Οι επτά Φλωρέττες | ΕΦΣΥΝ

Λατινικό ρητό: Via trita, via tuta. Ο γνωστός, περπατημένος δρόμος είναι ο πιο σίγουρος.

Kreidler Florett: Γερμανική μικρή αξιόπιστη, δίχρονη, κομψή μοτοσικλέτα των 50 κυβικών εκατοστών  που αγαπήθηκε από τους Έλληνες δικυκλιστές στις δεκαετίες του1950, 1960 και 1970. Την ίδια εποχή στα 50 κυβικά,  κυκλοφορούσαν και τα Ζακς όπως και τα Ζούνταπ, βασικοί ανταγωνιστές της Φλωρέττας.

Η «φλωρέττα» είχε σαν χαρακτηριστικό την αεροδυναμική σχεδίαση και το βαθύ κόκκινο χρώμα ( βερτζί).

Ο πατέρας μου Νίκος Καζαμιάκης (1922 – 2010) είχε αγαπημένο φίλο τον Λέανδρο που έφερε στο Ηράκλειο πρώτος τις «φλωρέττες».  Το κατάστημα του Λέανδρου  στο κέντρο του Ηρακλείου, ήταν το καλύτερο και ίσως το μοναδικό  που ήταν εξειδικευμένο στην πώληση ποδηλάτων και μοτοσυκλετών. Με τους δυο δίδυμους γιους του εξασφάλιζε τις επισκευές και τις αναβαθμίσεις όλων των δικύκλων. Έτσι ο πατέρας αγόρασε από τον Λέαντρο στις αρχές της δεκαετίας του 1960, μια αστραφτερή «φλωρέττα». Το όμορφο διθέσιο μεταφορικό μας όχημα.

Δαιδάλου ποίημα

Οι Ηρακλειώτες που καμάρωναν για την Κνωσό και την θεωρούσαν έργο του μυθικού αρχιτέκτονα και γλύπτη Δαίδαλου απένειμαν στην «φλωρέττα» τον τίτλο « Δαιδάλου ποίημα» θέλοντας να δείξουν ότι η μικρή αυτή μοτοσυκλέτα ήταν μια αξιοθαύμαστη τεχνική και τεχνολογική κατασκευή. 

Οι εκδρομές με την «φλωρέττα»

Ο πατέρας είχε μεγάλη αγάπη στις εκδρομές. Όταν δεν είχαμε σχολείο κάναμε εκδρομή με την μοτοσυκλέτα. Από τα κοντινά: Στη θεία Κωσταντινιά, στη Σταυρακιανή Καμάρα ( αδελφή της γιαγιάς Κατίγκως), στη θεία την Αμερικάνα στον Άϊ Γιάννη, στη Γιόφυρο, στον Άί Γιάννη τον Χωστό, στη Αγία Ειρήνη,  Κνωσό, Λινοπεράματα, Κοκκίνη Χάνι, Φόδελε, Αχλάδα, Αγία Πελαγία,  Μάλια, Χερσόνησο, Επισκοπή, Σκαλάνι, Σταυράκια, Βενεράτο, Τύλισσο, Καλέσα αλλά και μακρύτερα: Άγιος Νικόλαος, οροπέδιο Λασιθίου και Δικταίο Άντρο, Ρέθυμνο, Γενί Γκαβέ, Ανώγεια, Ιδαίον Άντρο, Κρουσώνα, Πυργού, Άγιο Μύρο, Ασίτες,  Πλακιώτισσα, Αρμανώγεια, Καλλονή, Μεταξοχώρι, Πύργος.. Όταν φτάναμε στον προορισμό μας πολλοί χωριανοί μαζευόταν και θαύμαζαν την όμορφη μοτοσυκλέτα. Πηγαίναμε συχνά στα φιλόξενα μοναστήρια και πάντα κρατούσαμε κάτι για τις μοναχές ή τους μοναχούς. Ο πατέρας ήταν πολύ κοινωνικός, γνώριζε και εξυπηρετούσε πολύ κόσμο και γι` αυτό ένα από τα παρατσούκλια του ήταν «Ληξίαρχος», αλλά και « Οικονομολόγος» και «Φιλόσοφος». Άλλαζε λίγο το γνωστό στίχο του Καβάφη:

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι./ Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο, λέγοντας: Η Φλωρέττα σου έδωσε το ωραίο ταξίδι./ Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Στα ταξίδια μας μαθαίνουνε ότι ο τόπος κάθε ανθρώπου είναι πολύ μικρός μπροστά στον κόσμο που μας δείχνουν οι περιηγήσεις μας.

Δυο – τρεις φορές το χρόνο ταξίδευε στην Αθήνα πάντα με τη « φλωρέττα» και κάθε φορά με ένα από τ` αδέλφια μου ή με εμένα. Μέναμε σ` ένα συγγενικό σπίτι, στη θεία Μακριδάκαινα, στην Αιόλου, μια όμορφη μονοκατοικία με καταπράσινη αυλή. Κάθε πρωί είχαμε μια εκδρομή: Λίμνη Μαραθώνος, Μαραθώνα, Ωρωπό, Μεσόγεια, Σούνιο, Κόρινθο, Ακροκόρινθο.. Στη Αθήνα ήταν απαραίτητη η επίσκεψη στην Ακρόπολη, στο Μουσείο, στο πρώτο Νεκροταφείο για να δούμε τα αγάλματα και κυρίως την κοιμωμένη του Χαλεπά..

Μα τα ταξίδια, έλεγε, μαθαίνουμε τον τόπο μας.
Εργαζόταν στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου και πήγαινε παντού για να διευθετήσει  διάφορα γεωργικά και κτηνοτροφικά θέματα.

Είχε μεγάλη αγάπη για τη γλυπτική και δεν παρέλειπε να σταματά οπουδήποτε υπήρχε κάποιο άγαλμα, ανάγλυφο, μνημείο πεσόντων, προτομή..

Στο τραπέζι που ακολουθούσε κάθε επίσκεψη μας σε διάφορα μέρη, δεν έπινε ποτέ και έλεγε ότι οι οδηγοί πρέπει να είναι «στεγνοί» από κρασί και τσικουδιές για να είναι ασφαλές το ταξίδι.

Συχνά αποκαλούσε την « φλωρέττα» γιοργαλίδικο μπεγίρι ( ράτσα κρητικού αλόγου ιδιαίτερης αντοχής και ομορφιάς). Συμπλήρωνε ότι η μηχανή δεν κουράζεται ποτέ. Ο θείος Μανώλης ο Πλακιωθιανός του είπε μια φορά:  «Νικολή το γιοργαλίδικο μπεγίρι  δεν αλλάζει και θα τόχει καμάρι η Κρήτη πάντοτε αλλά ετούτο το μηχάνημα σε λίγα χρόνια θ` αλλάξει.».

Ο πατέρας ήταν ο πρώτος από τα έξι αδέλφια του που απέκτησε « φλωρέττα» Σε λίγους μήνες και τα επτά αγόρια του Παππού Κωσταντή και της γιαγιάς Κατίγκως είχαν τις « φλωρέττες» τους.

Ηράκλειο 1972.  «Φλωρέττες» στο Ηράκλειο

Η φωτογραφία με 6 «Φλωρέττες» έξω από το μαγαζί του αείμνηστου Λέανδρου, ανάμεσα στο Βαλιδέ Τζαμί  ( ναός Σωτήρος) και στα Δικαστήρια. Την επιχείρηση συνέχισαν οι δίδυμοι γιοι του Λέανδρου. Φωτογραφίζονται με τις Φλωρέτες τα 6 αδέλφια του πατέρα μου ο οποίος τραβά την φωτογραφία: Με τη σειρά, από αριστερά: Γιώργης, Λευτέρης, Μιχάλης, Γιάννης, Αριστείδης, Βαγγέλης Καζαμιάκης.

1*. Αρχιτέκτων. Ιστορικός Αρχιτεκτονικής. Ιστορικός Τέχνης.

2*. Στην άσβεστη μνήμη του πατέρα μου Νίκου Καζαμιάκη που μέχρι τα 90 του είχε την Φλωρέττα του. Στον αξεπέραστο εξερευνητή, ταξιδευτή, προσκυνητή, δια βίου μαθητή