Ο καπιταλισμός όπως τον μελέτησαν οι κλασικοί οικονομολόγοι (Ρικάρντο, Μαρξ, Στιούαρτ Μιλ, Σουμπετερ, Γκαλμπραηθ κλπ)τόσο τον 19ο όσο και τον 20ο αιώνα μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου έχει μεταμορφωθεί, μετά τις αλλεπάλληλες κρίσεις του, που δεν έχουν τέλος.
Η μία κρίση διαδέχεται την άλλη και όπως προβλέπουν πολλοί παγκόσμιου φήμης οικονομολόγοι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο τσουναμι κρίσεων στην παγκόσμια οικονομία.
Πολλοί ισχυρίζονται όπως ο Βαρουφάκης ότι ήδη βρισκόμαστε στη φάση του μετακαπιταλισμου, που η νέα μορφή του καπιταλιστικου τρόπου παραγωγής είναι πολύ χειρότερη από την προηγούμενη που νίκησε κατά κράτος την μάχη απέναντι στις παραδοσιακές δυνάμεις της αριστεράς, στην Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, στα συνδικάτα, στην μισθωτη εργασία, στα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα που συνθλίβονται από το παγκοσμιοποιημενο μετακαπιταλιστικο μοντέλο παραγωγής.
Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου μπήκαμε στην εποχή της χρηματιστικοποίησης (ή χρηματιστηριοποίησης) που είναι η μετάβαση των οικονομικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων από τον τομέα της παραγωγής υλικών αγαθών στον τομέα των άυλων χρηματιστηριακών αγαθών τα οποία προσφέρουν, με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, υψηλότερα κέρδη σε βραχυχρόνια επιχειρηματική περίοδο δηλαδή μια νέου τύπου οικονομίας όχι δηλαδή όπως την ονειρεύτηκε η παραδοσιακή αριστερά...
Ο κόσμος που κατεδαφίζεται παρασύρει στον θάνατο όλα τα άχρηστα υλικά κατεδάφισης... Ο νέος κόσμος για να γίνει κατανοητός χρειάζεται επιστημονική ερμηνεία των κοινωνικών φαινομένων, της νέας οικονομίας που αντικαθιστά τις δομές των οικονομιών του προηγούμενου αιώνα.
Η θρησκόληπτη αριστερά που έχει μείνει άκαμπτη ακόμη στην επαναστατική θεωρία ανατροπής ενός συστήματος οργάνωσης μιας μορφής παραγωγής που έχει πεθάνει, αδυνατεί να ερμηνεύσει με τα θεωρητικά εργαλεία που είναι δογματικά προσηλωμένη, τις επαναστατικές μεταμορφώσεις του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας, οργάνωσης της παραγωγής, του σχηματισμού των πλεονασματων, αδυνατεί να κατανοήσει τις τεράστιες επιδράσεις του νέου τρόπου παραγωγής στην πολιτική , στα συστήματα διακυβέρνησης,στην ιδεολογία των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας, στις περιοχές των αποκλεισμενων και των περιθωριακών.
Η λουμπενοποίηση, ο εκφασισμός της κοινωνίας είναι τα συνοδευτικά εργαλεία που γαλουχούν τις στρατιές των νεοφτωχών, οι γκουρού του κρατικού νεοφιλελευθερισμού.
Στην γειτονική μας Ιταλία που ανέπτυξε μετά τον πόλεμο το μεγαλύτερο οργανωμένο, πολιτικοποιημένο, μαζικό αριστερό κίνημα που υπήρξε στις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης ,η αριστερά μόλις ανιχνεύεται στην περιοχή του 3% στις δημοσκοπήσεις και σε μια περίοδο που η χώρα μαστίζεται από την μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά τον πόλεμο...
Η Ιταλία όλη σέρνεται πίσω από το κάρο του τραπεζίτη της Goldman Sachs του Μάριο Ντράγκι,που μας έκλεισε τις τράπεζες το 2015 και «βοήθησε» τα νήπια να ενηλικιωθούν, ενώ ο ίδιος χορηγούσε φθηνό χρήμα σε όλες τις άλλες χώρες της ευρωζώνης μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης.
Έτσι πήρε πίσω το αίμα για το έπος του 1940 ... και για το τραγούδι της Βέμπο (βάζει ο Ντουτσε-Ντραγκι την στολή του και την σκούφια την ψηλή του μ' όλα τα φτερά...)
Στην Γαλλία το ίδιο σενάριο όπως στις προηγούμενες εκλογές, μέτωπο ενάντια στην Λεπέν που απειλεί με αξιώσεις το θρόνο του Μακρόν.
Αστεία πράγματα και όμως αληθινά. Με θεωρίες σκελετούς, που δεν εξελίσσονται, που μυρίζουν το άρωμα της ναφθαλίνης, η παραδοσιακή αριστερά οδεύει στο νεκροταφείο και δεν πιστεύω ότι θα βρεθεί ένας νέος Μέμος Μακρής να σκαλίσει ένα μάρμαρο πάνω από τον τάφο της .
Ο Βαρουφάκης, ως εκφραστής της post globalism πολιτικής Οικονομίας αυτή την στιγμή ανήκει σ' αυτή την νέα γενιά οικονομολόγων με τεράστια αναγνώριση από την παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα και τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα όλου του κόσμου.
Η εισαγωγή του νέου όρου της τεχνοφεδουαρχίας που χρησιμοποιεί, είναι μια καινοτομία που θα συζητηθεί πολύ στο μέλλον, η αναζήτηση των αιτιών της κρίσης των post truth κοινωνιών, η επιστημονική προσέγγιση της επαναστατικής θεωρίας για την κοινωνική απελευθέρωση, την κοινωνική δικαιοσύνη κατατάσσουν σήμερα τον Βαρουφάκη στις πρώτες θέσεις σε παγκόσμια κλίμακα των post globalism οικονομολόγων.....
Σε μια περίοδο κλιμάκωσης της Ελληνικής κρίσης ήταν ο μόνος από το εγχώριο επιστημονικό προσωπικό που προέβλεψε σωστά τις επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στην Ελληνική οικονομία, όταν σχεδόν το σύνολο των οικονομολόγων έπεσαν έξω στις προβλέψεις τους ή προτίμησαν την σιωπή και το ανέμελο κυβερνητικό επιτελείο έδωσε την σκυτάλη της προπαγάνδας στον γραφικό υπουργό Γεωργιάδη και στις εκπομπές του Αυτιά. Έτσι η καημένη η πατρίδα μας, ο λαός μας προσμένει την Ανάσταση, την Άγια Νύχτα, την ανάκαμψη της οικονομίας, την ανάπτυξη από τον Άδωνι που η μόνη σχέση που έχει με την επιστήμη είναι η τέχνη του αναζήτησης Αλβανών και άλλων Βαλκάνιων επενδυτών στην Ομόνοια...
Όταν η Τρόικα έβγαζε αγγελίες για προσλήψεις υπηρετικού προσωπικού στην Ελλάδα και έφτασε η ουρά μέχρι την Ομόνοια από το Σύνταγμα, τον τσίμπησε μια Επιτροπή Αξιολόγησης των τροικανών, των εγχώριων Σοσιαλδημοκρατών, και δεν έπεσαν έξω. Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει και μας έχει και γραμμένους, τι να φοβηθεί ο άνθρωπος, ποντάρει στις φιλίες, στις πλάτες και στην νομική στήριξη του Λοβέρδου.
Και δεν είναι μόνο ο Λοβέρδος,είναι ο κεντρικός Τραπεζίτης, ακαδημαϊκοί, οικονομολόγοι, πανεπιστημιακοί, ολιγάρχες, οι εφοπλιστές, οι αεριτζήδες, η καλή κοινωνία, όλοι στην ουρά για ένα ραντεβού με τον Αδωνη.
Στον δρόμο προς την πλήρη αποβλάκωση της Ελληνικής κοινωνίας που τελειώνει στην κόλαση, δεν υπάρχουν διόδια, η διαδρομή είναι δωρεά της λούμπεν ολιγαρχίας που πληρώνει από το υστέρημα της, την ενημέρωση μας, την ψυχαγωγία μας από τα ΜΜΕ, τα συσσίτια των αστέγων, τα εμβόλια, τα φάρμακα και τα φιλανθρωπικά επιδόματα των φτωχών.
*Ο Αποστόλης Λουλουδάκης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΜέΡΑ25 - ΟΒ Ηρακλείου