Κομματικό και εργοδοτικό πραξικόπημα στην ΟΚΕ

Η κυβέρνηση και ειδικότερα ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας οδηγεί σε διάλυση την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ). Επιτρέποντας ή και συγκαλύπτοντας μια εκλογική εκτροπή που έχει όλα τα στοιχεία του κομματικού και εργοδοτικού πραξικοπήματος, μετατρέπει έναν δημοκρατικό θεσμό σε παραμάγαζο της Ν.Δ. με τις ευλογίες των εργοδοτικών οργανώσεων, ΣΕΒ, ΣΕΤΕ και ΕΣΕΕ.

Ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας, αντί να απαιτήσει, ως όφειλε (είναι αρμόδιος για τον διορισμό προέδρου και την επικύρωση της απόφασης της Ολομέλειας της ΟΚΕ), την απόρριψη της τελευταίας ψηφοφορίας για την εκλογή του νέου επικεφαλής, ο οποίος δεν συγκέντρωσε ούτε «την πλειοψηφία των 2/3 του όλου αριθμού των μελών της ΟΚΕ» ούτε «την πλειοψηφία του όλου αριθμού των μελών της Ολομέλειας», τα οποία ανέρχονται σε 61, όπως ρητά αναφέρει ο νόμος 2232/1994, είναι έτοιμος να τοποθετήσει τον Ιωάννη Πάιδα, κομματικό στέλεχος της Ν.Δ. (υποψήφιος ευρωβουλευτής) και υπάλληλο του δημόσιου τομέα.

Και ακόμη περισσότερο, χωρίς να έχει ούτε την αποδοχή της ομάδας των εργαζομένων, η οποία -πάντα σύμφωνα με τον νόμο- είχε την ευθύνη να προτείνει δικό της υποψήφιο στην εκ περιτροπής αλλαγή του προέδρου. Καλυμμένος πίσω από μια αμφιλεγόμενη (κατά πλειοψηφία των μελών του) γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, αναμένεται να χρίσει πρόεδρο έναν άνθρωπο που συγκέντρωσε στην τρίτη ψηφοφορία της τελευταίας Ολομέλειας μόνο 29 ψήφους με τη βοήθεια των εργοδοτών και να υπονομεύσει τη νομιμότητα συγκρότησης της ΟΚΕ.

Γιατί την υπονομεύει; Διότι η ΓΣΕΕ ορθώς αρνείται να συναινέσει σε αυτήν την παράβαση και ήδη χθες η Εκτελεστική της Επιτροπή αποφάσισε να ασκήσει όλα τα ένδικα μέσα για να αποφευχθεί η μετατροπή της ΟΚΕ σε παραμάγαζο εργοδοτικών και κομματικών παραγόντων. Αν επικυρωθεί η νόθευση, θα αποχωρήσει. Κι ας μη σπεύσουν κάποιοι να πουν ότι η ΓΣΕΕ διαφωνεί διότι ήθελε να τοποθετήσει κάποιον δικό της συνδικαλιστή. Κάθε άλλο.

Δεδομένης της πρόβλεψης του νόμου για τοποθέτηση στη θέση του προέδρου προσωπικότητας εγνωσμένου κύρους (μην ξεχνάμε ότι πρόεδροι της ΟΚΕ διετέλεσαν οι καθηγητές Κουκιάδης, Κιντής και Σκουρής), πρότεινε τον Αγγελο Ζησιμόπουλο, πρώην (άμισθο) πρόεδρο επί μία οκταετία του πολύπαθου από τα μνημονικά μέτρα ΟΜΕΔ, νομικό με κατάρτιση και πλούσια πείρα (Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, και πρώην αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Επαγγελματικού Προσανατολισμού - ΕΚΕΠ).

Εντονο παρασκήνιο

Ο νόμος σύστασης της ΟΚΕ προβλέπει ότι η προεδρία της ανατίθεται εκ περιτροπής σε μία από τις τρεις ομάδες που συγκροτούν την ΟΚΕ (εργοδότες, εργαζόμενοι και επιστήμονες-επαγγελματίες). Το αποτέλεσμα επικυρώνεται από τον υπουργό Οικονομικών. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης παρουσία του πρόεδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου, είχε συστήσει πριν από μήνες σε συνάντηση στο Μαξίμου, απευθυνόμενος στον υπουργό του, Χρ. Σταικούρα, «εφόσον είναι η σειρά της ΓΣΕΕ, όποιον προτείνει αυτή».

Γιατί ο κ. Σταϊκούρας δεν συμμορφώθηκε κι επέμεινε στην επιλογή του φίλου του, συνδικαλιστή και προέδρου της ΑΔΕΔΥ, κ. Πάιδα; Ας μην ξεχνάμε δε ότι η εκλογή προέδρου καθυστέρησε και εξαιτίας του τέως προέδρου κ. Βερνίκου, ο οποίος πίεζε για την επανεκλογή του, ενώ η ΓΣΕΕ επί μακρόν δεχόταν πιέσεις ώστε να αποδεχτεί στη θέση του προέδρου του ΟΜΕΔ γνωστό για τις φιλομνημονιακές εργασιακές του απόψεις νομικό (Ληξουριώτης) για να υπάρξει εν τέλει μια συμφωνία στο πρόσωπο του καθηγητή Παπαδημητρίου.

Μάλιστα διαβεβαιώσεις ότι θα τηρηθεί η θεσμική τάξη και θα υπερψηφιστεί ο υποψήφιος της εργατικής πλευράς είχαν δοθεί κι από τον πρόεδρο του ΣΕΤΕ (Ρέτσο) και από τον πρόεδρο των εμπόρων (Καρανίκα). Ουδείς εξ αυτών τις τήρησε υποκύπτοντας σε κομματικές πιέσεις με άγνωστο αντιστάθμισμα. Αλλωστε στους καιρούς της πανδημίας μπήκαν στον γύψο όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί, την ΟΚΕ θα άφηναν;

Η σημασία της ΟΚΕ

Γιατί όμως τόσος καβγάς για την ΟΚΕ; Ποια είναι τα οφέλη των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα από έναν θεσμό του οποίου ο πρόεδρος τα τελευταία χρόνια είναι περισσότερο γνωστός για τα διεθνή ταξίδια και τις δημόσιες σχέσεις και λιγότερο για τις γνωμοδοτήσεις της Επιτροπής επί των νόμων ή τις πρωτοβουλίες που μπορεί να πάρει; Υπάρχουν λόγοι. Πρώτον, σε αυτήν τη μεταβατική περίοδο κάθε θεσμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δημοκρατική επίφαση ακόμη και για τα χειρότερα. Δεύτερο, διότι σε μια χώρα όπου ο διάλογος αποτελεί την εξαίρεση κι όχι τον κανόνα, όπου οι ανισότητες και οι ματαιώσεις αυξάνονται, οι θεσμοί διαλόγου πρέπει να παραμένουν ζωντανοί.

Η περιφρόνηση προς την επιλογή της εργατικής πλευράς για το πρόσωπο του προέδρου, που με ευρεία πλειοψηφία μεταξύ των μελών της υπέδειξε η ΓΣΕΕ είναι και πρωτοφανής και επικίνδυνη για τη δημοκρατία. Ιδιαίτερα όταν το προτεινόμενο πρόσωπο, o Αγγελος Ζησιμόπουλος, είχε υποδειχθεί ομόφωνα από όλους τους κοινωνικούς εταίρους ως πρόεδρος του ΟΜΕΔ. Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση της ΟΚΕ θα έχει συνέχεια. Κι αν συνεχιστεί η εκτροπή, η εργατική πλευρά θα αποχωρήσει. Ας δούμε τότε πώς θα απολογηθεί ο κ. Σταϊκούρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στην ευρωπαϊκή ΟΚΕ.