Η ανεξήγητη ασυλία του κ. γενικού

Τι και αν η τοποθέτηση του Κωνσταντίνου Λούλη στη θέση του γενικού γραμματέα Τουρισμού παραβαίνει τον ίδιο τον νόμο για το «επιτελικό κράτος» που ψήφισε η σημερινή κυβέρνηση; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε και επισήμως, διά του κυβερνητικού εκπροσώπου, να καλύψει για άλλη μία φορά τον στενό συνεργάτη του.

Ετσι παρ' ότι ο ίδιος ο κ. Λούλης παραδέχτηκε δημοσίως ότι δεν διαθέτει αναγνωρισμένο πτυχίο και άρα τις νόμιμες προϋποθέσεις για το πόστο του γενικού γραμματέα, ο Στέλιος Πέτσας δήλωσε, απαντώντας σε σχετική ερώτηση της «Εφ.Συν.», ότι «δεν υπάρχει κανένα ζήτημα Λούλη για την κυβέρνηση», καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο σαφές πως, ό,τι και να κάνει ο Κων. Λούλης, κανείς και τίποτα δεν πρόκειται να τον κουνήσει από τη θέση του.

Φυσικά η περίπτωση Λούλη δεν είναι η μόνη που πλήττει την εικόνα του «επιτελικού κράτους» και το κυβερνητικό αφήγημα περί «αριστείας» και «αξιοκρατίας». Είναι όμως μοναδική, γιατί αυτή η απόλυτη ασυλία που χαίρει από τον πρωθυπουργό τού επιτρέπει να διατηρεί και να προβάλλει με επιδεικτικό τρόπο όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που καθιστούν την επιλογή του εντελώς ακατάλληλη για τη διεκπεραίωση των σημαντικών καθηκόντων που έχει αναλάβει. Πάμε να τα θυμηθούμε:

Το βιβλίο του κ. Λούλη

Εχουμε αναδείξει το σκανδαλώδες βιβλίο του κ. Λούλη με τους ύμνους στον δικτάτορα Παπαδόπουλο και τη χούντα («Η επιβίωση της Ελλάδας μέσα από διαδοχικά θαύματα», εκδόσεις Ψυχογιός), το οποίο βέβαια δεν αποτελεί κάποιο συγγραφικό πόνημα της νιότης του, αλλά εκδόθηκε το 2015 και μάλιστα αρχικά από τις εκδόσεις «Historia» οι οποίες ειδικεύονται σε βιβλία «αποκατάστασης» των χουντικών όπως και των δωσιλόγων της Κατοχής.

Οπως έχουμε αποδείξει με συγκεκριμένα αποσπάσματα (βλ. «Εφ.Συν.» 27.7.2019, «H χούντα επιστρέφει στον τουρισμό»), το βιβλίο αυτό, το οποίο επιχειρεί να σχετικοποιήσει τα δεινά της δικτατορίας και υιοθετεί τη γνωστή προπαγάνδα των χουντικών για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, δεν ήταν μια ατυχής στιγμή ενός αλευροβιομήχανου που φιλοδόξησε να γίνει ιστορικός, αλλά μια συνειδητή απόπειρα εξωραϊσμού της χούντας.

Το διαπίστωσε και ο ίδιος ο γιος του πραξικοπηματία Μακαρέζου, ο οποίος εξυμνεί το βιβλίο λέγοντας ότι «αποτυπώνετε σε πλήρη διάσταση όλα τα θετικά επιτεύγματα της εποχής εκείνης [σ.σ. της χούντας], διαχωρίζοντας τη θέση σας από τους “ιστορικούς” της μεταπολιτεύσεως».

Βέβαια δεν είναι το μόνο κυβερνητικό στέλεχος με φιλοχουντικό παρελθόν. Δεν ξεχνάμε ότι ο Μάκης Βορίδης είχε χριστεί από τον ισοβίτη Παπαδόπουλο αρχηγός της νεολαίας του, ενώ μαζί με τον Αδωνι Γεωργιάδη και τον Θάνο Πλεύρη αναδείχτηκαν στον φιλοχουντικό ΛΑΟΣ. Αλλά αυτοί τουλάχιστον προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουν αναθεωρήσει τις φιλοδικτατορικές απόψεις τους.

Ο κ. Λούλης, όμως όχι. Παραμένει επιδεικτικά αμετανόητος. Μάλιστα μετά τη σειρά δημοσιευμάτων μας αυτό που επέλεξε συνειδητά να κάνει ήταν να σημειώσει στην επανέκδοση του βιβλίου του ότι του κάναμε διαφήμιση και ανέβηκαν οι πωλήσεις του.

Με τον ίδιο κυνισμό απαντά σήμερα στην αποκάλυψη της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ, Δώρας Αυγέρη, παραδεχόμενος ότι δεν διαθέτει αναγνωρισμένο πτυχίο και άρα ότι ο διορισμός του είναι παράνομος. Βλέπετε, αυτό για τον κ. Λούλη είναι απλώς ένα deja vu. Την πρώτη φορά που είχε διοριστεί παράνομα σε δημόσιο πόστο ήταν σε αυτό του διοικητή του Αγίου Ορους (1989-1991). Και τότε τον είχε διορίσει ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού. Μάλιστα ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε παραδεχτεί εις διπλούν (29.10.1996 και 2.2.2001) ότι ο διορισμός αυτός, που ο ίδιος πραγματοποίησε, ήταν παράνομος.

Αλλά ο κ. Λούλης έχει κι άλλους λόγους για να απασχολεί τη δημοσιότητα εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι μόνο οι στενές σχέσεις του τόσο με τον Αχιλλέα Μπέο όσο και με τον ηγούμενο Εφραίμ, μετά τις διώξεις σε βάρος του οποίου ο Κων. Λούλης έσπευσε να ιδρύσει τον Σύλλογο των Φίλων της Μονής του Βατοπεδίου, για να εξασφαλίσει την υποστήριξη του φίλου του.

Είναι και το θέμα του «Οφφικίου του Εξάρχου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας», που αφαίρεσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το 1993, από τον κ. Λούλη «διά σειράν ενεργειών αυτού στρεφομένων εναντίον του τιμήσαντος αυτόν διά τοιαύτης υψηλής εκκλησιαστικής διακρίσεως Οικουμενικού Θρόνου».

Είναι και η υπόθεση των Κυλινδρόμυλων Λούλη, που έφερε στη Βουλή το 1996 ο πρώην υπουργός και βουλευτής της Ν.Δ., Γιώργος Σούρλας, καταγγέλλοντας ως «παράνομη, αυθαίρετη και προκλητική» την έγκριση από το ΥΠΕΧΩΔΕ της χωροθέτησης εγκατάστασης βιομηχανικής μονάδας στον όρμο του Αγίου Ιωάννου Αλμυρού στη Μαγνησία.

Διακοπές σε «ερημόνησα»

Γιατί όμως ο πρωθυπουργός επιμένει να παρέχει αυτήν την ασυλία στον κ. Λούλη; Τον θεωρεί άραγε ένα πρόσωπο με εξαιρετικά προσόντα για τη συγκεκριμένη θέση του γεν. γραμματέα Τουρισμού; Μόλις πρόσφατα ο, υπεύθυνος για τον Τουρισμό, κ. Λούλης δυσφημούσε τα ελληνικά ξενοδοχεία, δηλώνοντας ότι ο ίδιος θα κάνει διακοπές σε «ερημόνησα», όπως συνηθίζει, και όχι σε ξενοδοχείο, για να μην κινδυνεύει και να κολλήσει τον κορονοϊό περιμένοντας στην ουρά του μπουφέ.

Η αλήθεια είναι ότι η βασική και διαχρονική ιδιότητα του Κων. Λούλη είναι άλλη. Αν ανατρέξει κανείς στον επίσημο ιστότοπο του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης», θα διαπιστώσει ότι ο κ. Λούλης έχει τοποθετηθεί στο Δ.Σ., δίπλα σε μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη, και έχει μάλιστα τον ρόλο του «ταμία». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κληρονομήσει λοιπόν από τον πατέρα του τον «ταμία» και φυσικά δεν έχει καμιά διάθεση να τον αποπέμψει.

Αλλά τα σημερινά καθήκοντα που έχει αναθέσει ο κ. Μητσοτάκης στον κ. Λούλη ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του ιδρύματος και της οικογένειας του πρωθυπουργού. Και οι όποιες παρανομίες στον διορισμό του ή οι εκλεκτικές του συγγένειες με τη χούντα είναι ζητήματα που αφορούν πλέον την πολιτεία και τη δημοκρατία. Οσο επιμένει να καλύπτει τον «ταμία» του ο πρωθυπουργός, χρεώνεται πλέον και το σύνολο της δημόσιας παρουσίας του.