Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Θα επιχειρήσω μια υποκειμενική (και μη δεσμευτική για κανέναν συνάδελφο ή συναδέλφισσά μου) αποτίμηση του αποτελέσματος των εκλογών για την ανάδειξη νέων οργάνων διοίκησης στο 38ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Βασικό συμπέρασμα είναι ότι: κανένα εκλογικό αποτέλεσμα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να αντιστοιχηθεί με την εικόνα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Και τούτο διότι το συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα και ακηδεμόνευτο σε σημαντικό βαθμό είναι και η σχέση συνδικάτου–κοινωνίας είναι και πρέπει να παραμείνει αδιαμεσολάβητη.
Αν ίσχυε το αντίθετο, τότε οι παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΕΝΟΤΗΤΑ θα έπρεπε αθροιστικά να αναδειχθούν πρώτες δυνάμεις, οι παρατάξεις ΕΜΕΙΣ-ΑΡΚΙ (Ν. Φωτόπουλος) και ΕΑΚ (Βασιλόπουλος) αθροιστικά θα έπρεπε να είναι δεύτερες, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΠΑΣΚΕ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ) τρίτη και η ΔΑΣ- ΠΑΜΕ τέταρτη.
Στο συνδικαλιστικό κίνημα σημαντικό ρόλο παίζουν τα ίδια τα πρόσωπα, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά τους, και κυρίως η καθημερινή επαφή που έχουν με τους ανθρώπους που εκπροσωπούν. Οι δε παρατάξεις συγκροτούνται όχι με βάση την πολιτική - ιδεολογική ομοιογένεια των εργαζομένων ή την κομματική «καθαρότητα» των παρατάξεων (αν και αυτό χωρά μεγάλη συζήτηση για την «ανεξαρτησία» κάποιων παρατάξεων), αλλά με βάση τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων. Εκεί λοιπόν κρύβεται και το μυστικό της «επιτυχίας» ή της «αποτυχίας» κάθε παραταξιακού σχηματισμού.
Εγώ θα μιλήσω για την παράταξη μου την ΠΑΣΚΕ που εν συνεχεία μετεξελίχθηκε σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Η ΠΑΣΚΕ λοιπόν, ηγεμονεύουσα για πολλά χρόνια στο συνδικαλιστικό κίνημα, από το 2003, με πανίσχυρη τότε Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΣΗΜΙΤΗ, ξεκίνησε έντονα τις συζητήσεις πλήρους απογαλακτισμού από τη σφαίρα επιρροής του κόμματος. Οι συζητήσεις αυτές οδήγησαν το 2004 σε Πανελλαδικό Συνέδριο της παράταξης, όπου ομόφωνα αποφασίστηκε η ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη περπατησιά της. Τι σήμαινε αυτό πρακτικά; Ότι τα στελέχη που συγκροτούσαν το δυναμικό της παράταξης πανελλαδικά, ναι μεν ιδεολογικοπολιτικά μπορεί να βρίσκονταν κοντά στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστεράς, αλλά αυτό δε συνεπαγόταν αυτόματα ό,τι ντε και καλά θα έπρεπε να είναι και μέλη του κόμματος. Ή ότι το κόμμα θα υποδείκνυε τη στρατηγική ή τους εκπροσώπους της παράταξης στα συνδικάτα.
Για να υλοποιηθεί εις ολόκληρον αυτή η πολύ σημαντική απόφαση του συνεδρίου της ΠΑΣΚΕ, απαιτήθηκε χρόνος και ασκήσεις ισορροπιών στο εσωτερικό της.
Το 2010, με Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η ΠΑΣΚΕ αντιτάχθηκε στις επιλογές του κόμματος και στη λήψη σκληρών μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής. Εξερχόμενος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ από το Μαξίμου το Φεβρουάριο του 2010, σε συνάντηση με τον Πρωθυπουργό Γ.Α. Παπανδρέου (τη σχέση και την εκτίμηση προς το πρόσωπό του ποτέ δεν έκρυψε), μετά τη λήψη των επαχθών μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση για τους εργαζόμενους , δήλωσε δημόσια στους εκπροσώπους του τύπου ότι: «Λυπάμαι πολύ που στήριξα αυτό το κόμμα».
Από κείνο το σημείο και μετά η ΠΑΣΚΕ ακολούθησε τη δική της αγωνιστική, διεκδικητική και υπεύθυνη πορεία, προς υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, πρωτοστατώντας ενάντια στα μνημόνια και τα μνημονιακά μέτρα με δεκάδες -μαζικής συμμετοχής- απεργίες να λαμβάνουν χώρα εντός του κυβερνητικού κύκλου της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Ταυτόχρονα, η ΠΑΣΚΕ έκανε άνοιγμα σε κάθε δημοκράτη συνδικαλιστή, με ένα κείμενο βασικών αρχών και αξιών, προσδιορίζοντας επακριβώς το ιδεολογικοπολιτικό της πλαίσιο και τον δημοκρατικό της προσανατολισμό, το οποίο συνυπέγραψαν εκατοντάδες συνδικαλιστικά στελέχη από εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες όλης της χώρας. Σε ένα απόσπασμα μάλιστα εκείνης της διακήρυξης βασικών αρχών και θέσεων τονίζαμε:
"Η αυτονομία των συνδικάτων και των παρατάξεων όρος αναγκαίος για το μέλλον του Σ.Κ.
Είναι γεγονός ότι η μεταπολιτευτική συγκρότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε όλα τα επίπεδα στηρίχθηκε στους κομματικούς σχηματισμούς και ως εκ τούτου για πολλά χρόνια οι κομματικές παρατάξεις μετέφεραν τη «φωνή» του κόμματος στη κοινωνία αντί να μεταφέρουν γνήσια και αφιλτράριστα τη «φωνή» της κοινωνίας μέσα στα κόμματα.
Ο σφικτός εναγκαλισμός των κομμάτων στις παρατάξεις και στα συνδικάτα τους στέρησε ζωογόνο οξυγόνο, αξιοπιστία, ανεξάρτητη δράση, ελκτικότητα στους εργαζόμενους.
Η ΠΑΣΚΕ, η μεγάλη παράταξη των εργαζομένων, πρώτη υπερέβη τα κομματικά σύνορα και κατέστησε την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, από υπόθεση μικρών προπαγανδιστικών κύκλων, εφαρμοσμένη πρακτική στο Συνδικαλιστικό Κίνημα.
Η ΠΑΣΚΕ δεν δέχεται μαθήματα αυτονομίας. Παραδίδει μαθήματα αυτονομίας και σεβασμού στην αυτόνομη στρατηγική του Συνδικαλιστικού Κινήματος. Το έκανε στο παρελθόν, το κάνει με ευθύνη και καθαρότητα και σήμερα.
Χωρίς να κρύψουμε ποτέ τις κομματικές επιλογές μας έχουμε αποδείξει ότι αυτές δεν μας δεσμεύουν και δεν μας καθοδηγούν όταν βρίσκονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας. Το αποδείξαμε στο παρελθόν το αποδεικνύουμε και σήμερα.
· Ανυστερόβουλα εναντιωνόμαστε στις κυβερνητικές επιλογές του μνημονίου.
· Γνήσια προσπαθούμε να εκφράσουμε και να οργανώσουμε τους πόθους και τις προσδοκίες των εργαζομένων.
· Προκαλούμε όποια άλλη παράταξη να μας θυμίσει την έστω και μια φορά αγωνιστική εναντίωσή της στην πολιτική του κόμματος που πρόσκειται.
Αυτή ήταν, είναι και θα είναι η στάση μας και στο μέλλον.
Δεν είμαστε το κομματικό παράρτημα μέσα στα συνδικάτα.
Είμαστε το πιο δυναμικό, το πιο παραγωγικό, το πιο αγωνιστικό κομμάτι της μεγάλης προοδευτικής παράταξης. Λειτουργούμε και καθοριζόμαστε με όρους παράταξης που η δύναμη και οι δεσμεύσεις της πηγάζουν αποκλειστικά και μόνο από τη θέληση και τα συμφέροντα της πιο προοδευτικής κοινωνικής δύναμης: της εργασίας.
Αυτή την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ δεν την εκχωρούμε σε κανέναν. Είναι η δύναμη, η δυναμική, η ελπίδα μας.
Όσο γρηγορότερα το αντιληφθούν ποικιλώνυμα «κέντρα» και »κύκλοι» είτε κυβερνητικοί, είτε αντιπολιτευόμενοι, είτε «δημοσιογράφοι» σε διατεταγμένη υπηρεσία, τόσο καλύτερα».
Αυτή η στάση της ΠΑΣΚΕ ήταν που εκτιμήθηκε από τους εργαζόμενους τα σκληρά, τα «πέτρινα» χρόνια των μνημονιών".
Και πάμε στο πιο πρόσφατο παρελθόν και στο σήμερα. Από το 2018 και μετά, η ΠΑΣΚΕ άρχισε να υλοποιεί μια νέα και πιο ωφέλιμη και παραγωγική για τους εργαζόμενους στρατηγική. Διαπιστωμένης -τα χρόνια της αυτόνομης πορείας της- της συσπείρωσης στο δυναμικό της χιλιάδων εργαζομένων που παρά τη διαφορετική πολιτική τους ταυτότητα, στις εκλογές των συνδικάτων εμπιστεύονταν την ΠΑΣΚΕ, αποφασίστηκε μια πιο ουσιαστική διεύρυνση. Έτσι λοιπόν, η ΠΑΣΚΕ, με πρωτοβουλία του επικεφαλής της και προέδρου της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλου, απευθύνθηκε δημόσια σε κάθε δημοκράτη εργαζόμενο και συνδικαλιστή που οραματιζόταν και επιθυμούσε μια μεγάλη, πλειοψηφική, δημοκρατική και ανοιχτή παράταξη στο συνδικαλιστικό κίνημα. Απευθύνθηκε μάλιστα με τρόπο καθαρό και έντιμο, αντιμετωπίζοντας κάθε συναδέλφισσα και συνάδελφο με βάση τα προβλήματα στο χώρο εργασίας και όχι την κομματική ταυτότητα, το κόμμα ή το χρώμα.
Ήδη από το 2019, δημοκράτες συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, κομματικά ενταγμένοι σε διαφορετικά κόμματα, άρχισαν να συσπειρώνονται στην ΠΑΣΚΕ. Τα γεγονότα με τα επεισόδια στα εκλογικά συνέδρια της ΓΣΕΕ το 2019, μπορεί να πει κανείς ότι λειτούργησαν και ως «επιταχυντές» της αναγκαιότητας δημιουργίας μιας μεγάλης και ισχυρής παράταξης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Έτσι, το 2020, στο 37ο Πανελλαδικό Συνέδριο, η ΠΑΣΚΕ προχώρησε σε μια ρηξικέλευθη ενέργεια. Άλλαξε την ονομασία της από ΠΑΣΚΕ σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και προχώρησε στο πρώτο σημαντικό και αναγκαίο βήμα για τη δημιουργία της μεγάλης παράταξης. Δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτό. Τήρησε τις δεσμεύσεις της και εξέλεγξε με το ψηφοδέλτιο της ανθρώπους που ενώ προέρχονταν από άλλους ιδεολογικοπολιτικούς χωρίς, πλην όμως μοιράζονταν μαζί μας κοινές αγωνίες, ιδέες και οράματα για την επόμενη μέρα του συνδικαλιστικού κινήματος.
Το επόμενο βήμα ακολούθησε στο 38ο συνέδριο, οι εργασίες του οποίου ολοκληρώθηκαν μόλις χθες. Δεκάδες δημοκράτες συνδικαλιστές, εξέφρασαν την ισχυρή βούλησή τους για αλλαγή πορείας στο συνδικαλιστικό κίνημα και συσπειρώθηκαν κάτω από την ομπρέλα της ΔΗ.ΣΥ.ΣΥ.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το αποτέλεσμα συνοδεύτηκε και από σημαντική ανανέωση στο στελεχιακό δυναμικό της ΔΗ.ΣΥ.ΣΥ, σε ποσοστό που υπερβαίνει το 35%. Νέα στελέχη, άνδρες και γυναίκες, με όρεξη για δουλειά, εισήλθαν στη νέα Διοίκηση της ΓΣΕΕ.
Η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη. Όσο μεγαλώνει η παράταξή μας, όσο συσπειρώνονται ευρύτερες δυνάμεις μαζί μας, άλλο τόσο γιγαντώνεται και η ευθύνη. Να μην διαψεύσουμε λοιπόν τις προσδοκίες και τις ελπίδες του κόσμου της μισθωτής εργασίας. Κυρίως των νέων και επισφαλών εργαζομένων που περιμένουν από εμάς πολλά. Να επαναφέρουμε, μέσα από τους αγώνες μας, το προστατευτικό πλαίσιο σε εκείνο το επίπεδο που θα τους δίνει τη δυνατότητα να μπορούν να οραματιστούν και να χτίσουν ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Να βιώσουν την εργασιακή και την προσωπική ολοκλήρωση που έστω και για λίγο βιώσαμε εμείς πριν από τα μνημόνια. Οι γενιές των αλλεπάλληλων κρίσεων, πρέπει να αποκτήσουν έκφραση στα συνδικάτα και πρόσβαση στα εργαλεία δουλειάς. Να τους πούμε ότι τα συνδικάτα υπάρχουν, είναι εδώ για εκείνους και εκείνες. Με χαρά να τους υποδεχθούμε και να τους δείξουμε πώς να διεκδικούν, πώς να κερδίζουν και να κατακτούν. Να τους πούμε ότι η μεγάλη παράταξη μας χωρά όλες και όλους τους δημοκράτες.
Σχόλια
