Τρεις «ασκήσεις» αδυνατίσματος |

Τρεις ακόμα είναι οι κανόνες που καλείται κανείς να ακολουθήσει για να βοηθηθεί να αδυνατίσει.
 

O ύπνος βοηθάει στο αδυνάτισμα

Αυτός ο κανόνας ήταν ο πιο παράξενος, έβλεπα ωστόσο ότι πολλοί τον καταστρατηγούσαν. «Θα πρέπει να κοιμάστε 8 ώρες», έλεγα. «Δεν θα περνάει ούτε μία ημέρα χωρίς να έχετε κοιμηθεί 7-8 ώρες».

Αυτός ήταν επίσης ένας πολύ σημαντικός κανόνας-δεδομένο. Καταρχάς οργανικά, στη διάρκεια του ύπνου (22:00-02:00) εκκρίνεται από τον αδένα της υπόφυσης μια ουσία, η μελατονίνη. Η υπόφυση είναι ίσως το σημαντικότερο όργανο του σώματος διότι διευθύνει ουσιαστικά ολόκληρο τον οργανισμό μας. Δίνει εντολή στο ανοσοποιητικό και στο ενδοκρινικό σύστημα για το πού και πώς να εκκρίνουν τα αντισώματα, τις αυξητικές ορμόνες, τις σεξουαλικές ορμόνες κτλ. κι αυτό το επιτυγχάνει με έναν αγγελιαφόρο: τη μελατονίνη. Η παραγωγή μελατονίνης μειώνεται με την πάροδο των ετών, με αποτέλεσμα να υπολειτουργούν όλα τα συστήματα του οργανισμού μας. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν χάνουμε τον ύπνο μας -ιδίως τις ώρες που ανέφερα προηγουμένως- το βιολογικό μας ρολόι αλλάζει κι αυτό επιτείνει την κόπωση και χάνεται η ανάπλαση, η ανατροφοδότηση του οργανισμού.

Συνηθίζω να λέω στους θεραπευόμενούς μου πως στο εικοσιτετράωρό μας πρέπει να διαθέτουμε 8 ώρες στον ύπνο, 8 στη δουλειά και τις υπόλοιπες 8 ώρες να τις έχουμε για τη διασκέδαση, την ξεκούραση, την ολοκλήρωση των ασχολιών μας. Ο ουσιαστικός μου στόχος είναι να τους κάνω να ασχοληθούν κατά προτεραιότητα με τον εαυτό τους στο μεγαλύτερο μέρος του τρίτου οκταώρου τους. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Δείχνοντάς τους πόσο πολύ δεν ασχολούνται.

Οι περισσότεροι κοιμούνται 5-6 ώρες. Κάποιοι επειδή δεν προλαβαίνουν να πέσουν πιο νωρίς για ύπνο λόγω πολλών εκκρεμοτήτων και ανολοκλήρωτων εργασιών, κάποιοι άλλοι επειδή από τα μεσάνυχτα έως τη μία το πρωί βρίσκουν τη μόνη ώρα που έχουν για να χαλαρώσουν, ενώ κάποιοι άλλοι, λόγω υπερέντασης και σκέψεων, μάχονται τις αϋπνίες.

Ενα καινούργιο όριο εμφανιζόταν. Ενα: «ΣΤΟΠ,πέσε για ύπνο». Τους καλούσα να φρενάρουν την απεριόριστη διαθεσιμότητά τους προς τους άλλους, αλλά και την ατέρμονη υπερανάληψη καθηκόντων, καθώς δεν ήταν μόνο στο φαγητό ανεξέλεγκτοι. Εδιναν τα πάντα και ως αντάλλαγμα αποζητούσαν την τροφή για να ξεκουραστούν.

Η αξία της χαλάρωσης

Στο άκουσμα αυτού του κανόνα, οι περισσότεροι γελούν. «Αστεία μας λέτε τώρα; Με την καθημερινότητα που έχω;» Τρελά γέλια...Κι όλο αυτό επειδή προτείνω μία ώρα χαλάρωσης την ημέρα.

«Μία ώρα δική σας, να μη σας ενοχλεί κανένας, να μη σας ζητούν τίποτα, να μην απαντάτε ούτε στα τηλέφωνα. Αυτή θα είναι η δική σας ώρα. Η ώρα τού “εγώ με μένα”».

Ούτε να το ακούσουν δεν άντεχαν, αυτή η πρόταση δεν μπορούσε να υλοποιηθεί. Τους φαινόταν αδιανόητο.

«Το καταλαβαίνω. Εσείς απλώς ακούστε το. Εχετέ το υπόψη σας».

Ορισμένοι με ρωτούσαν: «Τι να κάνω; Πώς να χαλαρώσω; Να διαβάσω ένα βιβλίο; Να δω τηλεόραση;»

«Εσείς θα βρείτε πώς και με ποιον τρόπο θα χαλαρώσετε. Αλλος θεωρεί χαλάρωση το να κοιτάζει το ταβάνι, άλλος να βλέπει τη θέα από το μπαλκόνι του, να σκαλίζει τον κήπο του, να φαντάζεται ταξίδια...»

Επειτα από κάποια σκέψη αρκετοί διαπίστωσαν ότι η ώρα της χαλάρωσης ήταν μια βαθιά υποχρέωση προς τον εαυτό τους. Προς το παρόν χαλάρωναν με την τροφή.

Διασκέδαση: η πιο ωραία άσκηση αδυνατίσματος

Ο έκτος και τελευταίος κανόνας του πρώτου σταδίου αδυνατίσματος (υπάρχουν άλλοι δύο στο τέταρτο στάδιο ) είναι: δύο φορές την εβδομάδα διασκέδαση. Περιττό να αναφερθεί ότι αυτός είναι και ο πιο δύσκολος από όλους. Ενας κανόνας-δεδομένο, τον οποίο πρέπει κανείς να χτίσει και να ολοκληρώσει.

«Μπορείτε-δεν μπορείτε, προλαβαίνετε-δεν προλαβαίνετε, σέρνεστε-δεν σέρνεστε, δύο φορές την εβδομάδα θα πρέπει να βρίσκετε τρόπο να ψυχαγωγείστε. Οπως εσείς καταλαβαίνετε τη διασκέδαση, όπως εσείς χαίρεστε».

Αυτό κι αν ήταν ανεπίτρεπτο... Διαπίστωνα ότι η διασκέδαση ήταν η πιο παραμελημένη σκέψη των ανθρώπων, κάτι που συχνά δεν τους περνούσε από το μυαλό, κι όταν συνέβαινε θα ήταν κατά τύχη. Εγώ δεν έκανα τίποτα, απλώς το ανέφερα κάθε φορά. Κάθε φορά που τους έβλεπα. Κι εκείνοι με άκουγαν. Εστω...

Απόσπασμα από το βιβλίο μου «Εγώ και η ανάγκη μου για τροφή», εκδόσεις Οpera, 2014

Τα χαρούπια καταναλώνονται από τα αρχαία χρόνια από τους λαούς της Μεσογείου. Στην Κύπρο, για παράδειγμα, καλλιεργούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι Αραβες τα θεωρούσαν εξαιρετικά μαλακτικά για τις θωρακικές λοιμώξεις και τα συνιστούσαν σε ασθενείς με χρόνια βρογχίτιδα. Κατά την αρχαιότητα, το βάρος των σπόρων χαρουπιού είχε οριστεί ως μονάδα μέτρησης πολύτιμων λίθων και χρυσού. Από τη χρήση αυτή του χαρουπιού (κεράτιον) προέρχεται και η λέξη καράτι.

Ο λοβός του φυτού περιέχει από 40% – 50% διαλυτικά σάκχαρα, κυκλιτόλη και περίπου 20% τανίνες. Οι σπόροι του περιέχουν κόμμι, που αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από γαλακτομανάνη.Τα χαρούπια είναι πλούσια σε ασβέστιο, αφού περιέχουν 350mg/100gr. Περιέχουν, επίσης, περίπου 4% πρωτεΐνη και 76% υδατάνθρακες, άφθονο κάλιο 800mg/100gr, μικρές ποσότητες νατρίου και σιδήρου και είναι πλούσια σε βιταμίνη Α, βιταμίνη Β και πολλά μέταλλα. Στη σάρκα τους περιέχονται πολυφαινόλες και ιδιαίτερα συμπυκνωμένες τανίνες, καθιστώντας τα πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών.

Οι σπόροι χρησιμοποιούνται κατά της διάρροιας. Αναφορές σε ιατρικά περιοδικά στη δεκαετία του 1950 έδειξαν ότι χαρουπάλευρο αναμεμειγμένο με γάλα θα μπορούσε να βοηθήσει τα νήπια να αφομοιώσουν τα γεύματά τους, σταματώντας τη διάρροια. Οσον αφορά την πρόληψη και τη θεραπεία της δυσεντερίας στους ανθρώπους, οι ουσίες πηκτίνη και λιγνίνη που περιέχονται στα χαρούπια όχι μόνο ρυθμίζουν την πέψη, αλλά έχουν τη δυνατότητα να αδρανοποιούν και μεταφέρουν με ασφάλεια έξω από το σώμα βλαβερά στοιχεία (ακόμα και ραδιενεργά σωματίδια). Το χαρούπι είναι πλούσιο σε περιεκτικότητα ινών.

Oι πληροφορίες είναι από την Εναλλακτική Δράση.