Απορίες για τη «μεγάλη ιδέα» των εξορύξεων

Επί αυτής της νέας «μεγάλης ιδέας» λοιπόν, για τις εξορύξεις και τα υποτιθέμενα γεωστρατηγικά τους οφέλη, η Πρωτοβουλία Κρήτης θέτει τα εξής ερωτήματα:

● Γιατί η κατοχύρωση Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης-ΑΟΖ, θα πρέπει να ταυτιστεί με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων και τα συμφέροντα της πετρελαϊκής βιομηχανίας;

● Η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, η απειλή για την υγεία των κατοίκων του νησιού και οι ολέθριες επιπτώσεις των εξορύξεων σε σημαντικές δραστηριότητες της τοπικής οικονομίας, όπως η πρωτογενής παραγωγή, ο τουρισμός και η αλιεία, γιατί θεωρούνται «ανάπτυξη»;

● Γιατί βαφτίζεται «εθνική στρατηγική» το να ρίχνεις κυριολεκτικά πετρέλαιο στη φωτιά των πολεμικών συρράξεων στο όνομα των ενεργειακών ανταγωνισμών που καίνε τη Μεσόγειο;

● Γιατί η κυβέρνηση μιας χώρας που δεν έχει επαρκώς στελεχωμένα και εξοπλισμένα δημόσια νοσοκομεία, ασφαλείς μεταφορές και οδικό δίκτυο και γενικότερα αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τους πολίτες της, σκορπάει δισεκατομμύρια στην αγορά οπλικών συστημάτων για να προστατεύσει τα τρυπάνια, τις πλατφόρμες εξόρυξης και τα κέρδη των πετρελαϊκών εταιρειών;

● Γιατί το ελληνικό κράτος εξυπηρετεί τα πολεμικά σχέδια εκείνων που εχθρεύονται την ειρήνη και την ευημερία των πολιτών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, επιτρέποντας τη μετατροπή της Κρήτης σε ενεργειακό κόμβο για τα συμφέροντά τους;

● Η ανακήρυξη ολόκληρης της Ελληνικής Τάφρου ως Θαλάσσιας Προστατευόμενης Περιοχής δεν διασφαλίζει τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της χώρας; Αν όχι, τότε γιατί όταν ανακοινώθηκαν προστατευόμενες περιοχές σε Αιγαίο και Ιόνιο, βγήκε το τουρκικό κράτος και έκανε λόγο για «μονομερείς ενέργειες που δυναμιτίζουν το κλίμα»;

● Γιατί υπάρχει ταύτιση με τα συμφέροντα που επιθυμούν γενικευμένο πόλεμο στη γειτονιά μας και δεν προωθούνται πολιτικές για την εδραίωση της ειρήνης στη Μεσόγειο μέσω των αποφάσεων για προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος που θα ακυρώσουν τους ανταγωνισμούς και θα κάνουν εφικτή την αρμονική συνύπαρξη των λαών της περιοχής;

● Τελικά τι ακριβώς θέλουμε; Υδρογονάνθρακες ή τουρισμό, δαπάνες για όπλα ή για την Υγεία; Θέσεις εργασίας παραγωγικές ή υπηρεσιών αναλώσιμες; Ειρήνη ή πόλεμο; Τελικά, ζωή ή θάνατο;

Η ανακοίνωση καταλήγει: Τις απαντήσεις τις ξέρουμε. Γι' αυτό επιλέγουμε τον αγώνα που θα βάλει τέλος στα εγκλήματα της πετρελαϊκής και της πολεμικής βιομηχανίας που λεηλατούν και ματώνουν τον πλανήτη για τα συμφέροντά τους. Ειρήνη στη Μεσόγειο! Πόλεμο σε αυτούς που καταστρέφουν το περιβάλλον και τις ζωές μας! Ούτε βήμα πίσω. Εμείς θα νικήσουμε!