Γυναίκες που «έγιναν» άλογα | ΕΦΣΥΝ

«Horse Me» στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Είδαμε μια τολμηρή χορευτική/εικαστική παράσταση της Σοφίας Μαυραγάνη και της Τζάνις Ράφα, που θέτει τον προβληματισμό σχετικά με τους όρους συμβίωσης ανθρώπινης και ζωικής φύσης.

Είναι πραγματικά αδιανόητο να υπάρχουν τέτοιοι καλλιτέχνες στον χώρο του χορού και ακόμα έως σήμερα το υπουργείο Πολιτισμού να μη λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν την εργασία τους. Εξ ου και «αναγκαστικά» απαιτούνται ιδιωτικές δράσεις όπως το «Onassis Dance Days» (ΟDD) της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Σε αυτές τις μέρες, που ξεκίνησαν από την προηγούμενη εβδομάδα και ολοκληρώθηκαν χθες Κυριακή, είδαμε το «Horse Me» σε χορογραφία Σοφίας Μαυραγάνη και art direction από την Τζάνις Ράφα. Μια εικαστική/χορευτική παράσταση με τρεις εκπληκτικές χορεύτριες (Μαρία Βούρου, Κωνσταντίνα Μπάρκουλη, Παγώνα Μπουλμπασάκου) που μεταμορφώνονται από γυναίκες σε άλογα, από άλογα σε dominatrix πλάσματα της επιβολής, της υπακοής, της εξημέρωσης, της επίδειξης, της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας, της υποδούλωσης, της υποταγής, της ομορφιάς, του θανάτου μετά από ασθένεια ή τραυματισμό. Μαζί τους είναι η υψίφωνος Λητώ Μεσσήνη σε μια εκπληκτική ερμηνεία (τόσο οπτικοκινητική όσο και φωνητική). Η πρωτότυπη μουσική είναι της Θάλειας Ιωαννίδου και δρα εξίσου πρωταγωνιστικά στο έργο.

Ενα έργο όπου χλιμιντρίσματα, καλπασμοί, πτώσεις, σαδιστικοί δεσμοί, βασανισμός, λατρεία μπλέκονται ως ά-φυλα ά-λογα σε ένα ανθρωποκεντρικό παιχνίδι εξουσίας, που (στα μάτια μας έστω) περιγράφει πλήρως τα όσα ζούμε στο σήμερα τόσο ως γυναίκες όσο και ως πολίτες ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνικότητας και ιδεολογίας. «Η παράσταση στηρίζεται στην παραδοχή ότι το άλογο, εξημερωμένο και πλήρως ενταγμένο στις δραστηριότητες του ανθρώπου, είναι μια πειθαρχημένη κατασκευή» μας λέει η χορογράφος Σοφία Μαυραγάνη. «Φέρει μια ταυτότητα που την έχουν χτίσει οι ανθρώπινες επιθυμίες και αδυναμίες. Το έργο είναι σύνθετο και πολυδιάστατο όχι μόνο λόγω της θεματικής του, της κινησιολογικής του πρότασης, αλλά και λόγω του συνδυασμού των ιδεών και εικόνων δύο μυαλών και δύο καλλιτεχνικών πρακτικών (της Τζάνις και της δικής μου). Τις έννοιες της κυριαρχίας, της υπακοής, της εξημέρωσης, της αδάμαστης, αχαρτογράφητης φύσης τις τοποθετήσαμε μέσα στο έργο, τις ανακατέψαμε και τουλάχιστον εγώ τώρα αρχίζω να “καταλαβαίνω” το πλέγμα που έχει στηθεί. Το “Horse Me” είναι ένας ζωντανός διάλογος: μέσα από διφορούμενες καταστάσεις, αντικρουόμενες έννοιες και σώματα σε διαρκή μετάβαση θέτει τον προβληματισμό γύρω από τις αξίες που έχουν διαμορφώσει τον δυτικό κυρίαρχο πολιτισμό και αναρωτιέται σχετικά με τους όρους συμβίωσης ανθρώπινης και ζωικής φύσης. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει για μένα η συνειδητοποίηση ότι η κατάσταση υποταγής και υπακοής “επιβάλλεται” ακόμα και μέσα από πλαίσια αγάπης και συνήθειας. Ταυτόχρονα η διεκδίκηση του να παραμείνει ένα σώμα ανεξερεύνητο και αδάμαστο απαιτεί πολύ μεγάλη αντίσταση και επιμονή στην ανυπακοή» καταλήγει.

♦ Οι παραστάσεις στη Στέγη ολοκληρώθηκαν, ενώ η έκθεση της Τζάνις Ράφα, «We Betrayed the Horses/Eμείς που προδώσαμε τα άλογα», συνεχίζεται στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) έως τις 5 Οκτωβρίου.