Δουλειά για πολύ...λίγους!

Για να γίνει κάποιος επαγγελματίας αυτού του χώρου θα πρέπει κατά πρώτο να έχει νεύρα από ατσάλι. Και να μην καταλαβαίνει από φόβο φυσικά. Να είναι οπλισμένος με υπομονή, σιδερένια θέληση και δίψα για διακρίσεις, όντας την ίδια ακριβώς στιγμή και καταραμένα γρήγορος, αναμφίβολα!

Και να είναι προσγειωμένος, πάντα, καθώς μόνο οι ρόδες του μονοθέσιου επιτρέπεται να ξεκολλάνε από τον δρόμο πού και πού περνώντας πάνω από τα κερμπ. Προσγειωμένος ήταν εξάλλου και ο Peter Dumbreck στο Le Mans, όταν η Mercedes του έφερε μερικές γύρες στον αέρα και έκοψε την ανάσα σε όλους. Και οφείλεις να είσαι, όπως μας είπε, αν θες να τα καταφέρεις στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. «Πρέπει να μπορείς να ζεις για τη στιγμή. Κάνε το καλύτερο που μπορείς. Αν τα κατάφερες, τα κατάφερες. Αν όχι, όχι. Το σημαντικότερο είναι να είσαι ικανοποιημένος με την απόδοσή σου».

Βλέπετε η Formula 1 δεν είναι μόνο εξαιρετικά ανταγωνιστική, αλλά και διαβολεμένα ακριβή. Γιατί όσο κι αν κάθε σπορ του οργανωμένου αθλητισμού απαιτεί υψηλά επίπεδα αφοσίωσης και δέσμευσης, η F1 ζητά επιπλέον και απίστευτη οικονομική στήριξη.

Πιλότος της εξάλλου δεν γίνεσαι από μια τη μέρα στην άλλη, αλλά ανεβαίνεις αργά και βασανιστικά τα σκαλιά της αγωνιστικής ιεραρχίας, σκαρφαλώνοντας κοπιωδώς από τις πρώτες βαθμίδες του μηχανοκίνητου αθλητισμού μέχρι να αγγίξεις την κορωνίδα που ακούει στο όνομα Formula 1.

Κι ενώ ο βασιλιάς των μηχανοκίνητων σπορ απολαμβάνει ζηλευτή θέση στον επαγγελματικό αθλητισμό και τα μεγάλα ονόματα γίνονται διασημότητες, στην πράξη όπως αναλύει το "newsbeast" οι χαμηλότερες βαθμίδες της Formula περνούν σχεδόν απαρατήρητες, αφήνοντας τους οδηγούς να αυτοχρηματοδοτούνται για χρόνια και χρόνια μέχρι να τα καταφέρουν. Και τα καταφέρνουν εξαιρετικά λίγοι.

Γι’ αυτό και οι πιλότοι της F1 το ’χουν καμάρι που τρέχουν στα σεβαστά σιρκουί της. Όπως ο αδικοχαμένος θρύλος Άιρτον Σένα δηλαδή, στον οποίο ανήκει εξάλλου ο κομπασμός ότι «κάνω μια δουλειά που μπορούν να κάνουν μόνο 24 άνθρωποι στον κόσμο».

Και ο Σένα το ήξερε ίσως καλύτερα από τον καθένα πως όχι μόνο πρέπει να ξοδέψεις κάθε δεκάρα που ’χεις στην τσέπη για να φτάσεις στη μεγάλη κατηγορία, αλλά και να είσαι ιδιαιτέρως καλός στο να πείθεις τους άλλους να ξοδεύουν τα λεφτά τους πάνω σου.

Όσοι δεν τα καταφέρνουν εξάλλου, που δεν είναι παρά η συντριπτική πλειονότητα των οδηγών αγώνων ταχύτητας, μένουν με χρέη δεκάδων ή ακόμα και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στους ώμους τους, ποσά που μαστίζουν τις ζωές τους ισοβίως.

«Το να είσαι οδηγός αγώνων σημαίνει πως βρίσκεσαι συνεχώς σε κίνδυνο … Και το βασικό κίνητρο όλων μας είναι να ανταγωνίζεσαι για τη νίκη, όχι για να έρθεις τρίτος, τέταρτος, πέμπτος ή έκτος», παραδεχόταν ο Σένα, «εγώ τρέχω για να νικώ όσο πιστεύω πως κάτι τέτοιο είναι δυνατό. Κάποιες φορές το κάνεις λάθος; Σίγουρα, είναι αδύνατο να τα κάνεις πάντα όλα σωστά. Αλλά εγώ τρέχω για να νικώ, όσο πιστεύω πως το κάνω σωστά», είπε στη συνέντευξη Τύπου στο Grand Prix της Αυστραλίας το 1990.

Λένε συχνά πως λίγα πράγματα στον κόσμο μας απαιτούν τόση προσπάθεια, προσήλωση και προσωπικό χρήμα όσο χρειάζεται για να γίνει πιλότος της F1, της δυσκολότερης ενδεχομένως δουλειάς των καιρών μας. Και να γιατί…
Πώς ξεκινάς
Ο πιο εύκολα προσβάσιμος δρόμος για την αγωνιστική οδήγηση είναι συνήθως τα καρτ. «Ξεκίνησα τρέχοντας με go-karts», παραδεχόταν ο μεγάλος Σένα, «είναι το πιο εκπληκτικό άθλημα του κόσμου. Περισσότερο και από την F1, πραγματικά, τίποτα δεν απόλαυσα όσο αυτό», είπε το 1986 στη βραζιλιάνικη τηλεόραση.

Η μεγάλη πλειονότητα των τελευταίων φουρνιών των οδηγών της Formula 1 ξεκίνησαν πράγματι από την επικράτεια του καρτ. Ορόσημο είναι εδώ ο Lewis Hamilton και η αυγή της καριέρας του από τις πίστες των καρτ…

Το καρτ εξάλλου είναι ήδη μια αρκούντως σοβαρή μορφή μηχανοκίνητου αθλητισμού και τα μονοθέσιά του δεν είναι για τον λιπόψυχο. Αν δεν μπορείς άλλωστε να πλασαριστείς στις πρώτες θέσεις, τότε καλύτερα να τα παρατήσεις και να στραφείς σε παραδοσιακότερες μορφές δουλειάς, γλιτώνοντας απίστευτο κόπο και άφθονο παραδάκι.

Άλλοι πάλι πιλότοι της F1 ξεκίνησαν ακόμα πιο παραδοσιακά, περνώντας από σχολές ράλι, όπως ας πούμε στην περιβόητη σχολή του Silverstone. Από κει θα βγουν με το χαρτί του ραλίστα αλλά και τα απαραίτητα θεωρητικά και πρακτικά εφόδια για να ανταγωνιστούν όλους τους άλλους που έμαθαν την τέχνη μέσα στην πίστα.

Όπως όμως κι αν αρχίσεις, ένα είναι σίγουρο: θα χρειαστείς ένα καρτ για να ξεκινήσεις την περιπέτεια του μηχανοκίνητου αθλητισμού, όταν και θα μπεις στις πρώτες οικονομικές αφαιμάξεις! Ένα ολοκαίνουριο καρτ με μηχανή και λάστιχα θα σε απαλλάξει από 7.000-10.000 ευρώ, την ίδια ώρα που μια μέρα προπόνησης στην πίστα κοστίζει καμιά 100αριά ευρώ, αφήνοντας κατά μέρος τα αναλώσιμα.

Όπως μας λένε μάλιστα οι επαγγελματίες της Formula 1, εξίσου σημαντικό είναι να έχεις από νωρίς έναν ξεκάθαρο στόχο για το πού επιδιώκεις να φτάσεις, ώστε να μη σπαταλάς άδικα χρόνο, ελαστικό και καύσιμο χωρίς ρητές φιλοδοξίες. Και πάλι όμως το ταλέντο δεν φτάνει, ακόμα και το άπλετο, μιας και θα χρειαστείς αναγκαστικά μια χορηγία, μια επένδυση κάποιου πάνω σου, εκτός κι αν είσαι ζάπλουτος και το κάνεις από χόμπι.