λένε ότι οι αντιρρήσεις υποβάλλονται ενώπιον του Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου και όλα αυτά ενώ ο ένας είναι συγκάτοικος πιθανού κρούσματος και δεν μπορεί να μετακινηθεί. Αυτό που καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει πρωτόκολλο, ούτε μάλλον ξεκάθαρη οδηγία για το πώς διεκπεραιώνονται οι ενστάσεις».