Η κυπριακή παροιμία λέει « η αλεπού εχώνετουν και νούρος εφαίνετουν…»
Στην περίπτωση του Casino Rio φαίνεται ότι παίζονται άσχημα παιχνίδια σε βάρος των εργαζομένων και της τοπικής κοινωνίας της Αχαΐας, με πρωταγωνιστές τον ιδιοκτήτη Κώστα Πηλαδάκη και τον φερόμενο ως εκπρόσωπο κάποιων επενδυτών Πέτρο Μυλωνά. Και λέμε ότι στα; μάτια μας φαίνεται να παίζονται άσχημα παιχνίδια διότι το τελευταίο πεντάμηνο και οι δύο δήλωναν ότι αποσύρουν το ενδιαφέρον τους για το Casino Rio, αφήνοντας την επιχείρηση στο έλεος των συνεπειών του νόμου και τους εργαζόμενους απλήρωτους, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι πρόκειται για μια "τελειωμένη" υπόθεση δίχως επιστροφή.
Αυτή η στάση τους είχε ως αποτέλεσμα η ΕΕΕΠ να αποφασίσει στις 21 Σεπτέμβρη-μειοψηφούντος του Προέδρου Δ. Ντζανάτου- οριστική ανάκληση της άδειας λειτουργίας του Καζίνο, εξέλιξη που σύμφωνα με πληροφορίες αιφνιδίασε τους κ.κ. Πηλαδάκη και Μυλωνά, οι οποίοι ναι μεν δημόσια έδειχναν αδιάφοροι για την τύχη του Καζίνο Ρίο (σ.σ. ο κ. Μυλωνάς είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι αποσύρει το ενδιαφέρον του για το συγκεκριμένο καζίνο και συνεχίζει μόνο με την επένδυση σε Αλεξανδρούπολη και Κέρκυρα), αλλά από την άλλη δεν παρέδιδαν στο Ελληνικό Δημόσιο την άδεια και την κρατούσαν στην κατοχή τους καθώς είχαν "διαβεβαιώσεις" ότι επίκειται άλλη μια προσωρινή ανάκληση της αδείας και οριστική όπως τελικά αποφάσισε η ΕΕΕΠ πλειοψηφικά.
Το "σχέδιο" ήταν απλό και "διαβολικό", σύμφωνα με μύστες της αγοράς των καζίνο. Να παραμένει κλειστό το Καζίνο Ρίο και κανένας εκ των πιστωτών να μην ελπίζει σε είσπραξη των οφειλομένων του. Πολλώ δε μάλλον οι εργαζόμενοι που είναι όμηροι μιας κατάστασης για την οποία βασικοί υπαίτιοι είναι άλλοι.
Και ξαφνικά, όταν τα περιθώρια άρχισαν να στενεύουν και οι εξελίξεις να βαίνουν εκτός του βασικού σχεδιασμού, επανεμφανίστηκαν τόσο ο κ. Πηλαδάκης, όσο και ο κ. Μυλωνάς...με έντονο "άγχος" και "αγωνία" για την τύχη του Καζίνο. Ο δεύτερος με μια επιστολή προς το προσωπικό όπου λίγο πολύ τους ζητά να κουρέψουν κατά 75% τις απαιτήσεις με προοπτική να λάβουν το υπόλοιπο 25% μελλοντικά και σε κάθε περίπτωση όχι πριν από την (αβέβαιη) έγκριση ενός νέου σχεδίου εξυγίανσης. Ο δε πρώτος με  συνέντευξη (κονσέρβα) σε τοπική εφημερίδα, όπου λίγο πολύ ξανασυστήνεται στο αναγνωστικό κοινό με αρκετή δόση...από ταινία με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Νίκο Ξανθόπουλο...
Μάλιστα, η πρόταση του κ. Μυλωνά έχει ως στόχο να προσελκύσει τους πιο ευκολόπιστους εκ των εργαζομένων και αφού διασφαλίσει τη συναίνεσή τους, μετά να ανοίξει νέα διαπραγμάτευση με τους πιο σκληροπυρηνικούς που εντάσσονται σε δύο ομάδες. Στην πλειοψηφική ομάδα του Σωματείου των Εργαζομένων και σε μια μικρότερη που πρόσκειται στο ΚΚΕ. Εκεί, οι πηγές μας λένε ότι οι επενδυτές έχοντας προηγουμένως διασφαλίσει τη συναίνεση μερίδας εργαζομένων (35-45 τον αριθμό) σε γενναίο κούρεμα οφειλών, θα προσφέρουν κάτι παραπάνω σε όλους όσοι εντάσσονται στις παραπάνω ομάδες και δεν διατίθενται να συναινέσουν δίχως νομικές διασφαλίσεις.  Δικηγόρος που εκπροσωπεί εργαζόμενους, μας δήλωσε ότι: "κανένα σχέδιο εξυγίανσης δεν πρόκειται να περάσει από τα δικαστήρια της Πάτρας, όσο θα υπάρχει έστω και ένας εργαζόμενος σε αντιδικία με την εταιρεία".  Κάτι ανάλογο συνέβη και τους περασμένους Φεβρουάριο και Μάρτιο. Οι ως άνω δύο ομάδες κατέληξαν σε συμφωνία, ενώ "ριγμένοι" της υπόθεσης βρέθηκαν όσοι δεν υπέγραψαν καμία από τις δύο συμφωνίες ρύθμισης των αξιώσεων των εργαζομένων.
Εμείς αναρωτιόμαστε βέβαια για πόσο καιρό οι κ.κ. Πηλαδάκης και Μυλωνάς σκόπευαν να κρατούν ομήρους τους 210 εργαζόμενους σε ένα κλειστό καζίνο για να τους οδηγήσουν στη σημερινή κατάσταση; Ευτυχώς που η απόφαση της ΕΕΕΠ τους οδήγησε να αποκαλυφθούν από μόνοι τους και να προσέλθουν με "δώρα" στα χέρια...