Δραχμούλα. Αν παρατηρήσατε έναν κάποιον τόνο νοσταλγίας, καλά κάνατε και τον παρατηρήσατε. Μιλάμε, άλλωστε, για χρυσές εποχές.
Τότε που πήγαινε η μάνα σου με χιλιαρικάκι στο φούρνο της γειτονιάς κι επέστρεφε με 4-5 γεμάτες τσάντες και όχι με ένα σταφιδόψωμο και μισό κιλό ψωμί όπως συμβαίνει τώρα με το τριευράκι που βγάζει από το πορτοφόλι της. Τότε που το πεντοχίλιαρο σε έκανε να περπατάς σαν τον Chips London επειδή έγερνες προς τα δεξιά λόγω... ματσότητας στο πορτοφόλι.
Τότε που το πεντακοσάρικο ήταν μαγκιά, δεν ήταν αυτοταπείνωση όπως το ευρώ που τσουγκράει με το πενηντάλεπτο στην εσωτερική σου τσέπη.