Μνημόνιο Πισσαρίδη: “Φρένο” στον κατώτατο μισθό-Τέλος στις διαπραγματεύσεις για καθορισμό του

Κατώτατος μισθός: “Φρένο” στην αύξηση του κατώτατου μισθού βάζει το Μνημόνιο Πισσαρίδη!

Θέτει θέμα μείωσης των 20 επιδοματικών και συνταξιοδοτικών παροχών που συνδέονται τυπικά με τον κατώτατο μισθό.

Η Επιτροπή προτείνει ο κατώτατος μισθός:

α. Να καθορίζεται σταθερά από το κράτος και όχι με διαπραγματεύσεις εργαζομένων-εργοδοτών,

β. Να καθορίζεται δεσμευτικά για την κυβέρνηση από Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων με τριετή θητεία,

γ. Το ύψος του να μην συνδέεται με επιδόματα, συντάξεις και διάφορες μεταβιβάσεις από το κράτος!

Εμμέσως η Επιτροπή θέτει ζήτημα μείωση των είκοσι (20) επιδοματικών και συνταξιοδοτικών παροχών που συνδέονται τυπικά με το ύψος του κατώτατου μισθού.

Η ΕΝΥΠΕΚΚ καλεί την κυβέρνηση:

-Να απορρίψει την συγκεκριμένη πρόταση ως απαράδεκτη,

-Να αυξήσει άμεσα τον κατώτατο μισθό και

-Να επαναφέρει την εξουσία για τον καθορισμό του στους εκπροσώπους των κοινωνικών φορέων, όπως ίσχυε πριν το 2020.

Ιδού το σχετικό απόσπασμα από τις σελίδες 155-156 της Έκθεσης Πισσαρίδη

Κατώτατος μισθός

Η ύπαρξη ενός κατώτατου μισθού είναι σημαντική γιατί αμβλύνει τη διαπραγματευτική ισχύ των εργοδοτών και συμβάλλει στην καταπολέμηση της φτώχειας. Ο κατώτατος μισθός δημιουργεί επίσης μια κοινή αντίληψη για το αποδεκτό επίπεδο των μισθών στην οικονομία γενικά. Αν όμως ο κατώτατος μισθός καθοριστεί σε πολύ υψηλό επίπεδο, αυτό μπορεί να αυξήσει την ανεργία, αποκλείοντας από την αγορά εργασίας άτομα με χαμηλές δεξιότητες. Οι άνεργοι είναι οι μεγάλοι χαμένοι σε αυτή την περίπτωση, καθώς οι προοπτικές να βρουν εργασία μειώνονται. Ο κατώτατος μισθός επομένως θα πρέπει να καθορίζεται με οικονομικά ορθολογικό τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα των εχόντων εργασία αλλά και των ανέργων.
Οι αλλαγές που νομοθετήθηκαν το 2014, οι οποίες προβλέπουν ένα κατώτατο μισθό που καθορίζεται από το κράτος αντί μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ εργατικών και εργοδοτικών οργανώσεων, πρέπει να διατηρηθούν. Ο ρόλος του κράτους είναι κρίσιμος και πρέπει να διασφαλίζει ότι τα συμφέροντα των ανέργων εκπροσωπούνται στη διαπραγμάτευση. Ταυτόχρονα όμως, και με στόχο να μειωθεί η δυνατότητα βραχυπρόθεσμων πολιτικών παρεμβάσεων, προτείνονται οι ακόλουθες αλλαγές στη διαδικασία καθορισμού του κατώτατου μισθού:

1. Ο κατώτατος μισθός θα πρέπει να αποφασίζεται από ένα Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων με τριετή θητεία (ώστε να μη συμπίπτει απαραίτητα με τον πολιτικό κύκλο μιας κυβέρνησης). Τα μέλη του συμβουλίου θα πρέπει να είναι διαπρεπείς προσωπικότητες, από τον πανεπιστημιακό χώρο μεταξύ άλλων, με γνώση των οικονομικών και κοινωνικών θεμάτων, και δεν θα πρέπει να εκπροσωπούν ομάδες συμφερόντων. Θα πρέπει να τους παρέχονται πόροι και πρόσβαση σε ειδικότερες μελέτες και δεδομένα όπως από την ΕΛΣΤΑΤ, την Τράπεζα της Ελλάδος, το ΚΕΠΕ και άλλους δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς. Θα πρέπει να δημοσιεύουν μια ετήσια έκθεση όπου θα προτείνουν το επίπεδο του κατώτατου μισθού τεκμηριώνοντας, με βάση πραγματικά δεδομένα, την πρότασή τους.
2. Η κυβέρνηση θα πρέπει να θεωρεί την πρόταση του Συμβουλίου δεσμευτική. Θα μπορεί όμως να διατηρεί τη δυνατότητα να θέσει τον κατώτατο μισθό σε άλλο επίπεδο, δημοσιεύοντας μια επαρκή αιτιολόγηση για την απόκλιση από την πρόταση του Συμβουλίου.
3. Δεν θα πρέπει να υπάρχει τυπική διασύνδεση μεταξύ του επιπέδου του κατώτατου μισθού και οποιωνδήποτε μεταβιβάσεων από το κράτος, επιδομάτων, συντάξεων, κλπ. Με άλλα λόγια κανένα άλλο μέγεθος δεν θα πρέπει να συνδέεται με το επίπεδο του κατώτατου μισθού. “.