Περί απεργίας... κολοκυθόπιτα

Με 1000 άτομα στην Κλαυθμώνος (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΔΕΔΥ-ΕΚΑ) και 2000 άτομα στα Προπύλαια (Π.Α.ΜΕ), μπορούν κάποιοι να ισχυριστούν ότι ικανοποιήθηκε σήμερα το «ταξικό» τους χρέος;

Θα μου απαντήσει κανείς «περί απεργίας... κολοκυθόπιτα».

Το ξέρω. Γελάνε και οι μεντεσέδες στο Μαξίμου με τη σημερινή εικόνα. Τη «σκίσανε τη γάτα» και... τρέμει ο Μητσοτάκης. Ο Βρούτσης σήμερα συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη στο Υπουργείο και άρχισαν να ξηλώνουν τις επίμαχες διατάξεις από το φόβο τους...

Μα είμαστε σοβαροί; Είναι δυνατόν για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που θίγει τα «ιερά και τα όσια» της εργατικής τάξης, υποτίθεται αριστεροί συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι, να το αντιμετωπίζουν με τέτοια προχειρότητα;

Είναι δυνατόν συνδικαλιστές να σπεύδουν να ορίσουν μόνοι τους μια ημερομηνία, επειδή έτσι διέταξε ένα κόμμα, χωρίς να επιδιώκεται συντονισμός και με όλα τα εργατικά κέντρα και τις ομοσπονδίες της χώρας;

Είναι δυνατόν συνδικαλιστές να προσβάλουν τους εκατοντάδες συνάδελφούς τους στα ΔΣ των δευτεροβάθμιων οργανώσεων και τα εκατοντάδες χιλιάδες μέλη των οργανώσεών τους, αποκαλώντας τους «απεργοσπάστες», επειδή τάχα δεν συμμετείχαν σε μια απεργία, για την οποία οι ίδιοι δεν μπήκαν καν στον κόπο να ρωτήσουν ή να επιδιώξουν συντονισμό με κανέναν;

Είναι δυνατόν προοδευτικοί και δημοκράτες υποτίθεται συνδικαλιστές να υποκύπτουν στις πιέσεις κομμάτων και να αποδέχονται να «καπελώνουν» τα κόμματα τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις και τις απεργιακές τους συγκεντρώσεις;

Και μετά... «σκούζουνε» γιατί τάχα με το επίμαχο νομοσχέδιο η Κυβέρνηση επιχειρεί να παρέμβει στην αυτονομία των συνδικάτων; Ποια αυτονομία; Αυτή που εκχωρήσανε μόλις σήμερα σε κόμματα και κομματάρχες;

Στις 2 Οκτωβρίου κύριοι συνδικαλιστές απαιτείται γενικός συντονισμός. Απαιτείται να κλιμακώσετε την αντίδρασή σας και να παρουσιάσετε μια απεργιακή εικόνα πιο ενωτική, που θα υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες και τις προτεραιότητες των εργαζομένων. Εκείνων που σήμερα απείχαν από τις κινητοποιήσεις σας.

Των εργαζομένων που στις σημερινές συγκεντρώσεις αντικατέστησαν πληρωμένοι και βολεμένοι κομματάρχες, «φοιτητοπατέρες» των κομματικών παρατάξεων στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα και κάποιοι απόμαχοι της εργασίας και συνδικαλιστές στα ΔΣ συνταξιουχικών οργανώσεων. Δε λέω, όλοι χρειάζονται στις κινητοποιήσεις. Αλλά ως αλληλέγγυοι και συνοδοιπόροι των μαχόμενων εργαζομένων και όχι ως... υποκατάστατα εργαζομένων.

Ο Μπακούνιν

Υ.Γ. Έχω την περιέργεια να δω όλους όσοι δηλώνουν «ταξικοί αγωνιστές» τι θα πράξουν. Θα περιοριστούν σε μια «ντουφεκιά» όπως η σημερινή ή θα κλιμακώσουν;