Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Ο συνδικαλιστής Δημήτρης Καραγεωργόπουλος με ένα post στο λογαριασμό του στο Facebook μας, με αρκετή δόση ειλικρίνειας, μας εξηγεί πως μπορεί οι παραδοσιακές απόψεις της παιδείας να επικεντρώνονται στα ακαδημαϊκά επιτεύγματα, τα πτυχία και τα επίσημα προσόντα, ωστόσο, μια πιο ολιστική αντίληψη βλέπει την παιδεία ως ένα δια βίου ταξίδι μάθησης, που περιλαμβάνει όχι μόνο την ακαδημαϊκή γνώση αλλά και την ηθική και κοινωνική κατανόηση.Αναφερόμενος σε ένα μήνυμα που έλαβε από έναν νέο 26 ετών, εξηγεί πως η παιδεία, με την πιο βαθιά της έννοια, δεν αφορά μόνο τη συσσώρευση γνώσεων και πτυχίων.
Διαβάστε παρακάτω το περιεχόμενο της ανάρτησής του:
"Μου στέλνει μήνυμα σήμερα στο messenger ένας πιτσιρικάς 26 ετών και με ρωτά: «Συγνώμη για την ερώτηση, τι έχετε τελειώσει; Σας διαβάζω καιρό τώρα, σας παρακολουθώ στις συνεντεύξεις και τις δηλώσεις σας και μου αρέσει όπως τα γράφετε και τα λέτε».
Του απάντησα: «τίποτα». Νόμιζε ότι του έκανα πλάκα, όταν του έγραψα ότι δε διαθέτω κάποιο αξιόλογο ακαδημαϊκό τίτλο.
Βλέπετε έτυχε να δουλεύω από μικρό παιδί και να μην αποκτήσω κάποιο «βαρύ» πτυχίο. Για την ακρίβεια δεν το επεδίωξα, καθώς η δική μου νεανική πορεία συνδυάστηκε με την προσπάθεια επιβίωσης, με ατέλειωτες εργατοώρες εργασίας. Το δικό μου βιογραφικό είναι γεμάτο με «τίτλους» εργασιακούς, τίτλους κοινωνικών αγώνων.
Ποτέ μου όμως δε σνόμπαρα τη γνώση. Το αντίθετο. Η προσπάθεια μου για απόκτηση της γνώσης και της εξειδίκευσης ήταν, είναι και θα είναι διαρκής. Μόλις ισορρόπησα εργασιακά, μόλις βρήκα τα επαγγελματικά, κοινωνικά και οικογενειακά μου βήματα (πολύ νωρίς η αλήθεια είναι, όλα τα έκανα νωρίς), η δίψα για μάθηση άρχισε να γίνεται αστείρευτη. Άρχισα να «ρουφάω» τα βιβλία το ένα μετά το άλλο. Βιβλία νομικής, κοινωνιολογίας, οικονομικών και πολιτικών επιστημών, λογοτεχνίας, ψυχολογίας, πληροφορικής…ότι υπήρχε εκεί έξω και ήταν άξιο μελέτης, το «χτύπαγα». Το διάβαζα με δίψα ξανά και ξανά, μέχρι να κατανοήσω και την τελευταία έννοια. Μιλάμε για πολύ διάβασμα και παραγωγικό ξενύχτι. Μήνες και χρόνια διαβάσματος. Με κάθε τι που καταπιανόμουνα, μελετούσα ότι υπήρχε σχετικό.
Παράλληλα, δεν υπάρχει σεμινάριο, ημερίδα, συνέδριο, σε Ελλάδα και Εξωτερικό που να μου προσφέρει έστω και την ελάχιστη βελτίωση των δεξιοτήτων μου στις νέες τεχνολογίες και να μην το παρακολουθήσω.
Ο συνδικαλισμός, ήρθε και αυτός νωρίς στη ζωή μου. Σε ηλικία 17 ετών πρωτοεντάχθηκα σε συνδικάτο, στα 20 ήμουν ήδη εκλεγμένος σε πρωτοβάθμιο σωματείο, στα 22 ετών ήμουν Γενικός Γραμματέας δευτεροβάθμιας Ομοσπονδίας. Η θέση απαιτητική. Συναντήσεις σε υπουργεία και οργανισμούς, παραστάσεις σε δικαστήρια και επιθεωρήσεις εργασίας, διαπραγματεύσεις για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με σκληροτράχηλους εργοδότες και τα golden boys τους. Δεν υπήρχε ούτε δευτερόλεπτο για χάσιμο. Η ανάγκη αυτοβελτίωσηςδεν ήταν μόνο μια αναγκαιότητα, αλλά και υποχρέωση. Υποχρέωση να σταθώ στο ύψος της ευθύνης εκπροσώπησης χιλιάδων ανθρώπων που ανέμεναν από εμένα πράγματα.
Η συνέχεια της πορείας μου είναι γνωστή. Μέσα από αυτή τη διαδικασία αποκτήθηκαν οι εμπειρίες και οι παραστάσεις που με διαμόρφωσαν ως κοινωνική και συνδικαλιστική οντότητα.
Και μπορεί οι παραδοσιακές απόψεις της παιδείας να επικεντρώνονται στα ακαδημαϊκά επιτεύγματα, τα πτυχία και τα επίσημα προσόντα, ωστόσο, μια πιο ολιστική αντίληψη βλέπει την παιδεία ως ένα δια βίου ταξίδι μάθησης, που περιλαμβάνει όχι μόνο την ακαδημαϊκή γνώση αλλά και την ηθική και κοινωνική κατανόηση.
Η παιδεία, με την πιο βαθιά της έννοια, δεν αφορά μόνο τη συσσώρευση γνώσεων και πτυχίων. Αφορά το πώς εφαρμόζουμε αυτή τη γνώση στις αλληλεπιδράσεις μας με τους άλλους. Η αληθινή απόδειξη της εκπαίδευσής ενός ανθρώπου φαίνεται στην ικανότητά του να αντιμετωπίζει τους άλλους με σεβασμό, ενσυναίσθηση και κατανόηση. Αυτή η προοπτική μάς προκαλεί να επανεξετάσουμε τους ορισμούς μας για την εκπαίδευση, δίνοντας την ίδια σημασία στον χαρακτήρα και την ηθική ανάπτυξη με τα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά επιτεύγματα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια κοινωνία όπου η παιδεία είναι πραγματικά μια δύναμη για θετικές αλλαγές, τόσο εντός των ατόμων όσο και στην ευρύτερη κοινότητα.
Υ.Γ. Η απόκτηση πτυχίου στην εποχή μας είναι κάτι που ο καθένας μπορεί να πάρει ακόμα και σε μεγάλη ηλικία μέσω του Ανοιχτού Πανεπιστημίου ή και με άλλους τρόπους. Και είναι πολλοί αυτοί που και μετά τα 50, προσβλέποντας σε καλύτερο μισθό ή καλύτερη σύνταξη ή καλύτερη θέση, μπαίνουν στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και ξαφνικά, κάποιοι ακόμα και μέσα στην ασημαντότητά τους, προβάλλουν και αξιώσεις. Για εμένα η απόκτηση πτυχίου είναι μέσα στα άμεσα σχέδιά μου. Όχι γιατί το έχω ανάγκη για την επαγγελματική μου καριέρα. Είναι απλά για εμένα άλλο ένα στοίχημα. Ότι μπορώ να το καταφέρω και αυτό. Μια πρόκληση πρόσθετης γνώσης και μια επιβεβαίωση όλων όσων μέχρι σήμερα έχω κατακτήσει γνωσιακά".
"Ο Δημήτρης Καραγεωργόπουλος είναι εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα, συνδικαλιστής, εκλεγμένος στο Προεδρείο της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας και Εκπρόσωπος Τύπου αυτής"
Σχόλια
