Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Τέτοιες ημέρες πριν κάποια χρόνια με όνειρα για την υπόλοιπη ζωή του, ο Πατρινός γιατρός Δημήτρης Τσορτανίδης, πετύχαινε τον στόχο του να μπει στην Ιατρική!
Μόλις πήρε το πτυχίο του, άσκησε την Ιατρική στο Νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας» στη συνέχεια στο Κέντρο Υγείας Ερυμάνθειας, παντρεύτηκε την Χαρά Μαργαρώνη και απέκτησε δύο παιδιά τον 12χρονο Φίλιππο και την 10χρονη Συμέλα, σήμερα.
Όμως τώρα δεν ζει πια στην Πάτρα....Στα 49 του χρόνια δεν εξαναγκάστηκε να φύγει μακριά από την Ελλάδα......Άφησε πίσω τους ηλικιωμένους γονείς του, αλλά ευτυχώς η οικογένειά του τον ακολούθησε.....
Που; Στην Ιρλανδία, όπου ασκεί το ιατρικό επάγγελμα.....
Ευτυχώς ή δυστυχώς, όταν έγιναν οι προκλητικές δηλώσεις του Κώστα Καζάκου, βρισκόταν με την οικογένειά του στην Πάτρα, και ένιωσε αβάσταχτο πόνο ακούγοντας ότι ήταν προδότης που έφυγε από την Ελλάδα και δεν πάλεψε εδω για το..."μεροκάματο", όπως είπε χαρακτηριστικά ο γνωστός ηθοποιός.
Φεύγοντας από την Ελλάδα, κατέγραψε τον 12χρονο γιο του να κλαίει στο κατάστρωμα του καραβιού, που εγκαταλείπει τους φίλους του.....
Έτσι απάντησε στον Κώστα Καζάκο για τους "Έλληνες ΠΡΟΔΟΤΕΣ", με μία επιστολή συγκλονιστική, στην οποία του χαρίζει τα δάκρυα του γιου του!!!!!!!!!!!!!!!!
Η επιστολή
"Σου χαρίζω τα δάκρυά μας . Ναι Κώστα Καζάκο . Στα χαρίζω . Κι ας μην τ’ αξίζεις ίσως .
Παιδί ακόμα σε θυμάμαι απ’ τις ασπρόμαυρες ταινίες . Σε θυμάμαι που νηστικός ζητάς να φας . Δε θυμάμαι σε ποια ταινία , ίσως κάποιος φίλος να θυμάται καλύτερα . Ο πιτσιρικάς , που του ζητάς φαϊ , σου απανταει με αφοπλιστική ειλικρίνεια «Είχαμε φασόλια και τα φάγαμε». Τόσο εντύπωση μου έκαναν τα λόγια που ακόμα τα θυμάμαι . Σαράντα τόσα χρόνια αργότερα σου ξαναλέω αυτή τη φράση .
Είχαμε φασόλια και τα φάγαμε . Δεν έμεινε τίποτα .
Ακολουθώντας πολιτικές και νοοτροπίες που μας οδήγησαν στο σημερινό τέλμα , βρεθήκαμε αντιμέτωποι με χρέη που μας πνίξαμε . Ποτέ δε θα μάθουμε το γιατί . Προφανώς δε συμφέρει κανέναν. Ποτέ κανείς δε θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις . Ποτέ κανείς δε ζήτησε συγγνώμη απο τον ελληνικό λαό . Ποτέ κανείς δεν αναγνώρισε την άθελή του ( ή πρός ίδιον συμφέρον ) ΠΡΟΔΟΣΙΑ του.
Μαζί τα φάγαμε , αλλά κάποιοι χόρτασαν για πάντα . Μη λέμε τη μισή αλήθεια . Κι εμείς κλαίμε , πάνω στο καράβι που μας πηγαίνει μακριά . Κλαίμε για μας , κλαίμε για αυτούς που μένουν πίσω και κουνούν μαντήλια , κλαίμε για την Ελλάδα . Όμως Ελλάδα δεν είναι οι κυβερνήσεις της , οι πολιτικοί της , το οργανωμένο κράτος . Ελλάδα είναι οι άνθρωποι , ο τόπος , τα άγια τούτα χώματα.
Μη νομίζεις πως έχουμε το σύνδρομο της Στοκχόλμης και έχουμε συναισθήματα γι’ αυτό που μας πλήγωσε τόσο βαθιά . Αγαπάμε τα λουλούδια της , τα ηλιοβασιλέματά της , τα βουνά της , τις θάλασσες . Αγαπάμε την τέχνη της , τη μουσική της . Αγαπάμε όλους αυτούς που μας μεγάλωσαν στην αγκαλιά της. Αγαπάμε κι εσένα Κώστα Καζάκο, γιατί είσαι κομμάτι μας .
Δε φύγαμε για να πλουτίσουμε , ούτε να κάνουμε καμιά dolce vita. Φύγαμε για να ζήσουμε . Κι όπου να πάμε θα είμαστε Έλληνες . Βλέπεις η Ελλάδα είναι τόσο μεγάλη που ο χώρος είναι μια διάσταση που δεν την περιορίζει . Είναι πάνω από μας , μια δύναμη ασύγκριτη κι ασυγκράτητη συνάμα.
Θα μπορούσα να γράψω κατεβατά . Φτάνει όμως . Το’ πιασες το νόημα . Κι αν δεν το’ πιασες καλά κοίτα τις φωτογραφίες που είναι πάνω στο καράβι . Το καράβι που μας πήγε μακριά . Κοίτα τη γυναίκα μου που σκουπίζει τα δάκρυα του γιού μου .
Κοίτα την κόρη μου που χαιρετά με όλη της τη δύναμη .
Κοίτα τους ανθρώπους μας πίσω απ’ τα κάγκελα .
Κοίτα κι εμένα ,που δε φαίνομαι ,και απλά απαθανατίζω τις στιγμές , σα να συμβαίνει σε κάποιον άλλον . Κοίτα και θα νιώσεις τα υγρά δάκρυα στα μάγουλα . Κοίτα στα μάτια τους "προδότες"."
Σημείωση: Τα δύο παιδιά του Πατρινού γιατρού, πηγαίνουν σε Ιρλανδικό Σχολείο, αφού στην πόλη Ενις όπου διαμένουν δεν υπάρχει ελληνικό (μόνο στο Δουβλίνο υπάρχει ελληνικό).
