Business Unusual Award για τον Σπ. Θεοδωρόπουλο - To success story

Μια ακόμη διάκριση ήρθε να προστεθεί στο ήδη πλούσιο παλμαρέ του επιχειρηματία Σπύρου Θεοδωρόπουλου. Το Alba Graduate Business School, The American College of Greece, αναγνωρίζοντας την εντυπωσιακή επιχειρηματική του δραστηριότητα, η οποία αναμφισβήτητα ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, απένειμε στον Mr. Chipita (όπως αποκαλείται ακόμη και σήμερα από πολλούς) το 7th Business Unusual Award. Πρόκειται για μια διάκριση του Alba Graduate Business School με την οποία τιμά προσωπικότητες της χώρας που έχουν μετουσιώσει την επαγγελματική τους επιτυχία σε θετικό αποτύπωμα στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, αποτελώντας λαμπρά πρότυπα προσωπικής και επαγγελματικής συμπεριφοράς με ευρύτερη απήχηση.

Και ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος αποτελεί σίγουρα πρότυπο. Το ήθος, η σκληρή δουλειά του, η διορατικότητα που τον διέπει στον επιχειρηματικό στίβο είναι μερικά μόνο από τα συστατικά του sucess story του το οποίο ξεκίνησε από τότε που ήταν μόλις 10 ετών. Η συνέχεια είναι συναρπαστική και περιλαμβάνει μια "λάθος" παραγγελία σπίρτων, που έγιναν όμως ανάρπαστα, την εξαγορά της μικρής τότε βιοτεχνίας με γαριδάκια Chipita (η οποία πουλήθηκε το 2021 έναντι 2 δισ. δολ.), την καινοτόμο ιδέα παραγωγής τυποποιημένου κρουασάν, την εξαγορά της αλλαντοβιομηχανίας ΝΙΚΑΣ, την είσοδο στη ΜΕΒΓΑΛ αλλά και την εξαγορά της ιστορικής ΙΟΝ. 

Σήμερα, με έναν πλούσιο αριθμό ονομαστών εταιρειών στο χαρτοφυλάκιό του (όπως η ΙΟΝ, η Nίκας, η Wonderplant, η εταιρεία ετοίμων γευμάτων ΑΜΒΡΟΣΙΑ, και η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΥΜΟΙ), αλλά και βλέψεις για νέες σημαντικές εξαγορές, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, μέσω της  Bespoke SGA Holdings, προετοιμάζει το έδαφος για έναν νέο και ισχυρό όμιλο τροφίμων με αρχικά έσοδα περίπου 400 εκατ. ευρώ.

Το success story 

Η αρχή 

O Σπύρος Θεοδωρόπουλος γεννιέται στην Αθήνα το 1958. Από πολύ νεαρή ηλικία έδειξε την κλήση του στο επιχειρείν. Ο πατέρας του είχε την εταιρεία γαλακτοκομικών προϊόντων Recor A.E. και ο νεαρός Σπύρος, 10 ετών τότε, περνούσε στην εταιρία όλο τον ελεύθερό του χρόνο μιας και προτιμούσε να μαθαίνει από πρώτο χέρι.

Η εμπειρία αυτή στάθηκε πολύτιμη, καθώς στα 16 του, χάνει τον πατέρα του και ζει την αγωνία για τον βιοπορισμό της οικογένειάς του. Τελευταία τάξη του σχολείου, ξεκινά να δουλεύει από τα χαράματα στην οικογενειακή επιχείρηση, και αργά το βράδυ μελετά για να μπει στο πανεπιστήμιο.

Το 1976 περνά τρίτος στην ΑΣΟΕΕ. Παρακολουθεί ανελλιπώς τα μαθήματα της σχολής του, χωρίς να λείψει ούτε μία ημέρα από την εταιρεία που διοικούσαν οι θείοι του. Τα όνειρά του ωστόσο έφταναν πολύ πιο μακριά.

Το 1981 παραιτείται και αναλαμβάνει χρέη διευθυντή στην εισαγωγική εταιρεία ζαχαρωδών προϊόντων και παγωτών Aligel. Το 1986, μια χρονιά σταθμό στην καριέρα του, μαζί με τον Άγγελο Ντάβο προχωρούν στη δημιουργία της εταιρείας παραγωγής πραλίνας φουντουκιού Interia. Και ξεκινά να ταξιδεύει στο εξωτερικό, με μάτια και πνεύμα ανοιχτά για τη δημιουργία του δικού του success story.

Τα σπίρτα που έγιναν ανάρπαστα  

Την ίδια χρονιά, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία της κατάργησης του κρατικού μονοπωλίου στα σπίρτα και μπαίνει στην αγορά, εισάγοντας μεγάλες ποσότητες από την Ιταλία. Στο τελωνείο ανακάλυψε πως είχε γίνει λάθος στην παραγγελία, είχαν αποσταλεί σπίρτα πρωτοποριακά για την εποχή, που άναβαν σε κάθε λεία επιφάνεια. Αποφασίζει τελευταία στιγμή να τα εκτελωνίσει με όσα χρήματα διέθετε, και τελικά, για καλή του τύχη… τα σπίρτα γίνονται ανάρπαστα. Τα κοντέινερ έρχονταν και ξανάρχονταν, τα κέρδη εκτοξεύονταν.

«Αγόρασέ την και θα με θυμάσαι»

Έτσι κατάφερε να συγκεντρώσει το πρώτο σημαντικό του κεφάλαιο και αναζητά το επόμενό του βήμα. Η ιδέα να αγοράσει το 50% μιας μικρής βιοτεχνίας που φτιάχνει γαριδάκια με την ονομασία Chipita στο Μοσχάτο, του φάνηκε καλή αλλά και …ακριβή στο πρώτο ραντεβού. Ο ιδιοκτήτης τότε του είχε ψιθυρίσει φεύγοντας «αγόρασέ την και θα με θυμάσαι»… Η φράση αυτή στριφογυρνούσε στο μυαλό του τις επόμενες ημέρες. Αποφάσισε να πάρει το ρίσκο, και επέστρεψε για να πει το μεγάλο ναι. Μια τριετία μετά, το 1989, εξαγοράζει το ποσοστό του συνεταίρου του και όλη η εταιρεία περνάει στον έλεγχό του.

Στα χέρια του Σπύρου Θεοδωρόπουλου η Chipita, από μια μικρή βιοτεχνία που έφτιαχνε γαριδάκια, γίνεται σταδιακά ο πολυεθνικός κολοσσός που γνωρίζουμε όλοι.

Ήθελε να ξεχωρίσει, να κάνει κάτι διαφορετικό. Και το έκανε. Το πρώτο συσκευασμένο κρουασάν.

Από τα γαριδάκια στα κρουασάν 

«Είχα μια μικρή βιοτεχνία που έβγαζα πραλίνα φουντουκιού και υπήρχε μια κρουασαντερί στην Πατησίων, δίπλα στην Ανωτάτη Εμπορική, όπου ήμουν φοιτητής. Πήγα μια μέρα να δω τι κάνει αυτός που αγοράζει τόση πραλίνα.

Αυτός λοιπόν έπαιρνε κρουασάν, έβαζε μέσα την πραλίνα, και τα πούλαγε.

Πήρα ένα, το έφαγα, μου άρεσε, και λέω: Αυτό αν μπορέσουμε κάποια στιγμή να το βιομηχανοποιήσουμε, μπορεί να μας δουν και σε κάτι διαφορετικό από τα γαριδάκια και να μας πάρουν λιγάκι πιο σοβαρά».

19 ραντεβού έκανε με όλους τους μεγάλους επιχειρηματίες της εποχής για να βρει τα κεφάλαια. Όλες αρνητικές. Μέχρι και ο ίδιος σκεφτόταν να εγκαταλείψει την ιδέα θεωρώντας πως για να εισπράττει τόσα όχι, κάτι ήξεραν όλοι οι άλλοι και όχι ο ίδιος...

Το 20ο ραντεβού το 1989 ήταν και το τυχερό του. Το Eurohellenic fund, με τη συμμετοχή της πανίσχυρης σαουδαραβικής οικογένειας Ολαγιάν, του Ιταλού επιχειρηματία De Benedetti, της Alpha Finance και της ΤΙΤΑΝ, δέχθηκε να επενδύσει στην καινοτόμο ιδέα της παραγωγής τυποποιημένου κρουασάν και, εξαγοράζοντας το 50% της Chipita μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, έδωσε στον Θεοδωρόπουλο την ευκαιρία που ζητούσε για να ανοιχτεί στην παγκόσμια αγορά.

Από τότε, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος ανέπτυξε στενή σχέση με την οικογένεια Ολαγιάν, η οποία του παρείχε αμέριστη υποστήριξη σε όλα τα μετέπειτα  επιχειρηματικά του βήματα με την Chipita.

Με τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο στο τιμόνι, η πορεία της Chipita συνεχίστηκε δυναμικά.

Το 1994 μπήκε στο Χρηματιστήριο, γεγονός που συνετέλεσε σημαντικά στο να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο, εντός και κυρίως εκτός συνόρων.  Παράλληλα, η προϊοντική της γκάμα ενισχύθηκε και δημιουργήθηκαν ισχυρές συμμαχίες που έφεραν νέες επενδύσεις, ώστε να διασφαλιστεί η διείσδυση των προϊόντων στις αγορές του εξωτερικού.

Σύντομα, η Chipita έγινε ελληνική πολυεθνική με ηγετικό μερίδιο στις εξαγωγές και ακριβοθώρητες συνεργασίες (π.χ. Pepsico).

Στα χρόνια που ακολούθησαν η εταιρεία απέκτησε εργοστάσια σε 11 χώρες: Βουλγαρία, Τουρκία, Ρουμανία, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία και σύναψε στρατηγικές συμμαχίες σε Σαουδική Αραβία, Μεξικό, Μαλαισία, Ινδία και Αίγυπτο. Είχε παρουσία των προϊόντων της σε 45 χώρες και στις 28 εξ’ αυτών με διαφήμιση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2016 και για μία 5ετία, η Chipita με το 7 DAYS προχώρησε σε συνεργασία με την Euroleague Basketall. Ήταν η πρώτη φορά που Ελληνική εταιρία χορήγησε μια τόσο σημαντική διεθνή διοργάνωση στο χώρο του Αθλητισμού!

Τα Κρουασάν και τα Μίνι Κρουασάν 7 DAYS, το Molto, τα Bake Rolls είναι μερικά μόνο από τα προϊόντα που αναγνωρίστηκαν διεθνώς. Η εταιρία έφτασε να απασχολεί 5.500 εργαζόμενους, και μαζί με τα joint ventures 13.000 εργαζόμενους. Ενώ ο τζίρος της εκτινάχτηκε στα 800 εκατομμύρια ευρώ.

Το 2006 η Chipita συγχωνεύεται με τη ΔΕΛΤΑ, την Goody’s και την Μπάρμπα Στάθης, δημιουργώντας τον όμιλο Vivartia, τα ηνία του οποίου αναλαμβάνει από τον Σεπτέμβριο του 2006 έως τον Οκτώβριο του 2010, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος.

Το 2007, η MIG του Ανδρέα Βγενόπουλου εξαγοράζει τη Vivartia, με τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο να παραμένει στο τιμόνι μέχρι τον Οκτώβριο του 2010, ώσπου μαζί με τον όμιλο Olayan, αλλά και άλλους επιχειρηματίες, σταθερούς συμμάχους του, εξαγοράζει εκ νέου την Chipita σε μια συμφωνία άνω των 730 εκατ. ευρώ.

Τα επόμενα χρόνια η Chipita ανεβαίνει διαρκώς, αυξάνοντας και τους τζίρους, αλλά και τη δυναμική της σε διεθνές επίπεδο. Το γεγονός αυτό, είχε σαν φυσικό επακόλουθο πολλές προτάσεις για την εξαγορά της από τον ανταγωνισμό.

Πωλήθηκε έναντι 2 δισ. δολ. 

Η πιο αξιόλογη πρόταση έγινε από τον κολοσσό της Mondelez. Στην πρώτη της προσφορά (ύψους 1,5 δισ. δολαρίων) η απάντηση του Θεοδωρόπουλου και των Ολαγιάν ήταν αρνητική. Όμως το 2021, όταν η προσφορά έφτασε τα 2.δισ. δολάρια, η πρόταση έγινε δεκτή.

Παράλληλα με την ανάπτυξη της Chipita, δεν μπόρεσε να αντισταθεί και σε άλλες προκλήσεις της αγοράς.

Το 2008 στράφηκε στον πρωτογενή τομέα με χρήση σύγχρονων τεχνικών, ιδρύοντας την Wonderplant μαζί με τους συνεργάτες του επιχειρηματίες Μιχάλη Αραμπατζή, Θέμη Μακρή και Σταύρο Νένδο. Το 2011 ξεκίνησε η λειτουργία της πρότυπης υδροπονικής μονάδας καλλιέργειας ντομάτας με υαλόφρακτα θερμοκήπια στην Πετρούσα Δράμας. Σύντομα, και χάρη στις συνεπείς επενδύσεις μεγάλης κλίμακας που πραγματοποιήθηκαν στην εταιρεία, η Wonderplant εδραιώθηκε ως μια εταιρεία που παρουσιάζει σταθερά κέρδη, παράγει 15.000 τόνους ντομάτας τριών διαφορετικών ποικιλιών ετησίως, ενώ διαθέτει 220 στρέμματα με γυάλινα θερμοκήπια, βοηθητικούς χώρους και συσκευαστήρια 15.000 τ.μ., καθώς και σταθμό Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού-Θερμότητας Υψηλής Απόδοσης (ΣΗΘΥΑ).

O τζίρος της έχει φτάσει τα 50 εκατομμύρια, και απασχολεί 250 εργαζόμενους.

Στα σχέδια της επιχείρησης είναι η άμεση επέκταση της. Το 2017 εξαγοράζει την ιστορική αλλαντοβιομηχανία ΝΙΚΑΣ με στόχο την οικονομική εξυγίανση και μέσα από μια σειρά στρατηγικών κινήσεων, κατορθώνει να τη βγάλει από το περιθώριο και να τη φέρει και πάλι στο επιχειρηματικό προσκήνιο.

Το καλοκαίρι του 2021 πόνταρε επενδυτικά και στον κλάδο των γαλακτοκομικών, αποκτώντας το 21,5% της ΜΕΒΓΑΛ! Παρά το τεράστιο οικονομικό όφελος από τη συμφωνία με τη Mondelez, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος δεν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Τουναντίον, συνέχισε την επιχειρηματική του δραστηριότητα με τον ίδιο ζήλο.

Τα φώτα στην Bespoke 

Τον Μάρτιο του 2022, συστήνει την Bespoke SGA Holdings, πλαισιωμένος για άλλη μια φορά από μια ομάδα έμπιστων συνεργατών και φίλων του!

Ρόλο στη θετική ανταπόκρισή τους στην πρότασή του Θεοδωρόπουλου έπαιξαν δύο πράγματα: η απόλυτα πειστική στρατηγική για μελλοντική ανάπτυξη και επέκταση παγκοσμίως που τους παρουσίασε, αλλά και το γεγονός πως μαζί του η εταιρεία θα παρέμενε σε ελληνικά χέρια.

Η συνεργασία είναι πολύ σημαντική για αυτόν, καθώς θεωρεί την επιχειρηματικότητα ομαδικό σπορ και προτιμάει να προκρίνει πάντα το «εμείς» αντί του εγώ. Εξάλλου, δεν έχει κάνει καμία επιχείρηση μόνος του. Αντιθέτως, είχε πάντα συνεταίρους.

Συνεταίρους στο πρόσωπο των οποίων έδειχνε απεριόριστο σεβασμό, καθώς όπως έχει δηλώσει: «ΣΕΒΑΣΜΟΣ είναι η λέξη-κλειδί στο επιχειρείν. Σεβασμός προς όλους τους Stakeholders μιας επιχείρησης». Επίσης, δεν αρνήθηκε τη συμμετοχή του στα κοινά μέσα από τη δραστηριοποίησή του σε Διοικητικά Συμβούλια συλλογικών οργάνων.

Είναι αντιπρόεδρος του ΣΕΒ και μέλος του ΔΣ τα τελευταία 25 χρόνια, με αρμοδιότητα τα εργασιακά τα τελευταία 10, διαδεχόμενος το ιστορικό στέλεχος του Συνδέσμου Νίκο Αναλυτή.

Κατά το παρελθόν έχει διατελέσει Πρόεδρος της Ένωσης Εισηγμένων Εταιρειών, Αντιπρόεδρος της ΕΧΑΕ, μέλος του ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας και μέλος του ΔΣ της ΔΕΗ.

Για τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο οι επιχειρήσεις δεν είναι δουλειά, αλλά τρόπος ζωής. Για αυτό ακριβώς δεν σκοπεύει να σταματήσει, καθώς πάντα, όπου και αν φτάσει, θα βλέπει μπροστά, θα γνωρίζει ότι υπάρχει κι άλλο

Πηγή: skai.gr

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.