Οι γυναίκες πρωτοστατούν στον αντιδικτατορικό αγώνα στη Βιρμανία, που δυστυχώς έχει βαφτεί με αίμα από το καθεστώς ● Θρήνος για τον χαμό της 19χρονης αγωνίστριας Μα Κιάλ Σιν, η οποία σκοτώθηκε φορώντας μπλουζάκι με τη φράση «Ολα θα πάνε καλά» που πλέον έγινε το σλόγκαν της αντίστασης.
«Αγγελούδι» για τους φίλους της. 19 ετών. Λάτρις του χορού. Φανατική της δημοκρατίας. Mε την κόκκινη «κορδέλα του κουράγιου» στον καρπό, όπως οι περισσότεροι διαδηλωτές στην πολύπαθη Μιανμάρ. Η Μα Κιάλ Σιν στην πιο πρόσφατη διαδήλωσή της στο Μανταλάι φορούσε ένα μπλουζάκι που έγραφε «Ολα θα πάνε καλά». Για να ξορκίσει το κακό και τον φόβο που σπέρνουν οι στρατιώτες στους δρόμους της χώρας από το πραξικόπημα της 1ης Φεβρουαρίου. Ηταν πριν από μία εβδομάδα. Μια σφαίρα τη βρήκε στο κεφάλι. «Πέτα ψηλά Αγγελούδι», εύχονται οι εξεγερμένοι συμπατριώτες της, για ένα ακόμη «γενναίο κορίτσι που έγινε μάρτυρας». Η αιμόφυρτη εικόνα της και εκείνο το «Ολα θα πάνε καλά» έγιναν το νέο πανίσχυρο σύμβολο του αγώνα για δημοκρατία, όπου πρωτοστατούν οι γυναίκες αψηφώντας κάθε κίνδυνο.
Το κίνημα αντίστασης κατάφερε να συσπειρώσει από την πρώτη στιγμή γυναίκες διαφορετικών γενεών, κοινωνικών στρωμάτων, θρησκευτικών πεποιθήσεων, φυλετικών ομάδων και σεξουαλικού προσανατολισμού σε ολόκληρη τη χώρα.
«Ηταν δύο κοπέλες που ηγήθηκαν της πρώτης διαμαρτυρίας που έγινε στη Ρανγκούν, κάτι που έδωσε τόπο και σε νέες κινητοποιήσεις. Οι γυναίκες εκπροσωπούν περισσότερο από το 50% των συμμετεχόντων στο κίνημα πολιτικής ανυπακοής που έχει παραλύσει τη χώρα: δασκάλες, υγειονομικές και νοσηλεύτριες, διοικητικές υπάλληλοι, εργάτριες…», έλεγε μιλώντας στην εφημερίδα Vanguardia η ακτιβίστρια Τιν Τιν Νιό, της Ενωσης Γυναικών Μπούρμας. «Κάποιες στην πρώτη γραμμή απέναντι στους πάνοπλους στρατιώτες. Αλλες φροντίζοντας την οργάνωση ή τους τραυματίες. Και όλες τους εφευρίσκοντας νέους τρόπους αντίστασης, σαν τις γυναίκες που απλώνουν τα παρεό τους απ’ άκρη σ’ άκρη στους δρόμους ξέροντας πως πολλοί στρατιώτες είναι δεισιδαίμονες και φοβούνται να περάσουν κάτω από αυτά τα υφάσματα μήπως και χάσουν τη δύναμή τους».
Οι Βιρμανές ξέρουν ότι έχουν πολλά να χάσουν αν οι στρατηγοί διαιωνιστούν ξανά στην εξουσία, προσθέτει η Μάι Σάμπε Πίου, διευθύντρια του Δικτύου για την Ισότητα Φύλου που αποτελείται από περισσότερες από 100 οργανώσεις. Ο στρατός είναι ακραία συντηρητικός, ένα σώμα ιεραρχικό, πατριαρχικό, που έχει κατηγορηθεί για συστηματικούς ομαδικούς βιασμούς γυναικών, ιδίως εθνικών μειονοτήτων όπως οι Ροχίνγκια.
«Οι στρατιωτικοί μάς θεωρούν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, που πρέπει να παραμείνουμε σιωπηλές και υποταγμένες για να τους υπηρετούμε. Γι’ αυτό οι δημοκρατικοί θεσμοί είναι τόσο πολύτιμοι για εμάς, γιατί μας επιτρέπουν να προχωράμε σε θέματα ισότητας, σε πολιτική συμμετοχή ή στη μάχη κατά της έμφυλης βίας. Δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε», συμπυκνώνει η Πίου, προσθέτοντας πως αυτή η ορατότητα έχει τις συνέπειές της: περισσότερο από το 30% των 1.500 συλληφθέντων ώς την περασμένη εβδομάδα είναι γυναίκες.
Τουλάχιστον οκτώ έχουν χάσει τη ζωή τους, ανάμεσά τους και η 20χρονη Μία Θουάτε Κάινγκ, από τα πρώτα θύματα της καταστολής, η οποία πυροβολήθηκε στο πρόσωπο από αστυνομικούς. Εκατοντάδες έχουν τραυματιστεί ή έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση και επιθέσεις μετά την προσαγωγή τους. Αλλά θέλουν να συνεχίσουν τη μάχη ώς το τέλος, όποιο κι αν είναι το τίμημα, τονίζει και πάλι η Μάι Σάμπε Πίου. «Δεν θα σταματήσουμε, δεν θα αποδεχτούμε αυτή την παράνομη εξουσία. Ο κόσμος μάς κοιτάζει και μας στηρίζει. Εκείνοι μπορεί να ελέγξουν μόνο τις δυνάμεις ασφαλείας και τις οικογένειές τους. Γιατί να τους φοβόμαστε τόσο;».