The Raveonettes: Δεν θέλουμε να ζούμε στο παρελθόν

Είκοσι χρόνια μετά το Pretty in Black, οι The Raveonettes επιστρέφουν όχι απλώς για να αναπολήσουν, αλλά για να αποδείξουν ότι η μουσική μπορεί να είναι αειθαλής όταν κουβαλά την αλήθεια της εποχής της.

Ο Sune Rose Wagner, με την ίδια στοχαστική ενέργεια που χαρακτηρίζει τα τραγούδια του, μιλά στην efsyn city για το «ροζ» παρελθόν, το σκοτεινό παρόν και ένα μέλλον που δεν χτίζεται πάνω σε τάσεις, αλλά σε zeitgeist, στο πνεύμα του σήμερα που ζητά κάτι πιο βαθύ από απλή αναβίωση του παρελθόντος.

Το Pretty in Black κλείνει φέτος 20 χρόνια. Ποια συναισθήματα ξυπνούν όταν επιστρέφετε σε εκείνη την εποχή;

Αυτό που μας έρχεται στο μυαλό και στην καρδιά είναι ότι ο χρόνος είναι μια παράξενη έννοια, και είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψεις πως έχουν περάσει δύο δεκαετίες. Το Pretty in Black ήταν μέρος μιας καταιγιστικής περιόδου για εμάς, τα πρώτα τρία χρόνια της μπάντας και της καριέρας μας. Είχαμε υπογράψει με την Columbia Records στις ΗΠΑ και κυκλοφορήσαμε τα τρία πρώτα μας άλμπουμ σε σύντομο χρονικό διάστημα, περιοδεύοντας εκτενώς σε όλο τον κόσμο. Ήταν μια γιορτινή περίοδος που μας έκανε να νιώσουμε πως γινόταν πραγματικότητα το όνειρό μας. Έτσι, οι μνήμες του τότε, κουβαλάνε μέσα τους μια αίσθηση νιότης, ονείρων και rock’n’roll τρόπου ζωής. Όλο αυτό μοιάζει κάπως θολό σήμερα!

Τι σας ενέπνευσε να ξανασχοληθείτε με αυτό το άλμπουμ και να το τιμήσετε στην περιοδεία σας;

Αισθανόμαστε ότι κάθε άλμπουμ μας είναι αρκετά διαφορετικό. Για παράδειγμα, το Pretty in Black είναι αυτό που αποκαλούμε το «καθαρό» μας άλμπουμ, μιας που σχεδόν δεν έχει παραμόρφωση ή fuzz. Ήταν μια φάση όπου θέλαμε να πειραματιστούμε με τέτοια ηχοχρώματα και αυτό έχει μια ιδιαίτερη γοητεία στα μάτια μας. Επειδή τιμήσαμε και το Whip It On όταν έκλεισε 20 χρόνια, πιστέψαμε πως τώρα ήρθε η σειρά του PIB να λάβει την δική του τιμητική περιοδεία!

Κοιτώντας πίσω, πώς βλέπετε τη θέση του Pretty in Black μέσα στη συνολική σας δισκογραφία;

Έχει μια παιχνιδιάρικη, γοητευτική, διασκεδαστική, σχεδόν "ροζ" πλευρά, με το Love in a Trashcan να είναι φυσικά το απόλυτο κέντρο βάρους. Ταυτόχρονα, διαθέτει το διαχρονικό στοιχείο, καθώς περιέχει κομμάτια όπως το εναρκτήριο The Heavens που ηχεί ακόμη φρέσκο και επίκαιρο όπως τότε. Φυσικά, δεν μπορώ να μην αναφέρω τις συνεργασίες με εμβληματικές μορφές όπως η Ronnie Spector, η Moe Tucker και ο Martin Rev.

Πάντα ακροβατούσατε ανάμεσα στη γλυκύτητα και το χάος, τη μελωδία και την παραμόρφωση. Πόσο συνειδητός είναι αυτός ο αντιθετικός συνδυασμός;

Είναι συνειδητός με την έννοια ότι είναι αυτό που φυσικά μας ελκύει. Να υπάρχουν δηλαδή αντιθέσεις μέσα στη μουσική μας, όπως όταν οι γλυκές μελωδίες συνδυάζονται με στίχους προκλητικούς ή "ενοχλητικούς" για κάποιους. Νομίζω ότι αυτό μας βγαίνει αυθόρμητα, ένα έντονο παιχνίδι ανάμεσα στην έλξη και την ώθηση.

Τι μπορούν να περιμένουν οι ακροατές στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη από το setlist αυτής της επετειακής περιοδείας;

Δεν είναι μόνο επετειακό setlist. Παρουσιάζουμε και υλικό από την πιο πρόσφατη κυκλοφορία μας Pe’ahi II, και γενικά προσεγγίζουμε το set σαν ένα best of. Όλες οι δημιουργικές μας περίοδοι εκπροσωπούνται ισάξια!

Πρόσφατα ολοκληρώσατε ένα χειμερινό residency στην Κοπεγχάγη. Τι σας δίδαξαν αυτές οι συναυλίες για το που βρίσκεστε εσείς και το κοινό σας;

Το residency στην Κοπεγχάγη σχεδιάστηκε για να είναι ακουστικό και οικείο. Τελικά δεν ήταν τελείως ακουστικό βέβαια, καθώς δεν μπορούσαμε να μην βάλουμε λίγη φασαρία! Ξέρεις, είχαμε κάνει μία παύση πέντε ετών, και ξαναξεκινήσαμε με λίγες συναυλίες, μόλις το 2022, που μάλιστα συνέπεσαν με τα 20 χρόνια του Whip It On. Η μουσική μας και η αγάπη που νιώσαμε από το κοινό ήταν αυτά που μας επανέφεραν στην ενεργό δράση, ούτως ή άλλως. Έχουμε τους πιστούς fans που μας ακολουθούν από την αρχή, αλλά το συναρπαστικό είναι ότι προέκυψαν και νεότεροι, από τη νέα γενιά που όπως καταλαβαίνεις, δεν μας είχε δει ποτέ live! Αυτό είναι συναρπαστικό!

Το Pe’ahi 2 είναι το πρώτο σας άλμπουμ εδώ και οκτώ χρόνια. Πώς νιώσατε επιστρέφοντας στο στούντιο μετά από τόσο καιρό;

Και οι δύο νιώσαμε έμπνευση να δημιουργήσουμε ξανά μαζί, οπότε δεν χρειάστηκε καν δεύτερη σκέψη. Νιώσαμε ότι έχουμε ακόμα πράγματα να πούμε μέσα από τη μουσική μας.

Το πρώτο Pe’ahi είχε πολύ προσωπική θεματολογία. Το Pe’ahi 2 κινείται στο ίδιο συναισθηματικό μοτίβο;

Το Pe’ahi II είναι ένα μείγμα του παρελθόντος και του παρόντος των Raveonettes. Γεφυρώνει τις δύο πρώτες δεκαετίες μας με τις επόμενες που θα έρθουν!

Ηχογραφήσατε στο Νάσβιλ, στο Λος Άντζελες και στην Κοπεγχάγη. Πώς επηρέασε η κάθε πόλη τον ήχο του άλμπουμ;

Αυτές οι πόλεις είναι τα σπίτια μας. Είναι δύσκολο να συμπεράνουμε το πως και αν διαμόρφωσαν τον ήχο του άλμπουμ. Περισσότερο ήταν η εμπειρία των ζωών μας που αποτυπώθηκε εκεί μέσα.

Με τη μουσική σας να βασίζεται κυρίως στη νοσταλγία και την αναβίωση, αναρρωτιέμαι πως ερμηνεύετε την έννοια του μέλλοντος και πως οραματίζεστε το μέλλον των Raveonettes το 2025.

Κοίταξε, είμαστε νοσταλγικοί, αλλά δεν θέλουμε να ζούμε στο παρελθόν. Είναι περίεργο, γιατί αυτό το άλμπουμ περιέχει και κάποια παλιά, ξεχασμένα τραγούδια που βγάλαμε από το συρτάρι. Αλλά νιώσαμε ότι τώρα ήταν η σωστή στιγμή γι’ αυτόν τον δίσκο, αυτά τα τραγούδια, για τους ήχους και τις ατμόσφαιρες που θα συναντήσει μέσα σε αυτά ο ακροατής. Είναι ένα zeitgeist (σ.σ.: το πνεύμα της εποχής) που δεν σχετίζεται απαραίτητα με τη νοσταλγία και την αναβίωση του παρελθόντος, παρόλο που -όπως σωστά επεσήμανες- αυτη η αίσθηση υπάρχει σε ένα μεγάλο μέρος του υλικού μας. Όλοι νιώθουμε την ανάγκη να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα του κόσμου σήμερα, οπότε, προτείνουμε σε όλους να αφεθούν ελεύθερα στη νοσταλγία. Ωστόσο υπάρχει και μια ένταση, μια δύναμη σε αυτό το άλμπουμ, που θεωρούμε ότι είναι εξίσου απαραίτητη σε αυτούς τους αβέβαιους καιρούς.

INFO

Οι The Raveonettes εμφανίζονται ζωντανά, την Παρασκευή 30 Μαϊου στο Gazarte Ground Stage στην Αθήνα και το Σάββατο 31 Μαϊου στο Principal Club Theater στην Θεσσαλονίκη.

Εισιτήρια προπωλούνται μέσω της more.com και του δικτύου καταστημάτων της.