Η αυτοκτονία είναι η σιωπηρή επιδημία της Νέας Ζηλανδίας. Η χώρα έχει τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονίας νέων στον ανεπτυγμένο κόσμο - πέντε φορές μεγαλύτερη από αυτή της Βρετανίας και διπλάσια από την Αυστραλία.
Τα τελευταία στοιχεία που δημοσιεύθηκαν αυτή την εβδομάδα σοκάρουν. Ο αριθμός των θανάτων αυξήθηκε για τρία συνεχόμενα έτη σε 606 το 2016. Κάποιοι μιλούν για εθνική τραγωδία. Στις αρχές Αυγούστου, τρεις μητέρες που έχασαν τα παιδιά τους, ηλικίας κάτω των 25 ετών, έστειλαν επιστολή στα πολιτικά κόμματα, στο όνομα 200 άλλων οικογενειών, ζητώντας την διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας για την ψυχική υγεία και χρηματοδότηση 2,3 δισ δολαρίων του τομέα της υγείας.
Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που οι γιατροί αποσύνδεσαν την Τζόρτζια ΜαλΜπιθ από την μηχανική υποστήριξη. Η μητέρα της την βρήκε αναίσθητη στο γκαράζ του σπιτιού της στο Rotorua της Νέας Ζηλανδίας.
Ένας ιερέας και ένας γιατρός που περνούσαν τυχαία έξω από το γκαράζ μαζί με άλλους προσπάθησαν να σώσουν την 19χρονη Τζόρτζια ήταν όμως ήδη αργά. Η ίδια ήταν αποφασισμένη να πεθάνει. «Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε γι 'αυτό: Τα ποσοστά αυτοκτονίας στη Νέα Ζηλανδία καταγράφουν νέο ρεκόρ». Για την μητέρα της, Σούζι, η αυτοκτονία της κόρης της ήταν ένα διαρκές βασανιστήριο. Σήμερα κρατά στα χέρια της τα παπούτσια του παιδιού της προσπαθώντας να αφυπνίσει την πολιτεία.
«Είναι σαν να πέθανε 365 φορές. Κάθε φορά που ξυπνάω, αναγκάζομαι να ζήσω σε αυτόν τον κόσμο. Δεν υπάρχει κανένα χάπι που να μπορώ να πάρω, τίποτα να πιω, κανένα μέρος που να μπορώ να πάω, είναι σαν να εκτείω ισόβια». Η Τέιλορ είχε υποστεί το σοκ της αυτοκτονίας του άντρα της το 1995, το ίδιο έκανε και ο καλύτερος φίλος της το 2001.
Η Τέιλορ συμμετέχει στο YesWeCare ένα πρόγραμμα που προσπαθεί να προσελκύσει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης για το θέμα της κατάθλιψης και των αυτοκτονιών μέσω του shoe project. Συγγενείς, φίλοι, άνθρωποι που έχασαν αγαπημένους τους που αυτοκτόνησαν συγκεντρώνουν ζευγάρια παπούτσια που ανήκαν σε κάποιον που δεν είναι πια κοντά τους...