Η "σκοτεινή" πραγματικότητα της δουλειάς σε πολυτελή γιοτ

Tο περιστατικό του τραγικού θανάτου της 20χρονης Sinead McNamara, που βρέθηκε νεκρή πριν από λίγες μέρες σε υπερπολυτελές γιοτ που βρισκόταν στην Κεφαλονιά, έχει απασχολήσει τα διεθνή ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες, ενώ πολλοί είναι αυτοί που προβληματίζονται σχετικά με τις συνθήκες δουλειάς των πανέμορφων κοριτσιών που εργάζονται στα χλιδάτα γιοτ.

Η McNamara εργαζόταν ως μέλος του πληρώματος στο έξι ορόφων γιοτ,  Mayan Queen IV, το οποίο εκτιμάται ότι κοστίζει 190 εκατ. δολάρια και ανήκει στον Μεξικανό μεγιστάνα, Alberto Bailleres. Τους μήνες πριν τον θάνατό της, το νεαρό μοντέλο φαινόταν να «ζει το όνειρο» και να περνάει όμορφες στιγμές, ταξιδεύοντας από νησί σε νησί. Επιπλέον, οι γονείς της τονίζουν ότι η κόρη τους δεν αντιμετώπιζε προηγουμένως κανένα πρόβλημα και ήταν ευτυχισμένη.

Όμως, πίσω από τις λαμπερές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βρίσκεται όπως περιγράφει το "tvxs.gr", μια πιο σκοτεινή πραγματικότητα όπου η χρήση ναρκωτικών είναι ανεξέλεγκτη, οι επαφές με ιερόδουλες αποτελούν ρουτίνα και οι εργαζόμενοι δουλεύουν κάτω από εξαντλητικές συνθήκες με ελάχιστες ώρες ύπνου. Πρώην υπάλληλοι σε αντίστοιχες θέσεις αποφάσισαν να σπάσουν τη σιωπή τους και να μιλήσουν για τη σκοτεινή πλευρά της «λαμπερής» δουλειάς, όπου η μόνη πραγματικότητα είναι η εξάντληση, καθώς κοιμούνται μόνο τέσσερις ώρες, κάθε βράδυ για μήνες.

Η Sarah Begbie, «hostess» από την Αυστραλία αποφάσισε να ασχοληθεί με τον «λαμπερό κόσμο» των superyacht το 2014, όταν ο φίλος της την πρότεινε στην εταιρεία ενοικίασης πολυτελών σκαφών που εργαζόταν και ο ίδιος. Όταν ξεκίνησε δεν είχε ιδέα τι θα επακολουθήσει. Σύντομα όμως κατάλαβε τις εξαντλητικές συνθήκες εργασίας με τα «περίεργα» ωράρια, ενώ η ίδια κοιμόταν σε μια καμπίνα που έμοιαζε με «κελί φυλακής», όπως ανέφερε στην Daily Mail.

Tο μεγαλύτερο διάλειμμα που της επιτρεπόταν κατά το 16ωρο που δούλευε καθημερινά ήταν δύο λεπτά, ενώ παράλληλα ήταν υποχρεωμένη να ικανοποιεί τις απαιτήσεις των πελατών ακόμα και μέσα στη νύχτα. Ως hostess ήταν ο υποχρεωμένη να κρατά καθαρά τα δωμάτια των απαιτητικών επιβατών, που συχνά έφταναν τα 16, καθώς και να τους σερβίρει ποτά και φαγητά οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμούσαν.

«Δεν θα μπορούσα ποτέ να προβλέψω το είδος της σκληρής δουλειάς που με περίμενε. Εγώ συνήθως ξεκινούσα στις έξι το πρωί και τελείωνα μετά από περίπου 16-18 ώρες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν μπορούσα να καθίσω παραπάνω από δύο λεπτά. Τα δωμάτια που προορίζονταν για τα μέλη του πληρώματος ήταν τόσο μικρά και δεν υπήρχε αρκετός χώρος ούτε για να αλλάξεις ρούχα», αναφέρει η Begbie.

Αλλά και η Madeleine Meister, που άρχισε να δουλεύει σε πολυτελές γιοτ στη Μεσόγειο για να χρηματοδοτήσει τα ταξίδια της στην Ευρώπη, είχε αντίστοιχες εμπειρίες. Κατάφερε να ξεχωρίσει γρήγορα κι έτσι έγινε chief stewardess σε μια «πλωτή βίλα» πέντε αστέρων που νοικιαζόταν για ένα εκατομμύριο δολάρια την εβδομάδα. Όπως και η Begbie, επιβεβαίωσε ότι «δεν υπήρχε καθόλου προσωπικός χώρος για τα μέλη του πληρώματος». Οι βάρδιες διαρκούσαν από 12 έως 16 ώρες και τα Σαββατοκύριακα ήταν ακόμα πιο εξαντλητικά.

Για τις συνθήκες εργασίας μίλησε και μια άλλη hostess, η Katy McGregor, η οποία δήλωσε στην «Daily Telegraph» ότι αναγκαζόταν να σερβίρει τους πελάτες μέχρι τις τρεις τα ξημερώματα, ενώ σε λίγες ώρες έπρεπε να σηκωθεί για να τους ετοιμάσει το πλούσιο πρωινό τους. Τις λίγες ώρες που είχε για να κοιμηθεί, στριμωχνόταν με τους συναδέλφους της σε μια μικροσκοπική καμπίνα. «Οι καμπίνες των εργαζομένων είναι τόσο μικρές που δεν διαθέτουν αρκετό χώρο για να σταθούν ταυτόχρονα δύο άτομα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Σε ένα εγχειρίδιο που προωθείται από τους υπεύθυνους προσλήψεων, οι κοπέλες καλούνται να κατανοήσουν ότι όλα πρέπει να «περιστρέφονται γύρω από το σκάφος, τους ιδιοκτήτες και τους καλεσμένους» και να βάλουν στην άκρη τις δικές τους φιλοδοξίες.